Ölüm gibi kaçınılmaz bir şey bu kaybetmek. Acıtıyor ama öldürmüyor. Öldürmeyen acı , insanı daha da güçlendiriyor.
Sayfa 11
İçinde bastıramadığın hisler var biliyorum. Bazen geçsin diye dua ediyorsun, bazen içinde kalmasını istiyorsun. Dolup taşsan da bastıramadığın o hislerin seni sen yapıyor, biliyorsun. Ve seni öldürmeyen her acı, daha da güçlendiriyor. Hissediyorsun.
"Beni öldürmeyen her şey beni daha güçlü kılar." Bu bir aptallıktı. En azından herkesin kullandığı çağdaş anlamı içinde. Her gün yaşanan acı insanı dayanıklı hale getirmezdi. Yıpratırdı. Kırılganlaştırırdı. Zayıflatırdı. Freire bunun bedelini ödemişti. İnsan ruhu, dayanıklılığının sınanmasıyla tabaklanan bir deri değildi. Duyarlı, nazik, içli bir zardı. Bir şok anında yaralanır, örselenir ve bunun izlerini hep taşırdı.
Sayfa 153Kitabı okudu
öldürmeyen acı ...
Yehuda der ki, stres ve travmanın ne gibi biyolojik değişiklikler yaptığım bir kez anladığımızda, "Gerçek becerilerimizin ve potansiyelimizin ne olduğunu kendimize açıklamanın daha iyi bir yolunu geliştirebiliriz."
Bu şekilde bakıldığında, kalıtsal olarak devraldığımız veya doğrudan deneyimlediğimiz travmalar yalnızca sıkıntı mirasını oluşturmaz, aynı zamanda gelecek nesillerle paylaşılabilecek güç ve dayanıklılık mirası yaratır.
“Unutma, her ayrılık acıdır ama seni öldürmeyen acı yeniden var eder.”
....içime o, öldürmeyen, umdurmayan acı doluyordu ya, işte ondan kurtulamayınca o acı çökeldikçe, neler olduğunu anlattım.
Sayfa 13 - YKYKitabı okudu
Çünkü öldürmeyen acı güldürür kimilerini.
Beni öldürmeyen acı, ne kadar yaralasa da büyümeme engel olamaz.
Sayfa 35 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
Öldürmeyen acı güldürür kimilerini.
" Unutma hep ayrılık acıdır ama seni öldürmeyen acı yeniden var eder. "
Öldürmeyen acı güçlendirir
Istırabımız bizi daha güçlü, daha dayanıklı yapar, ayaklarımız yere daha sağlam basar.
Kendime sürekli ben şimdi napıcam diye soruyordum hiçbir şey yapmama gerek yokmuş bi şekilde bugünlere gelebiliyomuşum, öldürmeyen acı belki güçlendirmedi de ama kendisiyle birlikte bugünlere gelebildik ve hala öldürmüyo ben değiştim bu hiç değişmedi. Düşe kalka ama bi şekilde geldiğim yeri tebrik ediyorum.
XX. yüzyıl kuşağı, Nietzsche'nin Tan Kızıllığı adlı kitabındaki vecizesini, bir beylik sözü olarak yıpranana kadar yinelemişti: "Beni öldürmeyen her şey beni daha güçlü kılar." Bu bir aptallıktı. En azından herkesin kullandığı çağdaş anlamı içinde. Her gün yaşanan acı insanı dayanıklı hale getirmezdi. Yıpratırdı. Kırılganlaştırırdı. Zayıflatırdı.
Sayfa 153Kitabı okudu