Tarihin hiçbir anlamı olmaması bizi sevindirebilecek bir şeydir. Oluşun hayırlı bir çözüme ulaşması için, bedeli sadece döktüğümüz terler ve felaketlerimizle ödenecek son bir şenlik için ve üzüntülerimize sevinen, kemiklerimizin üzerinde zıplayan geleceğin budalaları için ızdırap çeker miydik? Cennetvari bir mükemmele erişme hayali, saçmalığıyla ümidin en beter avareliklerini aşar. Zamanı affettirmek için bulunabilecek tek maharet, içinde diğerlerinden daha faydalı anların, hoşgörülmesi mümkün olmayan şaşkın bir yeknesaklık içinde önemsiz kazaların bulunmasıdır. Evren her bireyle başlar ve biter. Shakespeare de olsa, Koca Jean da olsa; zira her birey, liyakatini ve hükümsüzlüğünü mutlakla yaşar.
Sarılıp yatmak mümkün değil bende senden kalan hayâle.
Halbuki sen orda, şehrimde gerçekten varsın etinle kemiğinle
ve balından mahrum edildiğim kırmızı ağzın, kocaman gözlerin gerçekten var
ve âsi bir su gibi teslim oluşun ve beyazlığın ki dokunamıyorum bile...
Sayfa 211Kitabı okudu
varlığımızı yaratarak ifade ederiz. yaratıcılık oluşun zorunlu bir devamıdır.
Sayfa 36
Yetmedim sana
Derdini kendimden kıymetli bildim derman olmak istedim yetmedi sana, bi selamının hatırına mazimi sildim hanen olmak istedim yetmedi sana, BU VEDANIN HESABINI KİMDEN SORUCAZ, Her satırımda çağladığım yetmedi sana,gülüşün nihaventse ölüşün Hicaz, Gözlerimi ağladım yetmedi sana, Belliki garip gönlüm gam keder dolu, gördüğüm kabusların gelmiyor sonu, gördüm ki yürüdüğün hicranın yolu, YAREN OLAMAK İSTEDİM YETMEDİ SANA...
Hak
Sıkışmış birini görür de, onun sıkıntısını giderecek kudretde sende varsa, bil ki senin malında, onun hakkı vardır.
Onun haline muttali oluşun, hakkını vermek içindir.
Bu yalnızlık içinde doğal olarak var olmaya, harekete geçmeye, çalışmaya alışmam gerekeceğini anlıyorum, "yok oluşun varlığı" eşliğinde ve onun tarafından yakalanmış olarak.
Sayfa 77Kitabı okudu
