" Herkesin alışverişle yatıştığı yerde sesiyle ayaklanırdım.
Caddeler dolusu yoksulluk içinde payıma düşen hazineydi.
Bildiğim bütün güzel sözleri ona söyleyerek onarırdım yalnızlığımı.
Suyum akmayı öğrenmişti.
İnsanların mutsuzluğu üzerine düşünmeye başlamıştım.
En büyük aptallıkları bile gülerek karşılıyordum.
Duyguyla tenin birdenbire nasıl eridiğini yaşayarak görmüştüm.
Hiçbir yere sığmıyordum artık.
Herkesin imrendiği ayrıcalığımdı benim...
Durup dururken genişliyordu göğsüm...
Yüzümdeki nilüferdi.
Tuttum adını aşk koydum bu aykırı dünyada... "
Bu yaşantının da sonu kötü bitecek albayım.
Bizim gibilerin hayatında güzellikler,
Kısa süren aydınlıklardır.
Bizim gibiler, başkalarının yaşantılarına kısa bir süre için girerler...
"Herkes ne diyecek?...
Fakat bu ana kadar herkesten ne gördüm ki...
Bana en yakın olanlar dahil olmak üzere
Bu herkes dedikleri şey beni üzmekten,
Hayatımı manasız halde sokmaktan başka ne yaptı?
Dünya nüfusu hızla artmakta ve biz hala karşılaşamadık. Anlayacağın işler gittikçe zorlaşıyor. Bu kadar insanın arasında sana rastlamam kolay olmayacak. Diyelim ki hiç karşılaşmadık olabilir yani hayat bu sonuçta. O zaman sen sadece şunu hatırla: "aşk bir kalp uzağında"...
Birşeyler yapıyorum, yürüyorum, konuşuyorum, yemek yiyorum yani her zaman yaptığım işleri sürdürüyorum. Ama nasıl anlatsam, bir boşluk duygusu içinde. Sanki içimde derin bir hiçlik var.