"Çocuk! Toz toprak içinde ne gamsız oturuyorsun! Bütün gün elindeki kırık değnekle oynuyorsun. Ben senin bu haline bakıp gülümsüyorum. Doğrusu kendi hesaplarımla meşgulüm, her an bir sürü rakamları toplayıp duruyorum. Belki sen de bana bakıp şöyle düşünüyorsun: 'Niçin bu saçma oyunla gününüzü öldürüyorsunuz!"
Sayfa 83
Her insanın derininde kendinden az çok gizlediği, içinde çocukluk dramının aksesuarlarının bulunduğu bir arka odası vardır. Kimseyi sokmadığı bu gizli odasına mutlaka girecek olanlar yalnız kendi çocuklarıdır. İnsan çocuk sahibi olunca odaya hareket gelir, hazırlık başlar; çünkü dramın devamı için gerekli ortam sağlanmıştır. Fakat çocuk bu dramda oynayacağı rolü ve kullanacağı aksesuarları seçmekte özgür değildir, çünkü rolü zaten yaşama getirilirken belirlenmiştir ve yer aldığı "oyunla" ilgili anılarını da yetişkinlik yaşamına taşıyamayacaktır
Sayfa 36Kitabı okudu
0- 6 yaş çocuklar için dini ve ahlaki eğitim oyunla beraber yapılan konuşmalarla mümkün olur. Mesela elinize aldığınız bir oyuncağa namaz kıldırabilir ve söylemek istediğiniz şeyleri ona söyletebilirsiniz. Oyuncağı; yemek yedirirken besmeleyle başlatır, yemekten sonra şükretmesini sağlarsınız.
Yani çocuğunuza öğretmeyi istediğiniz ne varsa bunu oyuncakları konuşturarak yapmanız gerekir.
Bu yaşlarda konuşma süresi kısa olmalıdır.
Önemli olan; tıpkı her sabah eğitime başlar gibi oyunlarla ve kitaplarla birlikte bu kelimeleri tekrarlamanızdır. Küçük çocuğun okulu böyledir.
Sayfa 96Kitabı okudu
Sen Çok Yaşa, Jose Arcadio Buendia!
Yüzyıllık Yalnızlık’ı ilk okuduğumda anlamamıştım; oysa kitabın arka kapağında son bin yılın en güzel eserlerinden biri olduğu yazıyordu. Lisedeki edebiyat hocama söyledim, tekrar oku, dedi. O zaman dinlemedim onu. Ama aradan yıllar geçince bir kez daha elime aldım Marquez’in bu büyülü kitabını. Bugünlerde
Sürüngen Beyinli Toplumlar
İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra dünyadaki bir çok sosyal bilimcinin beynini bir soru kemiriyordu: Kant, Hegel gibi büyük filozofları, Einstein gibi bilimcileri, Goethe gibi büyük yazarları, Wagner gibi büyük bestecileri çıkarmış bir Alman toplumu, nasıl olur da Hitler gibi bir delinin peşinden gitmişti? Üstelik
Las Meninas 1656
Felsefe, dil eğitimi ve resim dersleri aldı. İlk öğretmeni Herera oldu, sonra Pacheco'nun yanında eğitim gördü. İki öğretmeninden de etkilenen Velazquez, Kral IV Felipe'nin sarayına ressam olarak atandı ve İspanyol kralın dostluğunu kazandı. Yaptığı portrelerle adından söz ettiren ressamın, ışık oyunları ve tablolarında yarattığı atmosfer, genç İspanyol sanatçılara ilham verdi. Bodegon türünde eserleriyle dikkat çeken Velazquez'in en ünlü tablosu 'Las Meninas', şaşırtıcı bir özelliğe sahiptir. Tablosunda, kendini de resmedilenler arasına yerleştiren Valezquez, yaptığı oyunla gizemli bir hava yaratmayı başarır. Kral IV. Felipe'nin kızı Margarita ve hizmetçileri, resmi yapan Velazquez'in yanında konumlanır. Kral ve kraliçenin ise arka tarafa yerleştirilmiş bir aynadan yansıması görülmektedir. Böylece resim, ayna objesi sayesinde, dışarıdakini içeriye dâhil etmektedir. Resmin yapıldığı resmedilmesi ressamı unutulmaz kılmıştır. Valezquez'in, Batı resmine farklı mekân yorumlarıyla kattığı eserler, dikkat çekicidir.
anin
"Savaştan önce de Doğu'dan ürpererek korktuğuma sen tanıksındır. Ben hiçbir zaman asker olmadım, yalnızca bir üniformalıydım. Bundan ne elde ettim? Ürpermeyenler ve korkmayanlar ne elde ettiler? Evet bundan ne elde ettik? Bizler, gerçek anlamsızlığın figüranları. Ben ölümü sahnede en azından 30-40 kez oynadım ve sizler kadife koltuklarda ön sıralarda beni seyrediyordunuz, benim ölümü oynamam doğal ve gerçek görünüyordu. Oyunla gerçek ölümün ne denli ilgisiz olduğunu bilmek ürkütücü."
Dünyadaki öğrenmenin kaynağı gelişimdir. Gelişimde önce insanın doğal yapısındaki bildiklerini daha da kolaylaştırıcı hale dönüştürme isteğinden daha çok oyunla olmaktadır.
Sayfa 51Kitabı okudu
|| •Mesnevî, Cilt 6
İnsanların bir kısmı da çocukluk ederek şu birkaç günlük ömrü göç gecesi gelip çatıncaya kadar oyunla geçirirler.
Sayfa 172Kitabı okudu
Gazeteyi herhalde aldın. Arkadaşlar ne diyorlar? Bu iş beni bir hayli yordu. Hele dün, yani gazetenin çıktığı pazartesi sabahı çok alçakça bir oyunla karşılaştık. Gazeteyi İstanbul’a ve Ankara’ya tevzi işini üzerlerine alan bayiler, son dakikada sabotaj yaptılar. “Biz bu gazeteyi dağıtmayız!” dediler. Bunun üzerine Aziz Nesin ile ben gazeteleri sırtlanıp kendimiz tevzi ettik.
