Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.14
Merhabalar! Kırmızı Piyano kitabını arka kapak yazısının beni çok heyecanlandırması üzerine almıştım. Konusu gerçekten çok güzel ve alışılmışın dışında, zaten kitap da ağır bir gerilim kitabı. Sevdiğimi söyleyebilir miyim, kesinlikle söyleyebilirim ama o sonu... ah o sonu! Sanki bir anda kitabı bitirmeye karar vermişler ve akıllarına ilk gelen sonu yazıvermişler gibi. Hoş böyle bir son kimin aklına gelir onu da bilmiyorum ama...
Ayrıca kitabın felsefi yönden de boş olmadığını düşünüyorum. Sanki kitap sizin düşünce şeklinize göre son buluyor gibi... Yani bu seçeneği size sunuyor, o ses şeytani mi, ilahi mi, mucize mi, ceza mı siz karar veriyorsunuz. Cümlelerin arasına ateistlikle ilgili yorumlar bile sıkıştırmış sevgili yazarımız, dikkatli okuyana...
Açıkçası böyle sıcak ama derin bir kitap okumayalı uzun zaman olmuştu. Louisa May Alcott, bize savaş döneminin aile yaşantısına etkilerini, bu süreçte yapılan fedakarlıkları, o zamanda yaşıyormuş gibi hissettirecek bir şekilde yansıtmış. Kitabı okumaya başlığıyla birlikte başlıyoruz ve kitap bizi "Küçük" ve "Kadınlar" gibi birbirine aslında hiç uymayan bir başlık ile karşılıyor çünkü biz çocuklardan "kadın" diye bahsetmeyiz. Bu karşıtlık kitapta oldukça yoğun bir şekilde hissedebileceğimiz bir durum. Victoria döneminde kadınlardan sürekli güzel bir "lady" olmaları bekleniyor ama kitapta kızların annesi bize, güzel değil, iyi birisi olarak tanıtılıyor.
Bunlara ek olarak, kitapta bir de kırık piyanomuz var. Kırık ama hala işlevi olan. Alcott duyguları nesneyle harmanlayıp, ailenin kırılganlığını bir piyano yoluyla göstermeyi amaçlıyor ve biz de dış dünyanın iç dünyamıza etkilerini yine bu kısımda görebiliyoruz. Kızlar da tıpkı babaları gibi hayatta kalmaya, savaşmaya çalışıyor. Yoksullukla, mücadeleye devam ederken bir yandan da beraber kalmaya çalışan aile kırık bir piyano gibi işlevlerini yerine getirse de her an dağılabilecek bir durum içinde.
Karakterlerin hepsini bu kadar iyi tanıtan, kitabın içindeymişsiniz gibi hissettirip, size de üçüncü şahıs olarak ayrı bir yer tanıyan, savaşın topluma etkilerini bir aileden örnekle anlatan tatlı ve bir o kadar da düşündürücü bir kitap. Kesinlikle tavsiye ederim.
Ortaokul yıllarında okuduğum bir kitaptı ne zamandır bir Eylül’de okurum diye diye yanlış bir karar verdiğimi anladım keşke zihnimde ortaokul yıllarındaki gibi kalsaydı diyorum
Edebiyatımızın ilk psikolojik romanı olarak kabul edilen Eylülde betimlemeler oldukça fazla ve bir süre sonra tekrara düştüğü için okuyucuyu sıkıyor.Sürekli Necip’in Suat’a olan aşkından Suat’ı görene kadarki kadın düşmanlığından kendi çok mükemmelmiş gibi Suat gibi birisi olmadan evlenecek birini bulamamasından sıkılıyorsunuz.
Ayrıca Süreyya ne boş bir adam kayınpeder parasıyla alınan yalıda oturmaya meraklı ,gezmediği zaman sıkılan sürekli gezip tozmak Sandal peşinde ,karısının piyano ilgisini bile saçma bulan çalışmadan o yalıda tabi sıkılırsın dediğim bir karakter oldu.
Suat ise başta kocasını memnun etmeye çalışan ama zamanla onun ilgisizliğinden,sürekli memnuniyetsizliğinden sıkılıp Necip’e gönlünü kaptıran biri oldu.
Bazı boşluklar fazlaca betimlemelerden dolayı akıcı bir kitap değil sabırla okumanızı tavsiye ederim
İkinci dünya savaşından sonra insanların tıpkı bir piramit gibi sosyal sınıflandırmanın yapıldığı dönemlerde yaşan bir orta sınıftaki çocuğun yaşadığı olayları anlatıyor.Ayrıca kasabanın göz bebeği olan güzel kızın o dönemlerde edepsizlik ettiğini düşünerek ön yargıyla yaklaşmalarını da konu edinmiş. Fakat bu kız kitabın sonlarına doğru baş karakterimize istediği tek şeyin vücudunun değil karakterinin sevilmesi olduğunu belirtiyor. Ve aralarında geçen ilişkiden çok etkilendiğini,hayatını değiştirdiğini de ekliyor. Oysaki baş karakterimizin tek derdinin onu elde edilmesi kolay biri olarak görmesi ve karşı komşusunun onunla ilişkisi olduğunu öğrenip ondan kasabanın güzel kızını almak olduğunu düşünürsek erkek ve kadınların ilişkiye bakış açılarının da ne kadar farklı olduğunu fark edebiliriz. Tabiki bir de piyano hocamız var Onun yaşadığı trajik aşk konusu da karşılıksız sevgi. Sevdiği adamın Ondan faydalanıp ona ilgi göstermemesi Onu gitgide güçsüz ve ilgiye muhtaç biri haline getiriyor. Bu olaylar olurken bizim oğlanın ise tek düşündüğü şey bu dar görüşlü kasabadan kurtulup kendine farklı bir hayat kurmak . İstediği oluyor ama yıllar sonra bir şeyi fark ediyor: Bir parçasının her zaman bu kasabada kaldığını...
Bu kitap hakkında konuşmaya başladığımda dünya bir saniyeliğine durur ve kitapta Suad’ın zarif elleriyle (Necib’in betimlemesi ) çaldığı piyano sesleri kulaklarımı doldurur.
Gerçekten hissettiğim , saatlerce üzerine konuşabileceğim bir başyapıt.
Evet , dönem itibariyle işlenmiş klasik bir konu olan bu konu ahlaksız gelebilir.Evli bir kadına gönül koyan bir adam sonucunda karakterimiz ama durumun ahlaksızlığına karşın Mehmet Rauf’un üslubu ve Karakteri Necib’in sevdiği kadına karşı bir ahlaksızlık yapmamış olması tüm işi masumlaştırıyor.Size de nefesinizi tutarak okumak kalıyor.
Ama heyecandan tutmuyorsunuz nefesinizi , yutkunamıyorsunuz bazen ağlamaktan.
Şöyle özetlersek :
Necib yakın bir dostu olan Süreyya’nın eşi Suad’ı sever.Kitap boyunca Mehmet Rauf’un dahice işlenmiş psikolojik tahlillerini okuyacaksınız.
Keyifli okumalar
(kitap/ İlk Psikolojik Roman )
Kitap Süreyya, karısı Suad ve akrabaları Necip bey arasında geçen olayları anlatıyor. Sürayya karısı Suad ile baba evinde oturmaktadır. Baba otoriterdir, dediğim dedik birisidir. Süreyya ve Suad her sene yazı baba evinde geçirmek zorundadırlar. Süreyya’nın kız kardeşi Hacer evlidir ve kocası tarafından sevilen bir eştir. Fakat Hacer bu evlilikte
