15. Hikaye Tamamlama etkinliği ikinci kısım (Bölüm 4-6)
Gezegen Nedir?
İlk Yunan gökyüzü gözlemcileri gökyüzünde gezinen yıldıza benzer cisimlerden bahsederken planetes (gezgin) kelimesini kullanırlardı. Bugün, gezegen (planet) kelimesini, Plüton hariç, güneş sisteminin sekiz gökcismi için kullanıyoruz. Gezegen bilimciler 2005'te, Plüton'dan daha büyük olan Eris'i bulduklarında gezegen kelimesinin ne anlama geldiğini daha etraflıca düşünmek durumunda kaldılar. Mevcut tanımda (ki muhtemelen o da tekrar yenilenecektir) bir gezegen, Uluslararası Astronomi Birliği (UAB) tarafından Güneş etrafında birincil yörüngesi bulunan, onlara daire şeklini veren kütleçekimleri için yeterli bir kütleye sahip, yörüngesi civarındaki bütün küçük gezegenleri temizleyen (bu da onun, kendi yörüngesinde, o boyuttaki tek cisim olduğu anlamına gelir) gökcismi olarak açıklanmıştır. Kuyrukluyıldızlar, asteroitler ve kendi kütleçekimleri sayesinde daire şeklini almamış olan daha küçük gökcisimleri bu karmaşık tanımın dışında kalır.
Sayfa 21Kitabı okudu
Ve Neron'un son nefesi.
Epaphiroditus'un gizli sığınağına doğru dört nala gelen atlılar, karanlıklar efendisi Pluton'un sadık uşaklarıydı. O öfkeli toynaklardan yayılan ölümün ivecen sesini, ancak solukları durulduğunda duydular. Neron hafifçe doğrulup, sesleri dinledi. ''Geliyorlar. Ölümün aç çığlığını duyuyor musun Acte ? Nasıl da aceleci... (burda kısa bir şiir okur.) Şiirini bitirince, küçük bir veda busesi kondurdu Acte'sinin dudağına. Ve usulca devam etti sözlerine. Hoşcakal Acte. Ne yazık ki dünya benim gibi bir sanatçıyı kaybediyor. Üstelik henüz onaylanmamış bir temsil daha varken. Bu, Büyük Roma İmparatorluğu'nun V. İmparatoru, Neron'un son sözleriydi. Yanında hiç ayırmadığı kutsal hançeri boynunu tutan sinirlere dayadı ve onları gülümseyerek kesti. Acte, bir anda kan gölüne dönen yatakta, yaşamının tek aşkı için ağlarken, kendisine emanet edilen küçük Tanrıça'dan habersizdi.
Sayfa 616 - Etkin YayıneviKitabı okudu
Plüton’u Öldüren Gezegeni Bulmak
Eris'i keşfeden Neptün-Ötesi Cisimler avcı ekibi, Mike Brown, Chad Trujillo ve David Rabinowitz'den oluşmaktadır. Eris'i 2003 yılında, Güney California'daki Palomar Gözlemevi’ndeki 1,2 metrelik Samuel Oschin teleskobunu kullanarak yaptıkları dış güneş sistemi cisimlerinin sistematik araştırmasının bir parçası olan gökyüzü incelemesi sırasında görüntülediler. Bir Neptün-Ötesi Cisim olma olasılığı bulunan bir gökcismi kadar hızlı hareket etmediğinden, Eris'e işaret konmadı. En sonunda ekip verilerini incelediğinde ortaya çıktı. Cismin yörüngesini hesaplamak ve uzaklığını anlamak için takip gözlemleri yaptılar. Ekip Eris'i keşfettiğinden emin olunca, bunu diğer iki gezegenin (Haumea ve Makemake) keşfiyle yaklaşık aynı zamanda, 29 Temmuz 2005 tarihinde duyurdu. Gökyüzünün arka taraflarında oldukça yavaş hareket ettiğinden Eris'i bulmak çok uzun zaman aldı. Veri analizleri ve detaylı gözlemler Eris'in sadece Plüton'dan daha büyük olduğunu ortaya çıkarmakla kalmadı, bir de uydusu olduğunu gösterdi. Gezegene, Yunan ihtilaf ve uyumsuzluk tanrıçasının adı verildi; astronomların Plüton'u artık bir gezegen olarak değerlendirmeyip Eris'le birlikte cüce gezegen olarak sınıflandırmalarına sebep olan büyük çekişmeler düşünüldüğünde bu isim ona mükemmel uymuş görünüyor
Sayfa 206Kitabı okudu
Gezegen bilimciler 2005'te, Plüton'dan daha büyük olan Eris'i bulduklarında gezegen kelimesinin ne anlama geldiğini daha etraflıca düşünmek durumunda kaldılar.
Sayfa 21
Boyutu açısından Plüton aslında "uydu" sınıfındadır: Çapı 5769 km'dir; Neptün'ün bir uydusu olan
Triton'dan ya da Satürn’ün on uydusundan biri olan Ti-tan'dan çok daha büyük değildir. Sıra dışı özellikleri yüzünden, bu "uyumsuz"un, göksel yaşamına bir uydu olarak başlayıp bir biçimde efendisinden kurtulmuş ve kendi başına Güneş çevresinde bir yörüngeye oturmuş olduğu önerilmektedir.
Bu roket tasarımlarına yapılan şiddetli eleştirilerden birisi, asla Dünya üzerinde inşa edilemeyecek kadar büyük ve ağır olmalarıdır. Bu yüzden bazı bilim adamları bu tasarımların dış uzayda inşa edilmesini önermektedirler. Bu sayede ağırlıksız ortamda astronotların inanılmayacak kadar büyük ağırlıkları kolayca kaldırması mümkün olacaktır. Fakat günümüzde eleştirenler, dış uzayda montaj çalışmalarının büyük maliyetine işaret etmektedir. Örneğin Uluslararası Uzay İstasyonunun tamamlanması için Mekiğin yüzden fazla kes fırlatılması gerekecek ve maliyetler 100 milyar dolardan fazla olacaktır. Bu, tarihin en pahalı bilimsel projesidir. Dış uzayda yıldızlar arası bir uzay yelkeni veya ramjet kepçesi inşa etmek, bu rakamın birkaç katını gerektirecektir.
Ancak, bilim kurgu yazarı Robert Heinlein'in söylemeyi sevdiği gibi, eğer bunu Dünya'dan 160 kilometre yukarıda yapabilirseniz, Güneş sisteminin herhangi bir noktasına giden yolun yarısına ulaşmışsınız demektir. Çünkü herhangi bir fırlatma sırasında, roketin Dünya'nın yerçekiminden kurtulmaya çalıştığı ilk 160 kilometre, en pahalı bölümdür. Bunun ardından bir roket Plüton'a ve daha ötesine adeta kendi kendine gidebilir.
Sayfa 186
AstroEdebiyat
Babil'de bir zigguratın tepesinde yahut, Mısır'da yıldız tablolarının karşısındaydın.Bir yol seçmeye çalışıyordun kendine, uzun.Çünkü evrenin aslı seçimler ve yollardan ibaret.Çünkü evrenin o zorlu sorusunun cevabı, doğru yöne yürümekte saklı.Kimi zaman dağılmadan kaybolacağın özgür bir sokağa varırdı yol.Kimi zamansa kaybolmadan doğrundan ve