-Kendine hakim olan, kendinin kölesi olmuş olmuyor mu? Kendinin kölesi olan, kendinin efendisi de demektir. Aynı adam hem köle oluyor, hem efendi.
- Sahi öyle!
- Bana kalırsa, bu deyimi şöyle anlamalı : bir insanın içinde iki yan vardır : Biri iyi, biri kötü. İyi yan, kötü yanı buyruğuna aldı mı, buna kendine hakim olma diyoruz,bunu yapanı da övmüş oluyoruz. Tersine kötü eğitim görme, kötülerle düşüp kalkma yüzünden iyi yan zayıflar da, kötü yanın buyruğuna girerse, böyle birine de kendinin kölesi deriz. Buysa kötüleme olur.
Sayfa 129Kitabı okudu
— Amaapartmankomşularınıçiledençıkaracakkadarçokkavga etsinler, birbirlerini yesinler.
— Ya da kavga etmezlerse başka türlü ilişki k u r m a y ı bilmedikleri için, duygularını yüreklerine gömüp iki yabancı gibi olsunlar.
— ilişki kurmayı bilmiyoruz ha?
— Bilmiyorsunuz. Kavga da bir ilişki biçimidir ama bunun çok daha sağlıklı yolları var.
—- Evet
Aynaya baktığında karşındakini tanıyamıyorsan bir seyler değişmiş demektir.
Her gun uyandigin sabahlara yorgun ve dargın gözlerle uyanıyorsan bir seyler değişmiş demektir.
İnsan bir gün uyandığında o gün hayatının değişeceğini farkında olmadan uyanır, yüzünü gecenin karanliklarindan arındırır, kahvaltı eder, üstünü giyinir, her gun geçtiği sokağı
youtu.be/_1InLLgdHPY
Yağmur yağıyor Ömür hanım...gökten değil, yüreğimin boşluğundan ömrümün ıssız toprağına...Ve ben sonsuz bir düzlükte bir küçücük, bir silik nokta gibi eriyip gi- diyorum. Seslensem kim duyar sesimi yalnızlıklar ka- tından? Dönelim...Dönmek yenilmektir biraz da, yarım kalmasıdır çıkışlarımızın, korkaklıktır,
"Eskilere hasret kaldık." diyoruz da,
Gerçekten "Eskiler" mi onlar?
Sâhi, kim eski?
Dalından kopan gülü kitabının arasında saklayanlara eski denir mi?
Sevdiğine ayna hediye eden, eski olur mu?
Dilinde her daim "Eyvallah" olan, eskir mi?
Yeşersin diye gönlündekileri toprağa gömene denir mi eski?
Özleyip kavuştuğunda
Fert olamama
Sahi bizde niye düello yoktu? Daha mi az cesurduk Ruslardan ya da Fransızlardan? Hiç zannetmiyorum. Cesaretin irklarla, milletlerle alakası yoktu. En az öteki milletler kadar cesurduk biz de. Sadece fert olarak yeterince gelişmemiştik. Abdülhamit'ten ya da Osmanlı devrinden bahsetmiyorum, bu toprakların evveliyatı da böyleydi. Hep güçlü hükümdarlar, güçlü devletler... Öyle büyük bir baskı vardı ki insanların üzerinde, fert ortaya çıkamamıştı bir türlü. Kimse kendisi olamamış, hep bir lidere, bir öndere ihtiyaç duymuştu. Zannederim bu sebepten, sadece iki kişinin karşılıklı karar verdiği, teke tek yapılan düello bizde yaygınlaşmamıştı. Onun yerine bir güce dayanarak, düşman saydığımız kişileri yok etmeyi tercih etmiştik hep. Böylece; linç, pusu ve jurnal en çok başvurduğumuz metodlar olmuştu...
Sayfa 149 - EverestKitabı okudu
