Şimdi gelelim Enstitüdeki günlük yaşama, derslere ve işe... İlkokul beşinci sınıfı bitirir bitirmez geldim Enstitüye. Köy okulları mayısın sonunda kapanır. Daha diplomalarımız yazılmadı. Belge düzenledi ler yerine. Belgelerimizi alıp yola düştük. 1943, haziran başı. Savaş içi. İkinci Dünya Savaşı bütün hızıyla sürüyor. Dünya kıran kırana dövüşüyor. Yurtlar bombalanıyor. Köyler, şehirler yanıyor. Almanlar Stalingrad'a kadar gitmiş. Ama durdurmuşlar. Türkiye savaşa girmemiş, ama savaşta gibi sıkıntıdayız. Ele gelir yetişkinlerin hepsi askere gitmiş. Köylerde daha çok yaşlılar ve kadınlar var. Çocuklar iş güç görüyor. Biz de Köy Enstitüsündeyiz. Enstitümüzü kuruyoruz, eğitim öğretim yapıyoruz. İlk alınan öğrenciler benim vardığımda dördüncü beşinci sınıfa gelmişti. Biz de birinci sınıftan başladık. Hemen eğitim öğretime soktular bizi. Yaz olduğu halde. Yarım gün kültür dersi görüyor, yarım gün iş yapıyorduk. İş ikiye ayrılıyor: Tarım işleri, sanat işleri. Bulaşık için, mutfak için bir iki işgören tutulmuş, ama hizmetlerin çoğunu kendimiz görüyoruz. Nöbet sıramız geçtikten sonra derslerimizi sürdürüyoruz. 14-15 şube var. Nöbet sıramız 14-15 haftada bir geliyor. Yarımşar günümüzü sürekli kültür dersine ayırırdık. Öteki yarım günlerimizi de bir hafta tarıma, bir hafta teknik çalışmalara verirdik. Kültür derslerimizde tarih, coğrafya, yurttaşlık bilgisi, aritmetik, geometri, fizik, kimya öğrenirdik.
Medeniyet
Adab-ı muaşeretten şehir hayatına, mimariden hukuka, davranış biçimlerinden müziğe, sanat ve zanaattan mutfak kültürüne kadar her alana dokunan bir kavram olarak medeniyet, son iki asırdır gündemden düşmeyen ,farklı tanım ve kullanımlara konu olan bir o kadar da örselenen ve tüketilen bir kavram. İdeal bir durum olarak medeniyet, maddî-fizikî dünyanın tanzim edilmesi ile yakından ilgilidir. Refah düzeyi ,üretim ,güvenlik, sosyal adalet, adil paylaşım gibi değerler, medeniyetin tamamlayıcı unsurlarıdır. Fakat medeniyet bunların toplamından daha fazla bir şeydir. Medeniyet, kültür, âdet ve geleneklerin ötesinde, varlığa ilişkin tutum ve davranışlar bütününü ifade eder. Kültür formlarını ortaya çıkaran da medeniyetin dayandığı zihnî, ahlakî ve estetik ilkelerdir. Bu manada medeniyet, kültürün üzerinde ve ötesinde bir bilinç ve davranış biçimini ifade eder. Yine aynı sebebe binaen medeniyetler bir aidiyet duygusu ve kimlik inşa ederler.
Sayfa 9 - İnsan YayınlarıKitabı okuyor
"Fransa ve İspanya'daki tarih öncesi mağara resimlerinde bulunan hayvanlar çoğunlukla atlardır, bunları bizonlar, geyikler ve ren geyikleri, öküzler, dağ keçisi ve sonra filler ve mamutlar takip eder. O halde yiyecek, insanlığın ilk zamanlarından bu yana sanat ve dinle birlikte bu bölgelerde birbiriyle bağlantılıydı."
Sayfa 5Kitabı okuyor
Shakespeare, Moliere
_İnsan nasıl canını kurtarmak için kaçarsa bir ayıdan, ben de öyle kaçıyorum karım olduğunu iddia eden o karıdan. Ben artık kendimin değilim. Ben bir eşeğim. Bir kadının kocasıyım. Üstümde hak iddia eden kadına aitim. Siz nasıl atınız üstünde hak iddia ediyorsanız o da benim üstümde öyle. Bir hayvana sahip çıkar gibi istiyor beni. Hani beni bir
Kariyerine "bodegón" ressamlığıyla, bir başka deyişle mutfak malzemeleri ölüdoğaları ve Sevilla'daki sıradan insanların resimleriyle başlayan Velázquez, 61 yıllık ömrünün neredeyse tamamında ressamlık yaptı. Barok dönemde ve İspanyol Altın Çağı'nın son yıllarında, İspanya kralının Madrid'teki sarayının en önemli ressamı haline geldi. Dikkat çekici özgünlüğü, dehası ve hüneri ile sanat tarihinin akışını değiştirdi. Yaşadığı dönemde, İspanyol Habsburg saltanatının en önemli ressamıydı ve sanatı, Viyana ve Roma'daki büyük saraylarda da hayranlık uyandırıyordu. Bununla birlikte, uluslararası sanat tarihinde yerini alması, avangart sanatçıların onun fikir ve tekniklerini yeniden ele aldığı 19. yüzyılı buldu.
"Ye, iç ve eğlen, çünkü yarın öleceğiz."
Sayfa 53Kitabı okudu
Atina'da yemek yiyen "meze-çerez"le doyardı
Sayfa 154Kitabı okuyor
İncir Zeus için kutsaldı, meşe palamudu Demeter için ... Yaban incirinin adı olunthos da yine Yunan öncesi bir yerli köke işaret eder. Taze ve kuru incir öteden beri önemli bir besin kaynağı olagelmiştir. Bunu Mykenai kölelerinin tayın listelerinden biliyoruz ve incirin ilerde Roma döneminde tutsaklara güç verici yiyecek olarak kullanılması şaşırtıcı gelmeyecek.
Tantalos tanrıları doyurmak için oğlu Pelops'u haşlar. Olimposlular, Peloponnesos'u yöneten sülalenin kurucusu olacak çocuğun bedenini yeni baştan yaratırlar, Demeter'in dalgınlıkla yediği omuzun yerine fildişinden bir omuz yerleştirilir. Pelops'un oğlu Atreus, kardeşi Thyestes'i cezalandırmak amacıyla üç çocuğunu doğrar, pişirir ve babalarının önüne koyar, Thyestes farkına varmadan bu korkunç kurban yemeğini yer, ancak Atreus çocukların kesik kafalarını gösterince durumu anlar.
Sayfa 116Kitabı okuyor