Gafil Gezme Şaşkın
Sen Söylersin Söz İçinde Sözün Var
Çalarsın Çırparsın Oğlun Kızın Var
Şu Dünyada Üç Beş Arşın Bezin Var
Tüm Bedesten Senin Olsa Ne Fayda
Kul Himmet Üstadım Gelse Otursa
Hakkın Kelamını Dile Getirse
Dünya Benim Deyi Zapta Geçirse
Karun Kadar Malın Olsa Ne Fayda
Sovyet elçiliğine yönelik provokasyonlardan gülünç bir olay hatırlıyorum.
Ankara'ya gelişimden kısa bir süre sonraydı. Ziyaretime, Bursa milletvekili Şeyh Servet Efendi geldi. Beyaz yeşil sarıklı, kır kaba sakallı bir kişiydi. Sırtında ipekli bir cüppe vardı. Şeyh kendisini "inanmış bir komünist" olarak takdim etti. Oturmasını teklif ettim, kahve getirdiler. Gözlerimin içine bakıyor ve yaranmaya çalışan bir tavırla konuşuyordu. Türkiye'nin durumundan söz ettik. Servet Efendi İngilizleri çekiştirdi, emperyalizmle savaşmak ve bunun için Türklere yardım etme gereğinden ve bunun için de "güçlü bir komünist partisi" kurmak gerekliliğinden söz etti. Ben susuyordum. Birdenbire şeyh ayağa kalktı. Elini sarığına götürdü. Şaşkın şaşkın ona bakıyordum.
Şeyh, "Büyük dünya lideri Marks'ı selamlıyorum" dedi. "Marks'ın resmini ancak şimdi gördüm. Ona derin saygılarımı sunarım."
Gerçekten de çalışma odamda, masada Marks'ın küçük bir büstü vardı. Şeyh Servet bir süre başı önüne eğik bir halde hareketsiz olarak büstün önünde durdu.
Sayfa 167 - TÜRKİYE İŞ BANKASI
Mühendis bir baba hafta sonu evinde önemli bir proje üzerinde çalışmaktadır. Küçük çocuğu gelip onu parka götürmesini ister. Baba onu başından savmak için bir oyun düşünür. Elindeki dünya haritasını makasla birkaç parçaya ayırıp, "Eğer bunları doğru bir şekilde birleştirirsen söz veriyorum seni götüreceğim" der. Çocuk odasına çekilir. Beş dakika sonra haritayı doğru birleştirmiş şekilde geri gelir! Baba şaşkın bir halde bunu nasıl yaptığını sorar. Çocuk "Haritanın arkasında bir insan resmi vardı, onun parçalarını doğru şekilde yerleştirince, dünyadaki her şey yerini buldu!" der.
Sayfa 225 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
Fatmaca karı, Hasan çocuk, bir de Memidik bütün gece uyumazlar, Taşbaşoğlu üstüne düşünürler. Taşbaşoğlu da uyumaz. Kendi hali, dünya hali üstüne derin düşüncelere dalar. Hiç bir çıkar yol bulamaz. Çoktan beri karanlık, kurşun işlemez, soluk aldırmaz, dört duvar arasındadır. Diline pelesenk etmiştir: "Bana yer demir oldu, gök bakır. Gök bakır. Gök bakır." Bu yer demir gök bakır halinden kurtulamaz. Sıkışmış, gücünü yitirmiş, varmış en karanlık umutsuzluk taşına başını vurmuş bir adamdır. Hele köylünün, bin düşünse aklına getiremeyeceğini, ona karşı olan şu davranışları. Şaşkın, yıkılmış, kafasından tuhaf, şimdiye kadar hiç aklından geçmemiş düşünceler geçer. Deli düşünceler.
Sayfa 255Kitabı okudu
