Şaşkın kuşların değil mi bu dünya. Başka kimin olabilir ki!
Son mektup
Ey yâr, bu mektubu aldığın demde Kara topraklara verdim kendimi... Her şey bana engel oldu âlemde, Bir coşkun nehirdim, yıktım bendimi.
Benim gönlüm doğuşundan deliydi;
Başka dünyaların şaşkın seliydi...
Bunun böyle olacağı belliydi...
Her şey biter sel yerine döndü mü...
Dünya durmaz, bahar olur, kış olur, Belki senin gözün biraz yaş olur, Ben garibim, benim gönlüm hoş olur, Sevdiklerim ayda yılda andı mı...
Yıldız olur sana ışık tutarım. Bülbül olur pencerende öterim. Yer altında belki rahat yatarım Yer üstünde çektiklerim dindi mi...
Şimdi yaşamayı tatlı bulursun, Koşarsın, gülersin, tez yorulursun, Bir gün olur yine bana gelirsin Deli gönlün yaşamağa kandı mı...
Seni düşünürüm
anamın kokusu gelir burnuma
dünya güzeli anamın,
Binmişin atlıkarıncasına içimdeki bayramın
fır dönersin eteklerinle saçların uçuşur
bir yitirip bir bulurum al al olmuş yüzünü.
Sebebi ne
seni bir bıçak yarası gibi hatırlamamın
sen böyle uzakken senin sesini duyup
yerimden fırlamamın sebebi ne?
Diz çöküp bakarım ellerine
ellerine dokunmak isterim
dokunamam arkasındasın camın.
Ben bir şaşkın seyircisiyim gülüm
alacakaranlığımda oynadığım dramın.
Sayfa 33Kitabı okudu
Gittikçe kararan bir dünya. Güzelliklerin içten içe tutuşup yandığı, kömürleştiği, çirkinliklerin baş tacı edildiği; çöküşün, kayboluşun an meselesi, kalkışın ve yükselişin hayal olduğu günler. Haksızlık, ikiyüzlülük dolu bir dünya...
Sevgileri kirli, bakışları güvensiz, duyguları vahşi, arzulan korkunç insanlar. Art niyetli, diken ruhlu, zakkum yürekli, merhametsiz, bencil, vurdumduymaz, şaşkın...
Çile
Gâiblerden bir ses geldi: Bu adam,
Gezdirsin boşluğu ense kökünde!
Ve uçtu tepemden birdenbire dam;
Gök devrildi, künde üstüne künde...
Pencereye koştum: Kızıl kıyamet!
Dediklerin çıktı, ihtiyar bacı!
Sonsuzluk, elinde bir mavi tülbent,
Ok çekti yukardan, üstüme avcı.
Ateşten zehrini tattım bu okun,
Bir anda kül etti can
Sayfa 16 - BÜYÜK DOĞU YAYINLARI / ALLAHKitabı okudu
