Reşat Nuri Güntekin'i ölüm yıldönümünde saygıyla anıyorum.
Çok sevmek yetmez, mühim olan güzel sevmek...
Saygıyla Anıyorum...
İşgal orduları geri çekilirken, pek çok yer gibi Manisa’yı da yakar yıkarlar. Kenti özgürlüğüne kavuşturan Türk ordusunda bulunan Ahmet Bedevi adlı asker öylesine tutkundur ki doğaya, savaş bitiminde Manisa’da kalır ve ağaç dikmeyi, yeşili korumayı uğraş edinir kendisine. Manisa onun diktiği ağaçlar sayesinde rüzgara ve gölgeliğe kavuşur. Halk, üstünde yalnızca siyah bir şort olan bu uzun sakallı adamı çok sever ve “Hacı” diye seslenir kendisine.
Sayfa 13Kitabı okudu
Büyük ölülere matem gerekmez, fikirlerine bağlılık gerekir.
1881-193∞ Saygıyla ve Özlemle anıyorum.
4 Kasım Sevgiyle Saygıyla Anıyorum!!!
Sen geldin, değişti havası dünyanın, bulutların şekli değişti, denizlerin rengi değişti, kokusu değişti çiçeklerin. Sen geldin, en güzeli ben değiştim, anlıyor musun?
Sevmek; bütünlenmektir.
Çok seven eksildiğini zanneder, oysa artmaktır sevmek, çoğalmaktır.
Bizde ise açılan kuyuların üzeri betonlanıyor. Hopa’da denize kurulan sonda kazaen(!) yıkılıyor. Maden araştırmacılarımız Hakkari’de arazide ölü bulunuyor. Bu noktada sevgili Necip Hablemitoğlu’nu saygıyla anıyorum; “Madenlerimizi bize işlettirmiyorlar!” demişti. İki gün önce (18 Aralık 2005) kaybedişimizin üçüncü yılında mezarı başında onu anarken hiç unutamadığım bu sözünü yineledim.
Sayfa 119Kitabı okudu
vefatının 6. yılında Yaşar Kemal'i saygıyla, sevgiyle anıyorum
İnsanın içindeki adalet duygusunu köreltirsek, insanın insana saygısı kalmaz. İnsanın insana itimadı, hürmeti kalmayınca da insanlık çok şey kaybeder, hayat çirkinleşir...
Sayfa 514 - YKYKitabı okudu
"...son günlerin henüz moda olmayan bir şarkısı "bütün hazır-dışlamaları dışlamak" diye başlıyor..
hayatta ve şiirde "hazırlıksız" dışlamalardan yana olan dostum turgut uyar'ı saygıyla anıyorum.."
Şimdi bir başka Timsah öyküsüne geçelim. Yeni Ufuklar'ın Ağustos sayısında, bir önceki yazıma verdiği yanıtta şunları söylüyor Vedat Günyol: "Edip Cansever kapalı bir ozan. Alalım Çağrılmayan Yakup'u. Kim bu Yakup. Kendisi. O kurbağalar, aç gözlü kurbağalar kim? Bir zamanlar İşçi Partisi'ni oluşturan o güzelim insanlar. Eğer ben, bir zamanlar E. Cansever'in gönülden yürekten İşçi Partisi'ne kayıtlı olduğunu bilmesem, Çağrılmayan Yakup ve aç gözlü kurbağalar benim için kapalı, haydi çekinmeden söyleyelim, anlamsız kalırdı".
Yukarıdaki satırları okuyunca öfkelenmedim, sadece vurgun yemişe döndüm. Nedeni de, hayatım boyunca böyle bir iftiraya uğramış değilim de ondan. Demek ki ben adı geçen şiiri, "İşçi Partisi'ni oluşturan o güzelim insanlar"ı, aç gözlü kurbağalara benzetrnek amacıyla yazmışım. Çağrılmayan Yakup'un yazılışından bu yana on yıl geçti, ilk kez duyuyorum böyle bir yakıştırmayı. Vedat Günyol sözlerini geri almazsa, kendi yorumunun altında ezilecektir. Ben o şiiri yazarken, İşçi Partisi aklımdan bile geçmedi. Bugün de Parti içindeki ilişkilerimi, arkadaşlarımı ve dostluklarımı saygıyla, sevgiyle anıyorum. Partiden uzaklaşmak zorunda kalmışsam, salt kendi yüzümden, güncel politikadan anlamadığım içindir.
Sayfa 169Kitabı okudu
