Mehmed Uzun'unun dilinden kendi isminin hikayesi:
"İsimlere ilişkin yasalara göre hem biro 'türk örf ve adetlerine' uygun değil hem de direj kürtçe olduğu için yasak. bu nedenle resmi kurumlar tarafından biro tamamıyla atılıyor, direj de türkçesiyle "uzun" haline getiriliyor. bir hafızanın yok oluşu çoğu zaman böylesine dikkat çekmeyen küçük değişikliklerle gerçekleşiyor işte "
Romanın kahramanın adı yok.. önemli de değil..
Diyarbakır cezaevi, işkenceler, dili ve kendi tutsak bir halk..
Ve ömrünü, popüler olmak yerine kendi dilinde eserler yazmaya adamış bir yazar... kendi dilinde yazmayı cezaevinde Ape Musa'dan öğrenmiş.. Zannımca bu ilk romanı biraz da biyografik aslında..
Bir kaç günde , belki de bir kaç saattte okuyacağınız bir yaşam hikayesi.. Gelin görün ki bu hayatı yaşamak zorunda bırakılanlar için o günler, o saatler neydi ? Nasildi? Nasil yasandi? Nasil dayanildi?