“Benim ben, Figen Negatif?” Çirkin olduğu kadar sağlıklı da. Hemen bir kafes bulmam lazım!
Savaşta bile böyle korkmamıştım. Köpekbalığıyla deplasmanda karşılaştığınızı düşünün: “Evimde ne arıyorsun kadın?!”
Alev almış bir cadı gibi çığlık atıyor: “Civan diye biri sizi arıyor Ruhi Bey.”
Verem mikrobunun büyütülmüş haline benziyor. Gözleri; ekşimiş yoğurttaki çürük böğürtlenler. O kadar meymenetsiz ki, ona sopayla dahi dokunmak istemem: “İyi de sen kimsin?”
Zilli beşaret “Aşk olsun Ruhi Bey” diyor ve suratındaki, Türkiye’nin en büyük et benine dokunuyor: “Onbeş senedir yanınızda çalışıyorum. İzindeydim ya, döndüm. Haydi, telefondakini bekletmeyin…” Dırdırıyla bir erkeği kısırlaştırabilir.
kaç kişiyi öldürdüm düşlerimde
kaç kilo çekerdi yalnızlık
kaç kere ezildim altında
yaz yağmurlarının
belki de palyaçolar ağlardı pazartesi sabahları
her sirk geldiğinde ağlamaklı olurduk
hep ağlamaklı olurduk gülünecek halimize
Zavallı insanlar! Sen, zavallı kibar insan! Size ne kadar acıyorum! Yolunuzun üzerinde çenesi kaskatı kesilmiş, yaşamın soğukluğuyla donmuş birine rastlıyorsunuz ve ona sıcaklığınızı, yüce insanlığınızı kanıtlamak yerine, aceleyle ''Söyle bize yabancı - tek ayak üstünde durabileceğin bir süre içine- kimsin, nereden geliyorsun, hakkımızda ne düşünüyorsun, aramızda ne yapmak niyetindesin?'' Diye soruyorsunuz
Sayfa 34Kitabı okudu
Yeni ortaya çıkan varlık'la karşılaşan ilk günün Güneşi sordu:
"kimsin sen?"
Yanıt yoktu.
Sonsuz yıllar geçti.
Batı denizinin kıyısında, suskun akşam saatinde, son günün Güneşi sordu:" Kimsin sen? "
Yine yanıt yoktu.
Robindranath Tagore
101 şiir -- sayfa 199
Sen kimsin ki bana karışırısın diyen sen... nefretim sadece duygularımı saklamak için kullandığım bir maskeden ibaret. ben senin gökyüzünüm denizinim... Bunu anlamak neden bu kadar zor senin için? Söyler misin neden bu kadar kör olmak zorundasın? duygulara, hislere ve sevmeye...
Evet, sevgili insan, sen kimsin ki Tanrı'yla çekişmeye kalkışıyorsun. Hiç eser kendisini yapan ustayla beni niçin yapıyorsun diye konuşur mu? Aynı topraktan bir çanağı güzel, bir diğerini değersiz yapmak çömlekçinin elinde değil midir?
Yeni ortaya çıkan varlık'la karşılaşan ilk günün Güneşi sordu:
"Kimsin sen?"
Yanıt yoktu.
Sonsuz yıllar geçti.
Batı denizinin kıyısında, suskun akşam saatinde, son günün Güneşi sordu:" Kimsin sen? "
Yine yanıt yoktu.
Nasrettin Hoca’ya sormuşlar:
“Kimsin?”
“Hiç” demiş Hoca, “Hiç kimseyim.”
Dudak büküp önemsemediklerini görünce, sormuş Hoca:
“Sen kimsin?”
“Mutasarrıf” demiş adam kabara kabara.
“Sonra ne olacaksın?” diye sormuş Nasrettin Hoca.
“Herhalde vali olurum” diye cevaplamış adam.
“Daha sonra?” diye üstelemiş Hoca.
“Vezir” demiş adam.
“Daha daha sonra ne olacaksın?”
“Bir ihtimal sadrazam olabilirim.”
“Peki, ondan sonra?”
Artık makam kalmadığı için adam
boynunu büküp son makamını söylemiş:
“Hiç.”
“Daha niye kabarıyorsun be adam.
Ben şimdiden senin yıllar sonra gelebileceğin makamdayım:
“Hiçlik makamında!”
Nasreddin Hoca (d. 1208 - ö. 1284), Orta Çağ döneminde Akşehir de yaşayan ve filozof olan bilgeydi. Kendisi Akşehirlidir.
.... Üff!... Kafam karıştı. Alkala sahi sen kimsin? Ve ben seni neden seviyorum???
Sayfa 41Kitabı yarım bıraktı
Ben hiç kimseyim! Sen kimsin?
Sende mi hiç kimsesin? Bir çift ettik desene.
Boranh Yedigey, o kaçış sırasında ve birdenbire, nereden çıktığını anlamadığı beyaz bir kuşu görür gibi oldu. Bir zamanlar Nayman Ana'nın mankurt olan öz oğlu tarafından okla vurulup devesinden düştüğü zaman, ak yazmasının içinden çıkan kuştu bu... Beyaz kuş, Yedigey'in hemen yanıbaşında uçuyor, kıyamet gününü andıran o alev ve gürlemeler arasında ona bağırıyordu
-Sen kimsin? Adın ne? Adını hatırla! Senin baban Dönenbay'dır, Dönenbay, Dönenbay, Dönenbay, Dönenbay.. Dönenbay.,. Ve beyaz kuşun sesi, yeniden karanlığa bürünen gökyüzünde uzun zaman yankılandı...
Sen...sen kimsin?diye sordu sonunda, alacağı cevaptan korkarak.
Kız cevap vermeden önce duraksadı.
Benim,Tom.Brenda. İşler senin için kötüleşmek üzere.
