Uzun bir gemi yolculuğundan sonra, yol boyunca sizi bunaltan sis açılır da, bir kara parçası her ağacı, taşı ve kuşuyla birdenbire sizi kendisine hayran bırakarak nasıl belirirse, okudukça aralanan kağıtlar arasından iç içe geçmiş milyonlarca hayat ve hikaye birden aklımda beliriverir.
Sayfa 72Kitabı okudu
ah, bir an önce gelse şu gemi;
sessiz ve ağır ağır; -hiç bekletmese!
Sayfa 247 - YKY
Sessiz Gemi
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
** Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.**
** Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;**
** Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.**
Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
** Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.**
Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu!
** Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;**
** Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.**
Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden,
** Birçok seneler geçti; dönen yok seferinden.**
Yahya Kemal Beyatlı
Not:Sizde bir şiir yoruma ekleyebilirsiniz.😊🍃
Kamara pencereleri dışarıdaki deniz yüzünden,
Karanlık ve yeşil olduğunda;
Gemi düdüğü voop! dediğinde (arada sallantılarla),
Kamarot çorba kazanına yuvarlandığında,
Ve bavullar kaymaya başladığında sağa sola,
Dadın yerde bir yığın halinde yatakaldığında,
Annen sessiz durmanı isteyip uyduğunda,
Kimse seni kaldırıp giydirip yıkamadığında,
İşte, (eğer hala tahmin etmediysen)
O zaman anlayacaksın,
Tam elli derece kuzey ve kırk derece batıdasın!
Yahya Kemal Beyatlı Sessiz Gemi adlı şiirinde ne diyor;
Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden
Birçok seneler geçti; dönen yok seferinden.
Sayfa 51
ah ruhum, benim ruhum,
sen; beni kuşatan ateş çemberi,
nasıl kılavuzluk edeyim senin yoluna,
ve nasıl yön vereyim senin arzularına?
ah benim arkadaşsız, eşsiz ruhum,
bu açlıkla sen yemi olacaksın kendinin,
ve kendi gözyaşlarınla dindireceksin susuzluğunu;
çünkü gece toplamıyor senin kadehinde şebnemlerin çiylerini,
ve gün getirmiyor sana meyvelerini.
ah ruhum, benim ruhum,
sen; arzularla yüklü karaya oturmuş gemi,
nereden esecek yelkenlerini dolduracak rüzgâr?
ve hangi iniksek dalgalar dümenine yol verecek?
çapan atılmış derinlere ve kanatların dağılmış,
ama üzerindeki gök sessiz
ve sakin deniz alay ediyor senin durgunluğunla.
ve bir ümit var mı senin için de, benim için de?
dünyadaki hangi değişim, hangi yeni amaç göklerdeki
seni umursayacak?
ebedi bakirenin karnında taşıyor mu Senin
kurtarıcının tohumunu?
öyle bir Kurtarıcı ki senin hayal ettiğinden daha güçlü,
ve elleriyle kurtarıyor tutsaklığından seni.
yeryüzü tanrılarıKitabı okudu
Sessiz Gemi
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Yahya Kemal Beyatlı
Sadi Şirazi
Bir pâdişâhın acemi bir kölesi vardı. Bir gün bu köle ile gemiye binmişti. Köle o zamana kadar hiç gemiye binmemiş ve deniz görmemişti. Gemi yolculuğunun bir takım sıkıntıları ve zorlukları vardı.
Köle, gemi limandan ayrıldığı andan itibaren titremeye başladı. Ne yaptılarsa köleyi sâkinleştiremediler. Gemide âlim bir kişi vardı. Hükümdara; "Müsaade ederseniz ben onu susturayım" dedi. Hükümdar da o zâta izin verdi.
O zât, köleyi denize attırdı. Köle birkaç kere suya battı, çıktı. Geminin bir tarafına can havliyle tutundu. Onu saçından tutup gemiye aldılar. Bu olaydan sonra köle, köşesinde sessiz ve sâkin oturdu.
Hükümdar âlimden bu işin hikmetini sordu. O da; "Köle suya girmeden evvel, gemideki selâmetin kadrini ve kıymetini bilmiyordu. İşte huzurla, saâdet ve sıhhat de böyledir. Huzûr içinde yaşayan, mesûd olan, bir felâkete uğramadıkça, o huzûr ve saâdetin kıymetini bilmez. İnsan hasta olmadıkça da, sağlığının kıymetini bilmez" dedi.
'Ey kardeş! Bu dünya kimseye kalmaz. Gönlünü, her şeyi yaratan Allah-ü Tealaya bağla. Sana bu kafidir. Dünya mülküne güvenip bel bağlama. Çünkü bu dünyada senin gibi birçokları yaşamış ve sonunda ölüp gitmiştir. Değil mi ki, en sonunda ölüm vardır ve bu can göç (ölüm) yolunu tutacaktır. O halde ister taht üzerinde can vermişsin ister toprak üzerinde, ne fark eder!'
Sessiz Gemi
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.
Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu!
Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Birçok seneler geçti; dönen yok seferinden.
Buz kesen ay ışığı altında ölüm sarhoşluğuyla,
Gölgelerin sessiz çığlıkları yankılanır karanlıkta.
Rüzgarın inceden esintisi, uğuldayan dalgalar, ruhumu derin bir kederle sarar.
Gökyüzünde yıldızlar titrer, gecenin derinliklerinde kaybolan bir ruh gibi,
Yıpranmış bir gemi gibi savrulurum fırtınalı denizlerde,
Umutsuzlukla dolu bir yolculuk, sonsuzluğa doğru süregider.
Yitik bir umut arayışında, karanlık labirentlerde kaybolurum,
Geceyle dans eden gölgem, ruhumun içini kemirir…
Sessiz Gemi
Artık demir almak günü gelmişse zamandan
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol.
Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli,
Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.
Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Birçok seneler geçti; dönen yok seferinden.
Yahya Kemal Beyatlı
Sessiz Gemi
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhûle giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
