Güvendiğim herşey ben ilerledikçe birer birer dökülüp ardımda kalıyordu. Geriye dönüp baktığımda tek gördüğüm koca bir enkazdı. En yakınlarımın oluşturduğu bu enkazda sağ kalanları kazıp çıkartmak için hem çok yorgundum, hemde güçsüz. En kötüsü de enkazın altında kalanlar, sesini çıkarmıyordu. Kimin benimle yürüdüğünü kiminse ardımda kalıp hayatımdan çıktığını bilmiyordum. Enkazı yaratanda onlardı, enkazın altında kalanlarda. Çıkmak onların elinde olsada benden yardım isteyip el uzatanları karşılıksız bırakmak, enkaza kendi isteğiyle girenlere sessiz cevabımdı..
Selammm
Aynı hastane odasında yaşam savaşı verir Mirela ve Vera. Bu durum Vera için oldukça olağan olduğundan, umursamadan yatağında uzanmaya ve elindeki defterine hikayeler yazmaya devam eder. Ve yazdığı her hikayenin sonunu mutlaka ya ölümle, ya da yok oluşla bitirir.
Amber, Alp, Batıay, Acar, Mirela ve Vera...
Yaptıkları Mirar adında gemi yolculuğunda tutsağa dönüşürler. Etrafları sularla çevrili olan gençler Evren başkanın ve adamlarının dediklerini yapmak zorunda kalırlar ve bu tutsaklikları ilerleyen zamanlarda trende ve ormanda devam eder. Gençler bir yandan onlardan istenilenleri yapmaya devam ederken bir yandan kim dost, kim düşman anlamaya çalışırlar.
Bakalım karakterlerimizi neler bekliyor. Bambaşka hayatlarda yan yana bile gelemeyecek iki insan aynı duygularda boğulabilir. Kitabı çok beğendim arkadaşlar. Gerçekten bir oturuşta okuyabilirsiniz. Yazarımızın kullandığı betimlemeler olsun, hersey yerli yerinde kullanılmış akıcı bir kitap. Okuyacak olanlara keyifli okumalar diliyorum.
Victor Hugo'dan 
Notre Dame'ın Kamburu'nu ve 
Bir İdam Mahkûmunun Son Günü'nü okumuştum. İki eseri de
