Bugün kütüphanede yanyana düştük bir ara. Öyle narin elleri var ki…Bembeyaz böyle. İncecik parmakları var. Kitapları açmadan önce yavaşça okşuyor elini üstüne gezdiriyor sonra açıyor kapağını bazen de kokluyor sayfalarını çiçek koklar gibi dedim kız ne yapıyon öyle? Dedi kitap sevilmez mi? İnsan sever gibi kitap seviyorum. Sen dedim, sevdiğin insanı da böyle mi seversin? Yanakları gelincik gibi oldu, he dedi sustu. Ben bir coştum, bir coştum, artık kendi içime sığmadım, dedim ki birden, evlenince sana kocaman bir kütüphane yapacağım Asude, dedim. Gözleri var ya kocaman oldu, kocaman! Sanki gök kubbedeki bütün yıldızlar toplandı, o gözlerinin içine doluştu. Essah mı deyiverdi. Dedim essah, kütüphanelerin en güzelini yapacağım ben sana.! Bak görürsün. Elindeki kitabı göğsüne bastırdığı gibi kaçtı gitti. Kalbim ağzımdan çıkacak sandım, öyle bir güp güp attı. Oh dedim be! Oh! İşte söyledim.! O da ne diyon sen diye kızmadı. Yok artık biliyorum, o da beni seviyor.
Dilerim ki bu satırları torunlarımız okusun, okusun da desinler dedem nineme nasıl yanıkmış..
Sayfa 169Kitabı okudu
Dudaklarım kanlı, sevgilim
Evsiz odaları biliyorum
Aşk aşk diye devrilen yatakları
Aşk aşk diye inleyen pervazları
Aşk aşk diye penceresi tüm kış kapalı kalmış odaları
O sıkışık odaya her şeyi sok
Ama sevgilim diye duvara fısıldama sakın
Önce tatlı tatlı, sonra sert sert
Sonra en sert yerinden bakabilirim yalancıktan sana
Ama bir duvar
Hem tatlı hem sert bir sevgiliymiş
Sayfa 26Kitabı okudu
Çok seviyorum demeliyim ki çok seviyorum desin...Bu bir itiraf değil mi ?
Sevmek ve sevilmek ihtiyacında olduğumdan, âşık olduğumu sandım. Başka deyimle, aptallık ettim.
Deneyimli bir insan olarak o zamana kadar hep sormaktan kaçındığım bir soruyu sık sık sorarken yakalıyordum kendimi. “Beni seviyor musun?” sorusu takılıyordu dilime. Bilirsiniz, böyle durumlarda, “Ya sen?” diye yanıt vermek âdettir. “Evet,” diye yanıtlarsam bu soruyu, gerçek duygularımın ötesinde bağlamış oluyordum kendimi. “Hayır,” demeye kalkışırsam, artık sevilmeme tehlikesini göze alıyor ve bunun acısını çekiyordum. İçinde huzuru bulacağımı umduğum duygu ne denli tehlikeye düşerse, arkadaşımdan o duyguyu o denli çok bekliyordum. Böylece, gittikçe daha açık vaatlere sürükleniyor, yüreğimden gittikçe daha büyük bir duygu ister hale geliyordum. Bu şekilde, şirin bir alık için yalancı bir tutkuya kaptırdım .
Bir papağanı sevdikten sonra bir yılanla yatmak zorunda kaldım.
“Söylesene benden niçin nefret ediyorsun. İçinde kalmasın."
"Sahiden dürüstçe mi konuşayım?"
"Elinde yay olan benim, seni vurmuyorsam vaat ettiğin yanıtlar içindir. Ne sandın ya?" "Pekâlâ. Senden nefret ediyorum çünkü bir peri prensi olduğum halde babam beni hiç umursamazken, senin baban sadakatsiz eşten doğmuş bir insan piçi olmana rağmen seni çok seviyor. Senden nefret ediyorum çünkü seni kırbaçlatan bir abin yok. Senden nefret ediyorum çünkü kız kardeşinle beraber Locke'in aleti olup Nicasia'yı üzdünüz, üstelik Locke onu benden çaldıktan sonra. Bu da yetmezmiş gibi, senin yüzünden, Balekin bir ölümlü kadar bile başarılı olamadığımı turnuvadan beridir sürekli suratıma vuruyor."
Sayfa 342Kitabı okudu
Bir gün okulda oturuyorum.Köydeki kadınlar bazen benden sigara istemeye gelirlerdi.Bir kadın geldi.Üzerinde uzun gıcır gıcır göz kamaştıran bir kadife elbise vardı.Kadına dedim ki hayırdır çok şıksın. Gülümseyerek düğünümüz var dedi. Bende abisinin düğünü var sandım. Kimin ,abinin mi? diye sordum.Yok abimin değil ,benim kocamın düğünü deyince şaşırdım. Hani ben eğitimciyim ya. Böyle bir şeyi nasıl kabul ediyorsun?dedim. Kadın gözlerime şaşkın bir ifadeyle bakıp,niye öyle diyorsun hocam bak kocam bana bu yeni elbiseyi aldı beni çok seviyor dedi.
KENDİME O KADAR ACIYORUM Kİ. ÇÜNKÜ SENİN BAKIŞIN-
DA BİR İNSAN OLARAK TANITILDIĞIMA ÜZÜLÜYORUM. TA-
NITILMAK BAŞKADIR, GERÇEK BAMBAŞKA. EVET SEVDİM
SANDIM, İNSAN GİBİYİM SANDIM. SANA BURADA KENDİM
İÇİN DEĞİLİM DESEM İNANIR MISIN? TOPRAK BİR İLİĞİN
ÇÖMLEĞİDİR; KENDİ İÇİNDE UYUMLUDUR. SANA GÜLER-
DİM. İNCE RUHLU GÜZEL DIŞVARLIK, NEDEN HİÇ KİMSEYİ
SEVMİYOR DERDİM. ŞİMDİ İSE HER GÜN DOSTLUK, SEV-
DA, SONSUZLUK, YANİ DÜŞÜNCELERLE SENİ KENDİMDEN
ÜSTÜN BULUYORUM. İNSAN SEVMELİDİR. AMA NEYİ SEV-
MELİDİR? KİMİ SEVMELİDİR? NASIL SEVMELİDİR? BUNLA-
RI SAKIN RUHSAL BUNALIMLAR SANMA. BİLİNÇLİYİM. İÇ
DİYE BİR ŞEY VAR. KURTARILMAYI BEKLEYEN İÇLER, KUR-
TARILMAYI BEKLEYEN DIŞLAR! HERKES, BÜTÜN EVREN BEK-
LİYOR! BİZİ. BİLİCİ DEĞİLİM.
Sayfa 35 - İş BankasıKitabı okudu
