Dünyanın en ünlü yazarı pek bilinmeyen bir şair: Agatha Mary Clorissa Miller Christie!
15 Eylül 1890
İyi ki doğdun Agatha!
15 Eylül 1890’da doğar polisiye edebiyatının “Demir Leydi”si Agatha Mary Clarissa Miller Christie Mollawan. Başlangıçta sadece çok kısa bir süre Mary Wearmacott takma adıyla çok da başarılı olmayan aşk romanları ve
KIYAMET ALAMETLERİ: MESİH, MEHDİ
Son zamanlarda kıyamet alametleri cümlesinden olarak Mesih ve Mehdi inancının sıklıkla tartışma konusu yapıldığı dikkatinizi çekmiştir. Gerek akademik çevrelerde, gerekse halk arasında -medyanın da katkılarıyla- bu meseleler üzerinde zaman zaman hayli ateşli tartışmalar cereyan ediyor.
Mesih ve Mehdi meselesi elbette sebepsiz, durduk yere
Sayının tüm alıntıları
Chicago %100 yenilenebilir
enerjiden güç sağlayacak
Chicago belediye başkanı 2025’e kadar
şehirdeki tüm kamu binalarının yenilenebilir
enerjiye geçirileceğini açıkladı. Rüzgâr ve güneşenerjisi bunu mümkün kılacak ve böylece
Rüzgârlı Şehir, ABD’de tüm kamu binalarına bu
şekilde güç sağlayan en büyük şehir olacak.
14
Tuzlu beslenme
Bu günümüz bir arayış mı yani bu hayat hep bir arayışı mı kovalamak zorunda? Bay Cemay bir gün bunun bir arayış olduğunu ve birbirimizin sadece bu arayışı aksattığını söyledi. Bana göre öyle degildi. Bu hayatta bir yerlerde illa elle tutulabilecek çözümler hatta mutluluklar olmalıydı. Bay Cemay benim bu hayattaki en iyi dostumdu. Hatta sadece
Bir öykü yazdım.
Kaçak
Gergin bekleyiş sürüyordu, "yok," dedi annem, "Allah kahretsin hala gelmedi." Babam oldukça gergindi ve hararetle konuşmaya başladı :
-Sana eve bir kedi almayalım, büyük sorumluluk, sonra başına bir hal gelirse ben çok üzülürüm demiştim Sema. Hem bu kediyi sokağa sen alıştırdın...
Annem ağlamaklı
(COK UZUN VE KİTAPTA HERBİR SÖZÜN DÜŞÜNÜLESİ EN NAİF BÖLÜMÜ)
“ Momo, şimdi o büyük salonun içindeydi. Burası en büyük kiliseden daha görkemli, en büyük istasyonların salonlarından bile daha genişti. Güçlü sütunların üzerinde yükselen tavan neredeyse görünmüyordu. Etrafta hiç pencere yoktu. Kocaman salonu aydınlatan altın renkli ışık çevrede
"Benim şansıma burada, Madrid'de olanları görmek düştü," diye devam etmişti babam, "üstelik gördüğümden fazlasını, çok daha fazlasını da işittim. Hangisi daha kötü bilmiyorum, anlatılanları dinlemek mi, olaya şahit olmak mı. İkincisi belki o anda tahammül edilmesi daha zor, daha korkutucudur, ama daha sonra onu silmek ya da
Sayfa 215 - IV RüyaKitabı okudu
“Ben böyleyim!” demek kadar korkunç bir söz yoktu. Ama ben hep öyle söylemiştim, karşımda yaptıklarımın, düşündüklerimin doğru olmadığını söyleyen ve beni seven insanlara. Ben böyleyim. Değişemeyeceğime inanmak o kadar kolaydı ki! Yokuş aşağı inmek kadar zevklisi yoktur. Hele tırmananlarla, her yükseldikleri birkaç santimde kilolarca ter dökenlerle alay etmek ne kadar da rahatlatırdı ruhumu! Zayıf olduğum için kötüydüm. Tırmanamadığım için normal olmadığımı kabul ettirmeye çalışıyordum. Çünkü tesadüfen keşfetmiştim düşünmeyi. Ve konuşmayı. Dolayısıyla bu yolla birçok insanı, aklımın hasta olduğuna inandırmıştım, benden başarılar beklememeleri için. Ama dünyanın en sıradan insanı kadar normaldim aslında. Yalan söylüyordum herkese. Hepsi bu.
Ve sonra inandım bir gün bütün yalanlarıma. O kadar inandım ki zihnimi öldürmeye karar verdim. Her zaman için en çok sevdiğim söz, “Hiçbir şey için geç değildir!” cümlesi olmuştur. Bunu kendime tekrarlayarak, kaçırdığımı tahmin ettiğim vagonların asla bitmeyeceğine inanmaya çalışırdım. Oysa, artık rahatlıkla diyebilirim ki her şey için çok geç! Benim gibi, ruhu ve aklı iltihaplarla dolu bir adamın yapması gereken en doğru iş zihnini öldürmesidir. Hem zaten okullarda öğretilen bir doğa kanununa boyun eğiyorum ben. “İşe yaramazsa yok olur!” kanunu. Bugüne kadar katlettiğim insanlar için üzülmüyor oluşum, sattığım uyuşturucularla komaya gireceklerin uykumu kaçırmıyor oluşu... Yok olmam için fazlasıyla geçerli nedenler...
Ben kötü bir insanım. Üstelik farkındayım ve bu beni daha da kötü yapar!
Dostum, görevler duygular değildir. Yapmak zorunda olunanı yapmak, hoşuna gideni yapmak değildir. Bir erkek memleketi uğruna soğukkanlılıkla gidip ölmeli ve bir kadının mutluluğu uğruna seve seve canını verebilmelidir. Görgü sanatının en önemli kurallarından biri de, insanın kendisi hakkındaki mutlak suskunluğudur. Sıradan, tanıdık insanlara birkaç gün kendinizden söz etme oyununu oynayın; onlara sıkıntılarınızı, dertlerinizi, zevklerinizi ya da işlerinizi anlatın; kısa bir süre içinde yapmacık bir ilginin ardından gelen umursamazlığını görürsünüz; ardından da can sıkıntısı başlayınca, eğer evin hanımı kibarca sözünüzü kesmezse, herkes büyük bir ustalıkla yakalanan bahanelerle yanınızdan uzaklaşacaktır. Fakat bütün sempatileri etrafınızda toplamak, sevimli, nüktedan, zeki ve dostluğuna güvenilir bir adam olarak mı görünmek istiyorsunuz? O zaman onlara kendilerinden söz edin ve doğrudan ilgisi olmayan konularda bile sözü onlara getirmenin bir yolunu bulun; karşınızdaki yüzler hemen canlanacak, dudaklar size gülümseyecek, siz oradan ayrılıp gittikten sonra herkes sizi övecek ve yere göğe konduramayacaktır. Bütün bunları denerken, kötü dalkavukluğun sınırının nerede başladığını, güzel konuşmaya dair inceliklerin nerede bittiğini, vicdanınızın ve kalbinizin sesi size söyleyecektir.
