İnsan yapabileceği her şeyi denemeli.
Sayfa 323Kitabı okudu
"Ne kadar zaman geçtiği önemli değil. Ne kadar değiştiğin önemli değil. Sessizlik seni çıldırtmaya devam edecek. Ve dehşetin soğuk pençesini hissedeceksin."
Yüreğimdeki kum saatini, o göz açıp kapayıncaya kadar geçen "sen"den, sanki asırlarca tükenmek bilmeyen "sensizliğe" tersyüz ederek gittin.
Sen benim yeryüzü tanrımdın. Tanrılar sorgulanmaz, bilirsin... Ben de sana, hiç sorgulamadan taptım.
Sayfa 28Kitabı okudu
''Daha ilk cümlede ölmeseydiniz
mutlu sonla biten tüm şizofren masallara inanabilirdim.
Ama siz bayım bir vardınız bir yoktunuz.
Hiç vardınız hep yoktunuz...''
Nereye kaçarsak kaçalım, nereye gidersek gidelim. Giderken hem kafamızı, hem de yüreğimizi beraberimizde götürüyoruz. Bu nedenle nereye gittiğimizin çok ta önemi yok ne yazık ki. Sevdiklerimizi kaybetmesek, onlarla ilgili kurduğumuz tüm hayallere eksiksiz ulaşabilsek hayatımız ne kadar güzel olurdu dimi?
Yalnızlık; şizofren diyaloğudur..! Sen "Gelecek..!" dersin inatla, için "Gelmeyecek..!" der dürüstçe...
"düşlediğim her şeyi ısrarla yok eden bir ülkede sana anlatacak güzel şeyler bulamam belki.ama acıyı daha katlanabilir kılmak için yalandan öyküler fısıldayabilirim kulağına...''
Kolay mı zannediyorsun gidişlerini tekrar tekrar ısıtıp yemek? Midemin bozulması ve hayata defalarca kusuşum hafife alınacak bir şey mi?
Sayfa 27Kitabı okudu
Şimdi düşününce her şey o kadar gülünç görünüyor ki kahkahalarla gülesim geliyor.
Ama gülünç değildi. Dile getirilemeyecek kadar acı dolu bir yerdi.
“Ama delilik aynı zamanda yalnızlığın kötü en gerçek biçimini kapsar.”
Korku çok büyüdüğünde mantıklı zihin çalışamaz ve zehir dolu o yaraları artık kabul edemez hale gelir. Psikoloji kitaplarında bunu bir akıl hastalığı olarak adlandırırız. Adına şizofreni, paranoya, psikoz deriz. Ama bu hastalıklar mantıklı bir zihnin korku içinde olmasından, yaraların acısından doğar. Korku ve acı öyle bir noktaya ulaşmıştır ki dış dünyayla bütün ilişkiyi kesmek daha iyi olacaktır.
ŞİZOFRENİ gençlik yaşında, ilgisizlik, isteksizlik, durgunluk, gerçek dışı düşüncelerle başlar. Tedavi edilmezse ilerleyip erken bunamaya yol açar.
Sayfa 39Kitabı okudu
...Ayrılık değil,özlemek hiç değil;en büyük acı,bu giderek büyüyen boşlukmuş...En büyük dert kimi özlediğini,kimi sevdiğini bilememekmiş...En büyük kayboluş sevip sevip sonunda kimi sevdiğini bilememekmiş...İçimde bir ses durmadan,dünyanın sonu geldi, diyor.Dünyanın sonu bu halime öyle çok uyuyor ki,hiç üzülmeden,hiç korkmadan kabulleniyorum onu.Öylesine bencilim ki,dünyanın sonunu kendim gibi çok seviyorum..