Başkaları olmadan yaşamak zor, başkalarıyla birlikte yaşamak da zor. Yaşamak hep zor.
Fournier bir renk olsaydı kesinlikle gri olurdu. Yazar hem yalnız kalmak istiyor hem de yalnızlıktan şikayetçi.
Fournier'in yarı otobiyografik olan bu anlatısı yalnızlık duygusunu okura çok iyi bir şekilde aktarıyor. Okurken oldukça keyif aldım mizahi bir anlatıma sahip olduğu için sanırım Fournier gamsızın biri :).
Kitapta alıntıladığım bir sürü yer oldu. Kelimeleri o kadar güzel dans ettirmişti ki büyülenmemek elde değil.
Yalnızlık insanın başına gelecek en kötü şey mi yoksa en iyi şey mi ?
Bu sorunun yanıtı, yanında olanın kim olduğuna bağlı.
Peki biz Fournier'in bu sorusunu rahat bir şekilde cevaplayabiliyor muyuz?
Kendimize Fournier'in tanımlarından hangisini yakıştırıyoruz?
Loneliness," kişinin kendi seçimi olmadığı halde yalnız olması"
Solitude, "kişinin kendi seçiminin sonucu olarak yalnız olması."