Son günlerde gittiğim iş yemeklerinde herkes, tabağındaki yemek de dahil olmak üzere, kıyafetini, masadakileri, şunu bunu çekip instagrama koyduktan sonra derin bir nefes alıyor.
Sanki sıkı sıkı tembihlenmiş bir casus gibi, ‘’aman etraftaki her şeyi çekeyim koyayım’’ hastalığı salgın halinde.
Bundaki maksat, mesaj ne olabilir diye düşününce aklıma ilk gelen şu oldu:
Hepimiz kendimizin pr’ı ( halkalar ilişkilercisi) olmuşuz. Sevilme ve takdir edilme müptelasıyız.
24 saat kendimizin a) ne kadar sosyal, b)ne kadar güzellikler içinde, c) ne kadar mutlu ve tabii ki d) ne kadar zeki olduğunu ispat etmek durumundayız.
Mehmed Uzun, ustam
*Bir sosyal, politik mesaj nasıl edebi kalıplara, kılığa sokulur?
*Angaje bir yazarlıkla, sanatkarlık nasıl birleştirilebilir?
*Çekilen acı ve eziyet nasıl edebi olarak biçimlendirilip, stilize edilebilir?
Dijital detoks yapın. Amerikan Psikoloji Derneği, 2017 stres araştırmasında eposta, yazılı mesaj ve sosyal medya hesaplarına her dakika bakanların daha fazla stres yaşadığını duyurdu...Uzmanlara göre çoğu kişi teknolojisiz yapamayacağını sanıyor fakat akıl sağlığımızı korumak istiyorsak düzenli olarak cihazlarımızı fişten çekmemiz,kapatmamız veya dijital erişimimizi kısıtlamamız öneriliyor.
...yoğun bir mesaj bombardımanı ile karşı karşıyayız. Medyada ve sosyal çevrede tükettiğin kadar varsın mesajı mütemadiyen yeniden üretiliyor. Tüketmedikçe eksik kaldığınızı hissediyor, içimizde bir boşluk duyuyor ve bu boşluğu doldurmak için yeniden tüketime yöneliyoruz.
Özgürlüğün kaybolan bir kavram olduğu bu garip zamanlarda, ne yazık ki bizler koşullu özgürleriz. Ceptelefonundan atılan bir kısa mesaj yada sosyal medyada birini tanıdığını göstermek, özgürlüğün yeni tanımı durumunda. Sanırız, prangalar artık ayaklarımızda değil, zihnimizde. Farkındalık ve olgunluktan uzaklaşıyoruz. Huzur gitgide küçülen bir kavram oluyor.
+Sıcak çikolata için teşekkür ederim.
-Borcun olsun.
+Çok da eli açıksın.
-Görmene şaşırdım.
+Ve kindar.
-Ya da gururlu.
+Kibirli desene sen şuna.
-Ne farkı var?
+Daha bu farkı bilmeyip birde benden yüksek not alıyorsun, gerçekten aklımı kaçıracağım!
-Peki sen gururlu musun yoksa kendini beğenmiş mi? En yüksek notu almak neden bu kadar
Nazlı ve Ezel'in yazışması
Sosyal kurallar ;)
1. Bir kişiyi telefonla iki defadan fazla aramayın.
Çağrınızı yanıtlamazlarsa, ilgilenmeleri gereken önemli bir şeyler olduğunu varsayın.
2. Ödünç aldığınız parayı, diğer kişi size ödünç verdiğini hatırlamadan önce iade edin. Bu sizin dürüstlüğünüzü ve karakterinizi gösterir.
Aynı şey para haricindeki diğer şeyler için de geçerlidir.
3. Birisi
İnsanoğlunun illüzyonlara, yanlı düşünceye ve mantık hatalarına ne kadar kolay düşebildiğini hepimiz biliriz. Bu zihinsel kusurlarımız bizi dünyanın kötüye gittiğine veya varoluşsal tehlikeler altında olduğuna inanmaya iter.
Birincisi, akılda kalan görüntülerden aşırı etkileniyoruz, Modern dünyada da bunlardan sürüsüne bereket var. Kan demek reyting demektir, ilgi çekmek demektir. Bu yüzden merdivenlerden düşmek veya araba kullanırken mesaj yazmak gibi asıl korkmamız gereken şeylerden değil de köpekbalığı saldırılarından veya uçak kaçırmalarından korkuyoruz. Ve günümüzde akıllı telefonlar milyarlarca insanı olay yerinden bildiren muhabir haline getirdi. Bu da dünya sanki görülmedik ölçüde katliam ve patlamaya sahne oluyormuş izlenimi doğuruyor.
İkincisi, kendimizdeki değişimleri yaşadığımız çağın değişimleri sanıyoruz. Hep var olagelmiş tehlikelerin ve kötülüklerin yaşlandıkça daha çok farkına varırız. Dolayısıyla her kuşak geçmiş günler için nostalji duyar.
Üçüncüsü, herkes bir sosyal eleştirmendir. Hobbes'un gözlemlediği gibi, “Övgü yarışı, insanı eskiden yaşamışlara hayranlığa meylettirir. Ne de olsa insanlar yaşayanlarla çelişir, ölülerle değil."
Sayfa 63 - Domingo Yayınevi, 4. Baskı: Mart 2020 | Savunan; Steven Pinker
*Bir sosyal, politik mesaj nasıl edebi kalıplara, kılığa sokulur?
*Angaje bir yazarlıkla, sanatkarlık nasıl birleştirilebilir?
*Çekilen acı ve eziyet nasıl edebi olarak biçimlendirilip, stilize edilebilir?