Herkese tanıdık geleceği üzere travmaların en önemli özelliklerinden biri onu anlatma ya da açığa çıkarma konusundaki yetersizliğimizdir.
Montaigne diyorsa doğrudur.
Montaigne, döneminin sıradan insanlarının ölümü tanıdık olarak görüp kabullenmelerinden ve kendisinin bunu taklit etme arzusundan bahseder. Birçok kişi ölümü hayatı sorgulamaya yol açan, korkutucu bir şey olarak değil de, hayat dairesinin bir parçası gibi tecrübe ediyordu. Yaşarız, sonra da ölürüz.
Her şey çok tanıdık ve bir o kadar da yabancıydı...
Denize çıkan sokak, neredesin?
uzun ama okumaya değer..
Bırakmak gerek bugünlerde, işi, gücü, sevgileri, aşkları, parayı pulu, insanı, insancıkları..
Gözün görmeden, kulağın duymadan ve arkana bakmadan gitmek gerek buralardan.
Nereye olduğunu bilemediğin yollara, gitmene neden olan sebepleri sahibine bırakarak çıkmak gerek yola. Kimseyi yanına katmadan kendini bile olduğun yerde bırakarak gitmek..
Tanıdık belirtiler...
Ateş, terleme, öksürük....
Hepsi psikoloji semptomlardı, ama daha şimdiden hijyenik maskeler altın kadar değer kazanmıştı.
Sayfa 115 - Doğan KitapKitabı okudu
Bakın çok tanıdık
-Kadının dizginini en baştan kısa tutacaksın, yoksa hapı yutarsın.
-Öyle ama biraz önce evli barklı adamların panayırında nasıl eğlendiklerini anlatan siz değil miydiniz?
-O iş ayrı...
Offf
Hayat bazen üstüne yıkılıyor insanın. Her yıkıldığın ardından onarmaya çalışıyorsun acıyan yanlarını. Tanıdık acılar tekrar tekrar gelip giriyor kırık hayatına. Sen, her seferinde ölmüş gibi oluyorsun ama nedense ölmüyorsun!
Biz seninle orada, o deniz ülkesinde tanıştık
birbirimizi yaralarından tanıdık...
