"Yalnızlık, özgürlük için ödenen bedeldir."
"Yalnızsan tamamen kendine aitsin."
Jean-Louis Fournier anlatı türünde ki bu kitabında kendi hayatından verdiği örneklerle sanki bizlerle karşılıklı sohbet ediyormuşçasına içini dökmüş adeta, bunun yanında samimi ve esprili üslubu ile 
Tek Yalnız Ben Değilim diyerekten aslında dünyada bizlerin tek yalnız olmadığını ve aslında yalnızlığın dünyanın sonu olmadığını anlatıyor.
İsminden dolayı daha karamsar bir kitap bekliyordum ama aksine yazarın kendine özgü bir anlatım tarzı var. Esprili ve ironik bir üslup tam ismini koymak zor fakat karamizah gibi düşünebilirsiniz. Ama kesinlikle kendine has ve farklı. Bununla birlikte her şakanın altında ki gerçek misali yalnızlığın acı taraflarını da duygusal bir biçimde aktarmış.
Velhasıl kelam aslında acıyı tatlı bir şekilde sunan bir anlatım tarzına sahip olduğunu söyleyebilirim. Yer yer tebessüm edecek yer yer ise hüzünleneceksiniz. Kısa bir kitap, bir çırpıda okursunuz. Popüler olup olmamasına bakmayın, kitap güzel ve okunası. Tavsiyemdir.
| Kitaptan Alıntı
Çok kötüyüm, bütün erkekler öldü,
daha da acısı bütün kadınlar öldü.
Zayıfladım, artık hiç tıraş olmuyorum,
saçlarım uzadı, berberlerin hepsi öldü.
Çirkinleştim, artık şık ve cazip bir erkek değilim, baştan çıkarmak isteyeceğim kimse yok.
Son çiçekçi de öldü.
Ceketimin cebine koyabileceğim tek bir çiçek bile yok artık.
