Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.6
trafalgarlaw
trafalgarlaw
@trafalgarlaw
40 okur puanı
Kasım 2023 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
kitap neden yeni zelanda yada amerika sömürülen keşfedilen bir kıta oldu da oldu neden diğer kıtaları sömüren yada diğer kıtaları keşfeden topluluklar bu kıtalardan çıkmadı ? sorususuna cevap ararken aslında insanlık tarihi hakkında bir çok soruyada cevap veren bir kitap oldu.yer yer kendisini tekrara düşen ve bazı yerlerin popüler bilimden biraz kayıp sıkıcılaşmasını saymaz isek benim beğendiğim bir kitap oldu mutlaka okunması gereken demesemde okunursa çok şey katabilecek bir kitaptı.
//dikkat spoileriçerebilir//
okuduktan bir süre sonra bunları yazıyorum ne yazik ki hafızam yine beni yarı yolda bıraktı.onun için ne kaldıysa yanımda onları yazıcam.bir kere daha derin bir kitap bekliyordum olaylar karekterler ve onların başına gelenler beklediğim felsefik derinliği sunamadı.ana karekterin annesi hakkında görüşleri ölümü hakkındaki hissettikleri(yada hissetmedikleri)ilgi çekici olmakla birlikte karekter neden böyle hissediyorun cevabını saklı tutmuş yazar(yada ben anlamadım)sonrası ise daha anlaşılırdı kanımca (o adamı öldürme sebebi ,kızla ilişkisi ve onun hakkında hissetikleri ve sonra idam edilmeden önceki hissleri)buralar ölümden sonraya ve aslında (şuana bile)inanmayan bir nihilistin güzel bir portresiydi.dili akıcı kısa çok fazla betimlemelere giremeyn kısa bir novellaydı.Ama ana karekterin(bu arada hafızama yine laf atarak ana karekterin ismini bile unuttmuşum deyip bunu yazarken baktığımda aslında yazar bize ana karekterin ismini bile sunmak istememiş) ismini bile saklamış olsada (yabancı 2 gibi bir kitapta) karekterin geçmişini okumak isterdim.
aylak adamı okumaya başlarken beklentim yüksekti okurken bu beklentimin karşılanacağı düşündüm hatta beklentiminden iyi olacağını düşündüm ama okumaya devam ederken beklentimin altında daha kısıtlı bir alandaki konulara değinmesi ile okumaya başlarkenki beklentimin altında kaldı.kahramanın sosyal normlara uymaktaki zorlanmaları ve o normlar ile çatışmalarını daha çok yer edinir diye düşünürken daha çok aşk ve kadın erkek ilişkisi ile ilgili betimlemelerine daha çok yer verdi.yalnız bu yer verdiği bu betimlemeleri sevmedim değil tam tersi bu betimlemelerdeki(betimleme derken klasik gösel canlandırma kelimeleri beklemeyin hatta bu tür betimlemeler normalin altında ve bu tarafını sevdim.betimleme derken karekterlerin düşüncelerinin betimlemesi bir birinin hareketlerinden çıkarımlarının yer edinmesinden bahsediyorum) cesur,dürüst, insani üslubu farklı konulara değinerek daha kapsamlı roman olmasını istedim sadece.kitabın genel üslubu ise biraz farklı tam olarak bilinçaltı yöntemi olmasada ona benzer bir üslubu vardı bu üslupta doğal olarak okurken akıcılığı baltalasada okuyucuya kazandırdıkları ile değdiğini düşünüyorum en azından yusuf atılganın uyguladığı bu üslup bu dengeyi güzel uygaladığını düşünüyorum.
Okur Takip Önerileri
4 yıl önce okusaydım daha çok seveceğim bir kısa hikayelerden oluşan bir hikaye kitabıydı.hikayeelri beğendim aslında biraz trajikomik bir üslupla ele almıştı konuları. en beğendiğim kısım ise doktorun zor vakaların gelmesine karşı duyduğu endişeye çok gerçekçi bir dil ile aktarmasıydı.daha sonra baktığıma göre yazar zaten doktormuş bu da o gerçekliliği açıklıyor. En beğendiğim ve en uzun olan hikaye morfin oldu.
Bir distopya örneği. Her distopya gibi birbirine benzeyen gelecek tasvirleri burda da var. Kallokain bu tasvir üzerinde ayrıntılı bir şekilde durmuyor. Hikaye ilerledikçe bazı cümlelerden kısa kısa nasıl bir gelecekte olduğunuzu anlıyorsunuz.daha çok distopyanın temeli bireyin devlet için var olduğu ve birey ile devletin çatışmasını konu ediyor.kitapta sevdiğim taraf ise birey olanın ne olduğunu doğduklarından itibaren yaşamamış bu kahramanların birey olmayı keşfettiği ve kısımlardı.çeviri daha iyi olabilir iyi bilmiyorum ama üslubu akıcıydı.
Mistik bir şiirimi bir masal.bir tür kişisel gelişim kitabı benliği bulma yolculuğu. Bu tür kitapları pek sevmem okurken sanki bir şeyleri çözmüş hissi yaşatsada okuduktan sonra gerçek çözüm yaklaşmadığımı bile fark ediyorum çünkü büyük ihtimal çözüm aramak için okumuyorum zaten.genel olarak şiirsel üslubunu beğendim.
Beklentilerimin altında kalan bir kitap oldu. Özellikle ilk 140 sayfası beğendim ama ondan sonraki kısımlar gittikçe düşüşe geçti benim için.özellikle bir bölüm okumakta bayağı zorlandım dorianın koleksiyonculuk alışkanlığını anlattığı kısım.evet bu kısımda yazar tüm entelektüel birikimini sergiliyor ama okuyucu için bir bilgi kusmuğundan farksızdı. bence. Birde genel bir yorumum kitap çok fazla aforizmaların arkasına sığınmış. Evet aforizmaların değindiği noktalar güzel ve düşündürücü noktalar olsada bir aforizmanon ötesine çıktığı çok az nokta oluyordu genelde aforizmanın o nedemek istediğini gizleyerek birden çok anlam barındırmakla dediği şeyler üzerinde okuyucuyu düşündürmesindrn öteye çıkamamıştı.ama yinede bence kitabın en güçlü yeri bu aforizmalardı:)
bu kitapta yazarın aslında kendi benliğine yolculuğu metaforik birşekilde anlatması gibi şeylere girmeyecem çünkü bunlar benim yorumlarım değil.beğenmediğim bir kitap türü; kişisel gelişim soslu arada düşündürücü mistik bir yolculuk ama elle tutulur somut bir sonuca varmayan bir son.bu tür kitaplar okurken birşeyler hissettirsede okuduktan sonra bende bir etki bırakmıyorlar.sebebi büyük ihtimal büyük sorunlara mistik gizemli büyük bir cevap verecekmiş gibi olurken sonunda aslında pek bir şey sunamamış oluşu büyük ihtimal.beğendiğim yanları ise yazarın dili uzun cümleleri ve üslubu aslında buda yazarın diğer kitaplarını okumak için tek sebebim
Okuduğum ilk Orhan pamuk oldu.çok eskiden ortaokul zamanında bir ara 40 50 sayfa okuyup bıraktığım bir kitaptı.o zamanlar okuduğum bu kısımdan aklımda kalan yazarın aktardığı o karlı Kars ortamının melankolik havası kalmıştı.tekrar okuduğumda yine o zamanki kadar olmasada yine o güçlü melankolik hava romanın başında oluşturduğu gibi sonuna kadar eşlik ediyor.karsın karlı sokaklarında Ka ile bilikte gezdiğim hissiyatı yeterince kuvvetliydi.romanın konusuna girmeyecem yer yer ilgiyi üzerinde tutsada ortalardaki bazı kısımlarda o ilgi düşsede son 60 sayfa bitişe giderken kitabı elinizden bırakmak istemiyordunuz.yazarın diline gelecek olursak bana dostoyevskiyi hatırlattı tabi her güçlü karekter sahip o karekterlerin kafasını karar verişleirndeki nedenleri ayrıntılı bir şekilde anlatan yazarları nedense dostoyevskiye benzetiyorum.kitabın kurgusu da bence çok iyidi bazı seçimleri sayesinde romanın o kısımlarını daha ilgi çekici şekilde okumaya yaradı.kitabın siyasi kısımları genelde sıkıcı bulurum ama tarafsız bir şekilde aktarmaya çalışması sıkıcılığa katkı yapmadı bende.
çocukluğum Maksim gorkinin otobiyografik üçlemesinin ilk kitabı.yazar birinci şahıs kipi ile olayları kendi gözünden anlatıyor.olayları anlatırken yorumlarını düşüncelerini eklesede bunlar bence çok zayıf kalıyor.genelde üzüldüm,kızdım korktum yada sevdim gibi temel söylemlerden pek öteye gidemiyordu.belki gerçektende o zamanki çocuğun bu temel duyguları o saflıkta hissetsede yazar şuanki haliyle bazı çıkarımlarda bulunup bize ilgi çekici tespitlerde bulunabilirdi(belkide gerçekler buydu ve bunun dışına çıkmak istemedi).
Bu kitap için ne desem bilemedim.aslında küçük hikayelerden oluşan bir roman. Tasavvufi ve felsefi konulara masalsı bir şekilde ele alıyordu hikayeleri. O konuda okuması hiç yorucu olmadı.yer yer bediüzamanın kitaplarındaki hikayelere benzettim.hikayeleri didaktik bir dille ele alması masalsı tonda ne kadar göze batmasada değindiği konuların aslında olduğundan basit olması gibi bir izlenim yaratması okurken ciddiyeti ve önemi azaltıyordu.
Deniz kurdu bitirdiğim ikinci jack london oldu.diğer roman olan demir ökçede de deniz kurdundaki kurgu yer ediniyor.bir felsefik sorunu tartışmak için karekterler oluşturup o karekterler ve olaylar aracılığı ile amaç olan felsefi sorun ile ilgili karekterler ağzından bizimle konuşuyor aslında.karekterleri ve olayları aslında bir araç bu çok belli oluyor.demir ökçede kapitalist sistemi eleştirmek deniz kurdunda da yaşam amacı değeri nedir gibi soruların cevapları peşinde. Demir ökçedeki kadar karekterler ve olaylar araç olduklarını belli etmiyorlar ama yinede okurken rahatsız oluyorsunuz. Üslup ise genel olarak akıcı ama çevirisi sanki levent cinemre kadar iyi değildi. Bunda bu romanda yazarın mecburi olarak çok fazla gemicilik terimi kullanması ve o kısımların akıcılığı bozmasıdı yer etmiş olabilir. Çünkü kitabın en zayıf noktası o kısımlardı.yazar gözümüzde canlandırmamız için terimleri kullanarak betimlemeye çalışsada gözümde canlandırmada pek başarılı olamadım. O kısımları okumak için okudum diyebilirim.
Başta belirteyim Ne kadar beğensemde beklentimin altında kalan bir novella oldu.bunda tabiiki popüler kültürde çok yer ettiği için hikaye ile ilgili biraz bilgimin olmasıda sebeb oldu. Kitapı üslubu akıcı konusu kurgusu da iyi ve ilgi çekici olsada konusunu daha derin ve geniş işleyebilirmiş.!!!dkkat spoiler içerir!!i.hikaye aslında aiki bölümden oluşuyor. Birinci bölüm mevcut disasyonun sonuçlarını yazar avukatın gözünden bize sunarak merak duygu ile olayların nasıl ve neden geliştiğini düşündürüyor. İkinci bölüm ise gizemin çözüldüğü ve ve çözümün doktorun ağzından aktarıldığı kısım.şimdi bana göre zayıf olan kısım işte bu 1. bölüm çünkü aslında ne olduğunu daha önce spoiler aldığınız için almazsanız bile kitabın okuduğum basımının kapak resminden bile tahmin edebilirsiniz.bundan dolayı 1. bölüm dayanak noktası olan merak duygusu aslında dayanak noktası olmaktan çıkıyor. Kitabın 2. Bölümü ise bence kitabı kült olmasını sağlayan kısım. disasyona uğramış karekterin benliklerindeki saf kötü bir karekterini tanımlama ve onla çaba etme kısmı. arzuları ile hareket eden bir benliği tasvir etme kısmı ve buradaki psikolojik tespitler.
Kitap aslında 3 novelladan oluşan bir antoloji gibi bir şey. 3 hakyeninde kahramanları kadın cinsiyette ve genel olarak 3 hikayenğnde ana teması bu karekterlerin toplumsal normlara uymayan yanları ile toplumda var olma çabasını anlatıyor.üslup ise kitabın farklı olduğu nokta. Melenctia hikayesinde bir olayı anlatırken sık sık cümle paragraf tekrarlarını girmiş buda vermek istediği duyguyu ne kadar güçlendirsede akıcılığı bozmuş.üç hikaye içinde en fazla kelime yer eden bu hikaye ve bana göre en güçlü hikayesi de buydu. Diğer iki hikaye olan iyi anna ve kibar lena bunun kadar güçlü değildi. Kibar lena zaten diğer iki hikaye göre kısaydı.!!dikkat bundan sonrası spoiler içerir!!iyi Annada başkalarına hizmet edip bununla söz geçirmek isteyen(bununla aslında kuramadığımı aile ortamında anne rolünü oynamak isteyen) bir kadın kahraman yer ediniyordu.melenctada ise ailesinde bulamadığı ilgiyi dışarıdaki erkeklerde arayan ve bu ilgi kaynağını bir adama dayanarak ondan beklemekten korkan (çünkü anne ve babasında bu ilgiyi bulamadığı gibi seveceği adamda da bulamayacağı korkusu var dı belki)
Bir kadın kahraman görüyorduk.kibar leneda ise kalabalık bir ailede büyüyen ve orada tam olarak ne isteğini bilmeyen saf(toplumsal normlara göre) kadın kahramanın göçmenlik macerasında onu aslında hiç sevmeyen a ona değer veren birisi ile evlenmesi ve doğumda ölmesi ile biten bir hikayesi konu alıyordu.
babalar ve oğullar beklentimi karşılamasada orijinal bir karekter olan bazarov karekteri ile beğenimi kazandı.romanın tek özgün karekteriydi.nihilist olmasına rağmen ya ben nihilizmin ne olduğunu bilmiyorum yada yazar pek derine inememişti.bazarov karekteri yer yer kendinden soğutan yer yerde ilgi uyandıran bir şekilde yazılmıştı.hem bilge hem kendini beğenmiş hem üsten bakan hemde her seviyede insan ile konuşabilen hem kaba hemde aslında kaba olduğunu göstermek için kaba olduğunu hissettiren bir karekter.genel olarak karektere sempati duymasamda bu karekteri beğenmedim anlamına gelmiyor.
