Çünkü edebiyat bir laf ebeliği değil, insan ruhunun derinliklerine ulaşma sanatı. Bunu yapmak için gevezeliğe, süslemelere, halkın küçük görmekte haklı olduğu biçimde “edebiyat yapmaya” hiç gerek yok. Bu olsa olsa “ucuz roman” (pulp fiction) türünün bir özelliğidir.
Edebiyat Mutluluktur, Zülfü Livaneli
Ucuz Roman
- Bundan nefret etmiyor musun?
Neden?
- Bu huzursuz edici suskunluktan. Sence neden kendimizi rahatsız etmek için sürekli zırvalamak zorundayız?
Bilmiyorum. Gerçekten güzel bir soru.
- Bunu özel biriyle birlikte olduğunda hissediyorsun. Oysa kahrolasıca çeneni 1 dakika kapatıp sessizliği paylaşabilirsin.
jane green
Çok basit bir kurguyla başladı diyebilirim. Şuanlık büyük bir beklentim yok açıkçası. Ucuz roman tadında.
“özel biriyle birlikte olduğunu, çenesini kapatıp karşılıklı susabildiği zaman anlıyor insan.”
Pulp Fiction (Ucuz Roman-Uma Thurman, John Travolta)
"Resimli romanın adı iyiye çıkmamıştır. Bir şey öğretmez sayılır, her şeyi kolay ve ucuz yanından tutulduğu ileri sürülür. Bayağı olduğu, daha çok çocukları eğlendirmeye yaradığı söylenir. 'Kültür düşmanı'dır resimli roman, 'afyon'dur."
1976'da yazılmıştır.Kitabı okudu
Pek muhterem küçük hanım!
Yok yok. Bu pek resmi kaçacak...
Ceylan gözlü vahşi kız.
A-ah... Bu da pek Karakurtavari oluyor.
Kızıl Saçlı Amazon...
Al sana ucuz bir roman cümlesi daha... Hayır, olmuyordu, yazamıyordu vesselam. Halbuki şair de geçinirdi üstelik. Bu kız, insanda şairlik mi bırakıyor birader? Sigarasını ezip:
-Aşıklık bela imiş müşkül iptila imiş, diye söylendi.
Ucuz ve sanattan uzak bir roman okumak, gündüz zamanı hayal görmekten
farklı değildir. Böyle bir kitap, okurda hiçbir üretici tepki doğurmaz. Tıpkı boş bir televizyon programı seyrederken, düşünülmeden atıştırılan çerezler gibi, bu roman da öylesine "yutulur".
Ama örneğin Balzac'ın bir romanını üretici olarak, içsel bir katılma ile. yani "olmak" ilkesini harekete geçirerek okuruz. Ancak çoğu kez böyle değerli romanlar bile, tüketim toplumlarında, "sahip olmak" yönlenişi ile okunmaktadırlar. Merakı uyanmış olan okuyucu, kahramanın ölüp, ölmediğini veya genç kızın o adama aşık olup, olmadığını öğrenmek istemektedir. Roman bu aşamada, onu heyecanlandıran, mutlu ya da acılı sonu ile de rahatlamasını sağlayan bir araç görevindedir. Sonucu öğrendiğinde, bütün öykü sanki anılarında yeniden canlanıyormuşcasına, onundur artık. Ama bu romanın okunması ile okuyucu yeni
bir bilgi edinememiş, insan hakkındaki görüşleri de pek derinleşmemiştir. Belki kendini romanın kahramanı ile özdeşleştirmesi sonunda, kendisi hakkında bir şeyler öğrenebilmiştir, hepsi o kadar.
Yaşanan her hayat, ucuz ya da edebi bir roman gibi değil mi, zaten?
Sayfa 214Kitabı okudu
