Jean Louis Fournier.. 19 Aralık 1938 doğumlu bir Fransız yazar. Aynı zamanda da komedyen ve yönetmen.
Yazar, iki engelli çocuğuyla, kendi tabiriyle "başka çocuklar gibi olmayan çocuklarıyla" yaşadığı deneyimi anlatıyor bu kitabında. Keşkeleriyle, pişmanlıklarıyla içine çekiyor sizi. Acılarını mizaha çevirip hayatta kalmaya çalışıyor. Yer yer gözyaşlarınızı tutamayacaksınız. Onun acılarına ortak olacaksınız. Anlattıklarını derinden hissedeceğiniz bir kitap.
Geçmişe duyduğu, değiştiremeyeceği ve içinde ukte kalan yıkımları şöyle anlatıyor:
"Diğerleri gibi olsaydınız, size büyük bir düğün yapardık. Diğerleri gibi olsaydınız, torunlarım olurdu.
Diğerleri gibi olsaydınız, gelecekten belki de daha az korkardım. Ama diğerleri gibi olsaydınız, herkes gibi olurdunuz."
Kimi zaman da kendinden biliyor evlatlarının bu durumda olmasını:
"Şüphesiz ki sizinkiler dünyanın en güzel, en zeki çocukları. Benimkiler en çirkin ve en aptalları. Benim hatam; onların böyle olmaları benim kabahatim."
Ve şöyle bitiriyor kitabı:
Ben artık kim olduğumu pek bilmiyorum, hayatta nerede olduğumu bilmiyorum, yaşımı bilmiyorum. Hep otuz yaşında olduğumu zannediyorum ve her şeyle alay ediyorum. Kocaman bir oyunun içine demirlemişim gibi geliyor, ciddi değilim, hiçbir şeyi ciddiye almıyorum. Aptalca şeyler yapmaya ve yazmaya devam ediyorum. Yolum çıkmaz sokakta bitiyor, hayatım çıkmaz sokakta son buluyor.
Keyifli okumalar..
Yeraltından Notlar'ı okuyan okumayan herkes hatırlayacaktır. Thomas Bernhard'ı okuduktan sonra ise kendisinin gerçekten bu hastalıktan muzdarip olduğunu (belki bizim gibi) fark edeceksiniz hemen.
Önce
