Gitgide alışıyorum sana....
Hiçbir alışkanlık bu kadar güzel olamaz...
Ellerin ellerimden uzaksa nasıl güçsüzüm bilemezsin...
Yanımda olduğun zamanlar;
Sigara dumanı gibi ciğerlerime doluyor,
Alkol gibi damarlarıma yayılıyorsun...
Durmadan başım dönüyor verdiğin hazdan...
Alışkanlıklar daima korkutur beni...
Düşün ki ben yaşamaya bile
Everest Yayınları
Ağaçların yeşili kalmadı
Gökyüzünün mavisi yok
Bu dağlar o dağlar değil
Rüzgarında kekik kokusu yok
Kim bu çaresiz adam
Bu kan çanağı gözler kimin
Kaç gecedir uykusu yok
Gündüzü yok
Gecesi yok
Yok
Yok
Anladım
Sensiz yaşanmaz bu dünyada
İmkanı yok.
Bende ümit filan kalmadı.
Sayfa 73 - Ötüken - 30. BasımKitabı okudu
"Bende ümit filân kalmadı."
biraz da sen yan artık, benim yanacak yerim kalmadı..
Sayfa 141
Perde arasından sızan güneş ışığını gör, hisset,,,
"Oyunlar tehlikeli.. Dışarıdan görüldüğü gibi eğlenceli değil...Sevişmekten başka ümit kalmadı."
Sevgilerimizi söyleyemez olduk
Göremez olduk nice güzellikleri
Yalanı öğrendik
Utanmayı öğrendik
İnandık sonraları
Bütün yaratıklardan üstün olduğumuza
Büyük zekâmız
Önce kafesi, zinciri, zulmü icat etti
İyi güzellik ve doğruluk adına
Hiçbir şey kalmadı inandığımız
Aradan bin yıllar geçip
Atom parçalanıncaya kadar
Zaten paramparça olmuştu insanlığımız
Sayfa 95 - Özgür Yayın DağıtımKitabı okudu
Şimdi biraz da sen yan artık, benim yanacak yerim kalmadı.
Sayfa 141 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Ağaçların yeşili kalmadı
Gökyüzünün mavisi yok
Bu dağlar o dağlar değil
Rüzgarın kekik kokusu yok
Kim bu çaresiz...
Bu kan çanağı gözler kimin
Kaç gecedir uykusu yok
Gündüzü yok
Gecesi yok
Yok
Yok
Anladım..
Sensiz bu dünyada yaşanmaz, imkânı yok!..
Şimdi biraz da sen yan artık, benim yanacak yerim kalmadı.
Sayfa 141 - 14.
Şimdi biraz da sen yan artık, benim yanacak yerim kalmadı.
Sayfa 145Kitabı okudu
Sevgilerimizi söylemez olduk
Göremez olduk
Yalanı öğrendik
Unutmayı öğrendik
İnandık bütün varlıklardan üstün olduğumuza
Büyük zekamız
Kafesi, zinciri, zulmü icat etti
İyilik, güzellik ve doğruluk adına
Hiçbir şey kalmadı inandığımız
Paramparça olmuş insanlığımız
Sayfa 97
İçimde yaktığın ateşi söndürmek istiyordum. Ama o ateş gitgide büyüdü işte! Şimdi biraz da sen yan artık, benim yanacak yerim kalmadı.
Sayfa 33Kitabı okudu
Şimdi çok yorgunum.
Şimdi ölüler ülkesinden esen rüzgâr üşütüyor tenimi.
Şimdi zamanım kalmadı.
Ama biliyorum, bekleyişim bitmedi.
Biliyorum, bedenimiz olmasa da ruhlarımız kavuşacak nasılsa.
Sayfa 107Kitabı okudu
