Hem ne diye yaşayacaktı? Erişmek istediği şey ne olacak, neye doğru koşacaktı? Yalnızca var olmuş olmak için yaşamak! Ama o eskiden de bir düşünce, bir umut, hatta bir hayal uğruna bütün varlığını binlerce kez feda etmeye hazır bir insan değil miydi? Yalnızca var olmak ona her zaman az gelmiş, o hep daha fazlasını istemişti. Kendisini başkaları için söz konusu olmayacak birtakım haklara sahip bir insan gibi görmesinin nedeni de, belki yalnızca isteklerindeki bu güçlülüktü.
Sayfa 678Kitabı okudu
Elveda Efelya...
kalbim
o metruk tenhalık, o kırılgan kuş
yıkıntılı şehirlerin aynasında yekinen imge
uzak yağmurlar bekleyen çölün suya hasretiydi
su gidiyor aldırmayıp şerha yaralarına kalbimin
yüklenmiş gidiyor
kuvva adımlarıyla erkenci bir baharı
şarkıları, zamanları, düşe dair ne varsa
na varsa umut adına, yarın adına
olası mutlulukları
Mükemmel aile
Bugün burada "mükemmel aile" fantezimi defnediyorum. Anne-babam hakkında beslediğim umut ve beklentilerimi toprağa veriyorum. Çocukken bu konuda yapabileceğim bir şey var mıydı diye düşünmekten vazgeçeceğim. Hiçbir zaman istediğim gibi bir anne-babaya sahip olamayacağımı biliyorum. Bu kaybımın yasını tutuyorum ve kabul ediyorum. Bu fantezi ve hayallerin ruhu şad olsun.
Joe
Bugün, hiçbir temeli olmayan, soyut, amaçsız bir tedirginlik, yarın sonucunda hiçbir şey elde edilmeyecek bitmez tükenmez özveriler! Hayatta onu bekleyen şey buydu! Sekiz yıl sonra ancak otuz iki yaşında olacağı, demek ki önünde koskoca bir hayat bulunduğu önemli miydi? Hem ne diye yaşayacaktı? Erişmek istediği şey ne olacak, neye doğru koşacaktı? Yalnızca var olmuş olmak için yaşamak! Ama o eskiden de bir düşünce, bir umut, hatta bir hayal uğruna bütün varlığını binlerce kez feda etmeye hazır bir insan değil miydi? Yalnızca var olmak ona her zaman az gelmiş, o hep daha fazlasını istemişti. Kendisini başkaları için söz konusu olmayacak birtakım haklara sahip bir insan gibi görmesinin nedeni de, belki yalnızca isteklerindeki bu güçlülüktü.
Sayfa 678 - Kültür Yayınları
Sekiz yıl sonra daha henüz sadece otuz iki yaşında olacak ve yeniden yaşamaya başlayabilecek olmasının ne önemi vardı ki? Niçin yaşayacaktı? Neyi amaçlayacaktı? Neye yönelecekti? Sırf var olmak için mi yaşayacaktı? Ama o evvelden bir fikir, bir umut, hatta bir hayal uğruna varlığını bin defa feda etmeye hazır değil miydi? Salt var olmak ona her zaman az görünmüş ve o daima bundan fazlasını istemişti. Belki de sırf isteklerinin bu gücünden dolayı o zamanlar kendisinin, öteki insanlardan daha fazla birtakım haklara sahip olduğuna inanmıştı.
Afrodit'lə coffee date'ə ehtiyacım var ahahah
"Aşk her güçlüğü yener," diye umut verdi Afrodit. "Helen ve Paris'i düşün. Aralarına bir şeyin girmesine izin verdiler mi ?"
"Truva Savaşı'nı başlaüp binlerce insanın ölmesine sebep olan kişiler değil miydi onlar ?"
"Pöf. Mesele o değil. Yüreğinin götürdüğü yere git."
"Ama... Nereye götürüyor bilmiyorum ki. Yüreğim yani."
Anlayışla gülümsedi. Gerçekten güzeldi. Sırf yüzü falan güzel olduğundan da değil hani. Aşka o kadar inanıyordu ki onu dinledikçe insanın içinin kıpır kıpır etmemesi mümkün değildi.
"İşin keyfinin yarısı bunu bilmemekte," dedi Afrodit.
"Çok acıyor için, değil mi ? Kimi seviyorsun, kim seni seviyor bilmiyorsun ? Ah, siz çocuklar yok musunuz ? O kadar şirinsiniz ki ağlatacaksınız beni."
"Yok, yok," dedim. "Ağlama."
"Sakın merak etme," dedi. "İşleri kolaylaştırıp canınızı sıkmayacağım. Bilsen ne sürprizler gizledim sizin için. Keder. Kararsızlıklar. Ah, bekleyin de görün."
"Aman ne gerek var," dedim. "Hiç zahmet etmeyin."
"Ah, ne kadar şirinsin ! Keşke tüm kızlarım senin kadar tatlı bir çocuğun kalbini kırsalar."
Sayfa 182 - Doğan Çocuk, 77. BaskıKitabı okudu
Yaşama amacı
...Hem ne diye yaşayacaktı? Erişmek istediği şey ne olacak, neye doğru koşacaktı? Yalnızca var olmuş olmak için yaşamak! Ama o eskiden de bir düşünce, bir umut, hatta bir hayal uğruna bütün varlığını binlerce kez feda etmeye hazır bir insan değil miydi? Yalnızca var olmak ona her zaman az gelmiş, o hep daha fazlasını istemişti. Kendisini, başkaları için söz konusu olmayacak birtakım haklara sahip bir insan gibi görmesinin nedeni de, belki yalnızca isteklerindeki bu güçlülüktü."
Sayfa 582Kitabı okudu
İyi bi sevgili olamamıştım belki ama onu benim sevdiğim kadar sevebilecek kimse yoktu. Bu duygularım yalan olabilir miydi? Ben uydurmuş, sonra da ben inanmış olabilir miydim bunlara? Durduk yere dünyayı kendime dar ediyor olabilir miydim yalanıma inanarak?
Ama o eskiden de bir düşünce, bir umut, hatta bir hayal uğruna bütün varlığını binlerce kez feda etmeye hazır bir insan değil miydi? Yalnızca var olmak ona her zaman az gelmiş, o hep fazlasını istemişti.
Sayfa 678Kitabı okudu
"Bugün, hiçbir temeli olmayan,soyut,amaçsız bir tedirginlik,yarın sonucunda hiçbir şey elde edilmeyecek bitmez tükenmez özveriler! Hayatta onu bekleyen şey buydu! Sekiz yıl sonra ancak otuz iki yaşında olacağı, demek ki önünde koskoca bir hayat bulunduğu önemi miydi? Hem ne diye yaşayacaktı? Erişmek istediği şey ne olacak, neye doğru koşacaktı? Yalnızca var olmuş olmak için yaşamak! Ama o eskiden de bir düşünce, bir umut, hatta bir hayal uğruna bütün varlığını binlerce kez feda etmeye hazır bir insan değil miydi? Yalnızca var olmak ona her zaman az gelmiş, o hep daha fazlasını istemişti. Kendisinin başkaları için söz konusu olmayacak birtakım haklara sahip bir insan görmesinin nedeni de,belki yalnız isteklerindeki bu güçlülüktü."
Sayfa 678Kitabı okudu
İki üç ev ziyareti ve yazlık balkonunda tavla atmak için mıydı bu “evlenin artık” ısrarları ?
Güneş Yerinde demenin umut verişi, başkasının ağzından
Cesaretle kalede yürümenin, "pes ediyorum" demenin, hafifçe gülmenin, ötekiler arasında uyumanın yolu var mıydı acaba? Hala "efendim, evet efendim" diyen, kasket giyen, okula giden çocuklarmış gibi davranmanın yolu var mıydı? Gün ışığı "evet" diyebilirdi bu soruya; ama karanlık ve ölümün dehşeti "hayır" diyordu.
Sayfa 229Kitabı okudu
