Dost bulmak zordu bu hayatta. Kimine göre canını feda etmekti, kimine göre sırtını yaslamak ve sırt sırta savaşmak. Mücadele içinde birbirine tutunan bir grup genç ve peşlerini bırakmayan kötü bir geçmiş. Ya geçmişe takılıp kalacak ve yok olacaklardı ya da birbirlerine tutunup geleceğe umutla bakacaklardı. Zorlu bir hayat sınavı onları bekliyordu.
#sokağınçocuklarıdostluk
Sayfa 4Kitabı okudu
❝ Yorulmak bilmeyen bir umutla, ama her gün bir parça daha ölerek, bekliyordu... ❞
PDFKitabı okudu
Otomobilde dalgın dalgın, kafamdaki sorulara cevap bulamadan camdan dışarı bakıyor, telaş içinde evlerine dönmeye çalışanları izliyordum. Özel otomobiller peş peşe dizilmişti, sürücüler sinir içinde egzoz dumanları arasında bekliyordu. Otobüs durakları balık istifi gibiydi. Zaten dolu gelen otobüsleri umutla bekleyen dar gelirliler, bu ağır şartlardan bıkmış durumda hayata küsmüş gibi duruyorlardı. Sanki omuzlarını aşağı bastıran büyük yükler altındaydılar.
Sayfa 197Kitabı okudu
Nasıl umutla bekliyordu oysa. “Gelmezse ölürüm,” diyordu. Geldi, gene öldü.
Bosna, kahraman, cefakâr ve çileli Bosna bir evladını daha bekliyordu şimdi, geri dönmesi için.
Umutla.
Sayfa 409
Nuri yemeğe de gelmediğine göre mektubundaki haber gerçekten kötü olmalı. Nasıl umutla bekliyordu oysa. "Gelmezse ölürüm," diyordu. Geldi, gene öldü.
Sayfa 216 - Can Yay.Kitabı okudu
Kurumuş sel yataklarında, çırılçıplak kalmış vadi yamaçlarında av aramak, büyük bir sabir işiydi. Yer altı yuvalarında yaşayan kazıcı hayvanların bıraktığı karmakarışık izler, ava çıkmış aç tilkinin başını döndürüyordu. Bazen gücünü toplayıp bir tarla faresinin yuvasını eşeliyor, bazen de yağmurların iyice meydana çıkardığı bir tasin kovugundan küçük bir Arap tavşanının sıçrayıp çıkmasını umutla, sabırla, uzun uzun bekliyordu. Böyle bir şey olsa hemen üzerine atılacak, işini bitirecekti onun. Aç tilki, av araya araya demir yoluna yaklaşmıştı. Bozkır boyunca, koyu, düz bir şerit gibi uzanan demir yolu onu hem korkutuyor hem de kendine çekiyordu. Bu yolun üzerinde her iki yönde trenler büyük bir uğultu ile yeri sarsarak gelip geçer, rüzgarın savurduğu kara dumanlar ve keskin kokular bırakırdı.
Sayfa 9Kitabı okudu
Nasıl umutla bekliyordu oysa. ‘Gelmezse ölürüm’ diyordu. Geldi, gene öldü..
Peki ya gözlerinde ki umut ışıltısı ?
Bir umutla gelmişti benim yanıma. Çölde tek başına bırakılmış gül gibiydi. Gökten yağmur bekliyordu ama ben onu sulayacak kişi değilim.
“…kimseleri merak ettiği yoktu. Yorgundu, bir şeylerden bıkmıştı. Hayatta göreceği ne varsa görmüştü sanki; şimdi de sonu gelmeyecek olan günlerin bezginliğini duyuyordu.
Oysa Seyfi umutla, onun gölgeden çıkışını bekliyordu. Bakışlarını Nurten’in yüzüne, saçlarına, gövdesine takmış, en küçük bir değişikliği ürpererek yakalamaya hazır, bıkmadan bekliyordu.”
