Anadoluda gerçekten cehalet hüküm sürüyor
Arkadaşlar, tokatın zile "ilçe" sinden bi kızla konuşmuş bulundum. Nasıl konuştuğumu sormayın, rastgele insanlarla anonim konuştuğun bi uygulamada karşılaştım ve numarasını aldım. Sadece sesini duyduğum o 60 saniyede anlamıştım cehaleti evet ama umutsuz vaka olduğunu anlamam için sonrasında whatsapptan 10 15 dakka konuşmam
Demliğin suyu kaynaya kaynaya bitti ama kalkmaya üşeniyorum. Hayat işte bazen böyledir.
Yarın sabah yüzümü de yıkamayacağım
Donum fanilam leş gibi oldu hele
Tırnaklarım uzadı kesmeye üşeniyorum
Biri sevabına çişimi de ettirse
Sokağa çıktım mıydı akşam serinliğinde
Bacaklarımda derman yok
Rakı makı içiyorum gene olmuyor
Ne Sabri'ye uğradığımavar ne Celile'ye
Başım dönüyor içim sıkılıyor ha bire
Bu dünyada pırıl pırıl
Sayfa 90Kitabı okudu
Tükendim
Hemde o kadar Tükendim ki
Uyuyamıyorum sonra Uyanmak istemiyorum
Duvarlar üstümde,Dışarı çıkmaya üşeniyorum
Herkesle uzak Kimseyi aramıyorum
Konuşasım yok Tahammül de edemiyorum
Herşey anlamsız Yaşamak gereksiz
Kendimi çoktan gitmiş görüyorum da işte
GİDEMİYORUM.
Üşeniyorum derken kastettiğim tam olarak bu işte. Sonu asla gelmeyecek bir hissi kelimelerle anlatmaya çalışmaktan daha yorucu ne olabilir? Yoruluyorum demedim de ben, üşeniyorum dedim, hepsi bu...
Sonra özlüyorsun işte. Onunla çok şey de yaşamış olsan, henüz neredeyse hiçbir şey yaşamamış da olsan, bir gün önce
de görsen, hiç görmemiş de olsan, çörekleniyor içine o melun his. Tarifi zor. Hani anlatmaya üşeniyorum derim ya ben bazen; aslında o gerçek bir üşenme değil. Ne kadar uğraşırsam uğraşayım anlatamayacağımı bildiğimden, kendi kendime uydurduğum bir savunma mekanizması sadece.
Sayfa 19 - İthaki yayınlarıKitabı okudu
eve yeni bir portmantoluk aldım. metal ayaklı siyah renkli .montlar pantolanlar evde ayak altında sağda solda duranları astım. şişkin bir ağaç kovuğuna benzer biçimde bir kara korkuluk gibi salonda duruyor. gözüm boş duvara o kadar alışmış ki her geçişimde bakışımın oraya her tesadüf edişinde korkarak irkiliyorum. tüylerim diken diken oluyor
Allak-Bullak
Söyle zıplayıp yataktan bir yazayım dedim, olay şudur ki; yazmaya başladığımdan beri dört şarkı değişti, tüm geçmişim öyle bir tehdit ediyor ki beni korkuyorum artık bir şeyler yaşamaya, gerçekten bir şeyler hissetmek, gerçekten bir yerlere kaçasım var, neyse şuan mevsimi değil diye avutuyorum kendimi. Kışın da sevmekle bir yerlere gitmekle uğraşmak istemiyorum falan filan... Malum kış insanı degilim, soğuk beni üşengeç yapıyor. Ben o kışı romantizme çevirenlerden de değilim, kar, soğuk, yağmur falan romantik gelmiyor bana, üşüyorum sonuçta. Neyse ne diyorduk ... Üşeniyorum işte ya da avutuyorum kendimi fark etmez. Bir güzel yaz gelsin de şu koca dünyada bakalım kaç güneş içimi ısıtacak.
Üşeniyorum derken kastettigim tam olarak bu işte. Sonu asla gelmeyecek bir hissi kelimelerle anlatmaya çalışmaktan daha yorucu ne olabilir? Yoruluyorum demedim de ben, üşeniyorum dedim, hepsi bu.
Sayfa 17
Bütün Olay Ertelemek Aslında
Hayat birşeyleri ertelemek için çok kısa
Bazen bugün yapamam üşeniyorum yarın yaparım dediğimiz şeyleri yapamıyoruz
Her an ölüm kapımızı çalabilir.
Hepimiz diyoruz bu sözü ama genede akıllanmıyoruz işte "insanlık hâli "diye geçiştiriyor insan .
_Kadın olsam hayat kadını olurdum.
_Bir çiçeğe konan kelebek olmaktansa, bir boka konan sinek olmayı tercih ederim.
_Kelebeklerin ve arıların arzuladığı bir çiçek olmak varken, sinekleri cezbeden bir bok parçasıydım.
_Beni soğuk, kibirli, ukala falan bulduysanız sizi sevmemişimdir. Sevdiğime kedi gibi olurum ben.
_Yeterince dürüstsen, fazlasıyla
