Ağlamak kifayet etmez acıma
Şen kahkahalarda hüzün bu gece
Teselli sözleri gider gücüme
Şarkılar bir başka hazin bu gece
Yüreğim fırtına gözlerim durgun
Varlığın ilacım yokluğun vurgun
Hayattan kovuldum kaderim sürgün
Ölüm fermanımı yazın bu gece
Herkese kalbimi vermezken öyle
Yaşatmak için sen ne yaptın söyle
Ne kadar şen şakrak olmuşsun böyle
Halime gülüyor yüzün bu gece
Talebim çok değil yalnız beni sev
Umut sefil cüce, acı koca dev
Üstadım geçiver bir hicaz peşrev
Sevdadan dert yansın sazın bu gece
Neşenin kapısı yüzüme örtük
Bir resmin yok bende olsa da yırtık
Arkana bakmadan sende git artık
Hadi benden sana izin bu gece...
Cemal Safi
Sayın üstadım, yalnız yaşamak yetmiyor, insanın yaşamak için hayatını da kazanması lazım.
Kul Himmet üstâdım, gelse otursa
Hakk'ın kelâmını, leyli leyli(..) dile getirse..
Dünya benim deyip, zapta geçirse,
Kârun kadar malın, olsa ne fayda.... 🕊️🌿
youtu.be/MymBCYSicVU?si=...
"Bence deli delidir."
"Bu bakış açısına göre de Hallac bir deli idi üstadım, öyle mi?"
"Hayır, ama deliliğin de bir hastalık olduğunu inkâr edemeyiz."
"Onu sıradan bir hastalık gibi gördüğümüz sürece ben buradaki zavallıları tedavi edemeyeceğimizi düşünüyorum. Bu sıradan bir hastalık olsaydı koğuşlarımızı dolduran gariplerin hepsi birer hastanede olurlardı. Oysa Devlet-i Aliye onlar için ayrıca bimarhaneler kurmuş. Bukrat, Eflatun-ı İlahi ve İbni Sina'dan itibaren eski hekim ve âlimler onları hiç hasta olarak görmemişler. Hele de aşk yüzünden bu hale gelenlere deli denilmesi, deliliğin bu türünün bir hastalık olarak görülmesi bence insafsızlık. Yani bunlara deli demek yanlış. Çünkü delilik aklın zıddı olan, aklın devre dışı kaldığı, aklın işlevini yürütemediği hallere denir. Her şey gibi deliliği de zıddı ile ölçebiliriz. O halde deli diye aklı olmayana denir. Delilerin aklı olmadığını bize kim söyleyebilir. Yahut kim Leyla'nın Mecnun'una akılsız biri diyebilir?"
Sayfa 40
“Hislerinize mağlup oluyorsunuz üstadım.”
Sensin üstadım, sensin müsebbibim,
Varlığıyla şereflendiğim asil üslubunu kalemimin,
Yalnız senden edindim.
Baksana şu canavara beni yoldan çeviren,
Ey meşhur bilge, ona karşı durmama yardım etsen,
Nabzım titrek, damarlarım zonkluyor onun yüzünden.
Sayfa 30Kitabı okuyor
Mehmet Ali Birand 
İsmet Özel ’e üstadım biraz halkın seviyesine inelim anlamıyorlar diyor.
İsmet Özel:
-Halk bizim seviyemize çıksın diyor.
Burada halkın iyiliğinden başka bir şey düşünmeyen bir şair var.
Ne kadar anlaşılmaz görünse de hakikate yakın konuşmak lazım her yerde.
ADNAN. Üstad Bediüzzaman hazretlerine talebesi sorar: "Üstadım her şeyi kaybettik ne yapacapız?" Üstad cevap : "Çay koy keçeli, yeniden başlıyoruz!"
![Selîm Gök[h]an](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F1266784_1714449424_K9hZo.jpg){kind=small}
Üstadımız, "Benden evvel mi, yoksa sonra mı ölmek istersin?" diye sordu. Üstadsız yaşayamam diye; "Evvel ölmek isterim Üstadım" dedim.
Dedi ki: "Tembel! Kabre girip yatacaksın, rahatını düşünüyorsun. Kalacaksın, meşakkat çekeceksin, cenneti dahi düşünmeyeceksin."
"Yürümeni yavaşlatacak kadar neden onlarla meşgul oluyorsun?" dedi üstadım. "Burada fısıldanan sözlerden sana ne? Sen peşimden gelmeye bak, bırak onları, ne derlerse desinler! Fırtınalar karşısında tepesi asla eğilmeyen sağlam bir kule gibi metin ol, çünkü bir kimse ki bir düşüncesi varken kafasının içinde bir başka düşünce belirmiştir, bu düşüncelerden biri ötekinin gücünü azalttığı için, o kimse daima hedefinden uzaklaşır."
Sayfa 38Kitabı okudu
Sevgili ve Muhterem Üstadım!
Sözlerinizin (yani Risalelerinizin) her biri birer deva-yı azîmdir. Sözlerinizden pek çok feyz alıyorum. O kadar ki, okudukça tekrar etmeyi istiyorum. Ve tekrarında duyduğum İlahî bir zevki tarif edemeyeceğim. Bugün Sözlerinizden değil hepsini, bir tanesini alan insaf ile okursa, hakkı teslime ve münkir ise gittiği yolu terke, fâsık ise tövbeye mecbur olacağına kat'iyyen ümidvarım.
Hüsrev
