Çok yaşlı iki Çinli, bakıyormuş önlerindeki durgun suya, suyun içindeki balıklara. Bakmışlar, bakmışlar, bakmışlar, bakmışlar... Neden sonra içlerinden biri, "Şu balıklar, kim bilir ne mutludur" demiş...
Aradan bir süre geçtikten sonra, öteki karşılık vermiş: " Ne biliyorsun, belki de çok mutsuzdurlar..."
Uzunca bir suskunluktan sonra, ilki sözü şöyle bağlamış:
"Biliyorum, çünkü sen, ben değilsin."