quand un homme et une femme ont I'un pour l'autre une passion violente, il me semble toujours que quelque soient les obstacles qui les separent, un mari, des parents, etc.; les deux amants sont l'un a l'auntre, de par la nature, qu'ils s'apartiennent de droit divin, malgre les lois et les conventions humaines.
bir kadınla bir erkek, birbirlerine karşı şiddetli bir tutku duyuyorlarsa, onları ayıran şey, ister bir koca, ister ana-babaları ya da başka bir şey olsun, onlar yine de doğa gereği birbirlerinindirler ve insanların yasaları ile saymacalarına rağmen, tanrısal yasa gereğince birbirlerine aittirler.
Sayfa 55Kitabı okudu
“'We want to exact revenge and heap insult on all whose equals we are not' – thus vow the tarantula hearts.
'And ‘will to equality’ – that itself from now on shall be the name for virtue; and against everything that has power we shall raise our clamor!'
You preachers of equality, the tyrant’s madness of impotence cries thus out of you for 'equality': your secret tyrant’s cravings mask themselves thus in your words of virtue!
Aggrieved conceit, repressed envy, perhaps the conceit and envy of your fathers: it erupts from you like a flame and the madness of revenge.
What is silent in the father learns to speak in the son; and often I found the son to be the father’s exposed secret.
They resemble the inspired, but it is not the heart that inspires them – but revenge. And when they are refined and cold, it is not the spirit but envy that makes them refined and cold.
Their jealousy even leads them along the thinkers’ path; and this is the mark of their jealousy – they always go too far, such that their exhaustion must ultimately lay itself to sleep in snow.
From each of their laments revenge sounds, in each of their praisings there is harm, and being the judge is bliss to them.
But thus I counsel you my friends: mistrust all in whom the drive to punish is strong!
Those are people of bad kind and kin; in their faces the hangman and the bloodhound are visible.
Mistrust all those who speak much of their justice! Indeed, their souls are lacking not only honey. And when they call themselves 'the good and the just,' then do not forget that all they lack to be pharisees is – power!"
On the TarantulasKitabı okuyor
Not
Şunları anlatıyor: "Bir pazar günüydü, üzerime çok daraldığı için ceketimi giymek istemedim, o sıralar on iki yaşlarındaydım. Ceza olarak bana kahvaltı verilmedi. Sonra kiliseye gittik ve orada babam beni herkesin gözü önünde dövdü. Kötü biri olduğumu herkes gördüğü için çok utandım." Bu olayın ardından evden kaçıp bir hafta arkadaşında
Sayfa 152Kitabı okudu
Berbere her zamanki gibi, aşina bir yere rahatça, kolayca dalıvermenin mutluluğuyla girdim. Yeniliklere karşı kaygıyla karışık bir hassasiyetim var: Ben sadece, bildiğim yerlerde rahat ederim.
Koltuğa oturunca, çocuk boynuma serin ve temiz bir örtü bağlarken, o an aklımdan geçeni, sağ koltukta çalışan arkadaşını sordum, yaşça ondan büyük ama şakacı bir adamdı, hastaydı. Hiç gerek yokken sormuştum soracağımı: Orada otururken çağrışımlar bunu aklıma getirmişti. “Dün öldü,” diye karşılık verdi havlunun ve benim arkamda duran ses, tonu hiç değişmeden, sesin parmakları son bir kez enseme kaydıktan sonra yakamla aramdaki boşluktan sıyrıldı. Bütün gerçekdışı keyfim bir anda öldü, tıpkı yan koltuktan bir daha gelmemecesine silinmiş berber gibi. Bütün düşüncelerim üşüdü ansızın. Tek kelime etmedim.
Sayfa 558 - Olaysız Bir Özyaşam Öyküsü, 481 H.K. Başlangıç metniKitabı okudu
Dostoyevski - rasyonel intihar
"Yarının sıfırı ensemde soluyorken asla mutlu olamam ve olamayacağım... son derece küçük düşürücü... bundan böyle su götürmez biçimde içinde bulunduğum davalı ve davacı, yargıç ve suçlu rolleriyle acı çekmem için utanmadan, teklifsizce beni hiçliğin içine var eden doğayı yargılıyorum... ve doğayı imha edemediğimden, kimsenin suçlu olmadığı bir zorbalığa katlanmaktan yorgun düşmüş olan kendimi imha ediyorum."
Sayfa 48 - Notos
"Öfkeli şair soyu diye bir laf var Latincede. 'Genus irritabile vatum' diyorlar benim gibilere. Derdi bitmeyen ve bitmeyen dertlere öfkelenen şairlerin derin hassasiyetine vurulmuş bir damga. Ensemde. Tam ensemde var ondan. Rüzgar ensemde değdikçe, sızlıyor o damga. Ta Latin'den beri, Fatih'ten çok çok önceleri..."
Sayfa 21 - Can yayınlarıKitabı okuyor
