Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Susan Sontag
Susan Sontag Yorumları ve İncelemeleri
Susan Sontag yorumları ve incelemelerini, Susan Sontag kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Susan Sontag puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Edebiyat özgürlüktür. Özellikle de birer değer olarak okumanın ve içedönüklüğün ayaklar altına alındığı bir çağda edebiyat, özgürlüğün ta kendisidir!"
Susan Sontag'ın, savaşın gerçek yüzünün fotoğraf ile nasıl resmedildiği ve resmedilmediği üzerine yazdığı enfes bir inceleme kitabı. Pek tarzım olmamasına rağmen eşimin tavsiyesi üzerine
Hasta olmak sağlıksız yaşamanın bir cezası mıdır?..
Yazarımız Susan SONTAG’in, kanserli hastaların nasıl damgalandığını keşfetmesi ile başlayan “Metafor Olarak Hastalık” kitabını yazma serüveninde, hastalığın karanlık ve doğal bir fenomen olduğu ancak bir metafor olmadığı, bu yüzden de hastalığa bakmanın en doğru yolunun, hastalığı metaforik düşünme kalıplarından arındırarak ele almak olduğu
Susan Sontag- Metafor Olarak Hastalık
Susan Sontag, 1933 yılında New York'ta dünyaya gelmiş deneme ve roman yazarıdır. Aynı zamanda yönetmenlik yapmış ve film senaroları da kaleme almıştır. Yazar 2004 yılında vefat etmiştir.
Metafor, bir durumu, sorunu, vakayı başka bir şekilde ifade etmek için kullanılır. Anlatılmak isteneni örneklendirerek anlatmaya, benzetmeye yarayan mecazlardır. ''Sosyalizm veba gibi yayılmaktadır.'' cümlesi örnek olarak verilebilir.
Yaşamadığımız bir duruma ne yazık ki sağlıklı bir empati yapamadığımız gerçeği artık herkesçe bilinmektedir. Daha önce kanser olmuş ve kanseri yenmiş yazar eseri daha çok bilimsel bir makale şeklinde ele almıştır. Kitabı okursanız eğer, ''Şöyle atlattım, böyle yendim vs.'' tarzı bir motivasyon kitabı değildir. Sontag, eserinde salgın hastalıkları da konu olarak edinmiştir.
Eserde ise kanser, veba gibi hastalıklara bürokratlar, hekimler tarafından kullanılan metaforların hasta üzerinde bıraktığı olumsuz etkiler gözler önüne serilmiştir. Kanserin ise toplumda doktorlar tarafından utanç kaynağı bir hastalık olarak gösterilmesinin ne kadar iğrenç olduğunu belirtmiş, ölümün pek tabii her insanın kaçınılmaz sonu olduğundan bahsetmiştir.
Herkese iyi okumalar dilerim...
Ölmek fazla çaba istiyor.
..salt bir roman da değil, bir tür, tarifi mümkün olmayan, aşkın ve ölümün peşindeyken ikisine de tutku kertesinde bağlanmış bir deneyim; kısmen roman, kısmen cinayet öyküsü, kısmen felsefe, kısmen de rüya.
.. dili olabildiğince ürkütücü, merak çelici, huzur kaçırıcı, yüzleştirici; kahramanını da okurunu da deşip kanırtırcasına vicdanına
Başqalarının acısına baxmaq
"Bizdən ya da bizdən olmayanlara qarşı rəğbət bəsləyə bilməsək, necə insan ola bilərik?! Ən azından bəzi anlarda özümüzü unutmağı bacara bilməsək, necə insan ola bilərik?! Yaşadıqlarımızdan dərs çıxara bilməsək, necə insan ola bilərik?! Ya bağışlaya bilməsək, o zaman olduğumuzdan başqa bir şey
EDEBİYAT ÖZGÜRLÜĞÜN TA KENDİSİDİR!
"Savaş yırtar, savaş parçalar. Savaş iç deşer, savaş bağırsakları söküp boşaltır. Savaş teni yakıp kavurur. Savaş organları bedenden koparır. Savaş yıkıp yok eder."
...
Susan Sontag
dünyaca tanınan Amerikalı deneme, roman ve öykü yazarı, senarist, yönetmen, kuramcı, eleştirmen, insan hakları savunucusu ve savaş karşıtı provokatif bir
Çeşitli zamanlarda,çeşitli ülkelerde geçmişte tedavisi olmayan,ama sonraları tedavileri bulunan bir çok salgın yaşanmış.Yaşanmaya devam ediyor.Salgınlar insanlar için her zaman bir tehdit ,yaşama yönelik bir son,cinayet,eziyet,çile olarak görülmüş.Tüm salgınların,hastalıkların zamanla tedavisi bulunmuş,ilacı üretilmiş fakat en iyi tedavinin aslında insanın çevresiyle olan bağlantısı olduğuna bu kitapta vurgu yapılmış.."Çünkü çevremiz bizi doğrudan,dolaylı yollardan olumlu ya da olumsuz olarak etkileyen en büyük faktör..Hasta'nın tedavi sürecinde bile insana en gerekli olan şey Sevgi.."
Aklıma sarah jio'nun bir kitabında okuduğum o cümle geldi.."Nefret kanser gibidir,insanın kalbini çürütür.."Aslında bizi hasta eden şey kendi içimizde yeşerttiğimiz sevgisizlik ve nefret duygusu..Hiçbir çocuk nefretin egemen olduğu bir aile de büyümeyi haketmiyor.Fakat bir çok insan aile kurumunun içerisinde sadece nefret'i öğretiyor..Hastalıklara yol açan bizleriz ve bu salgınların en büyük tedavisi de içimizde..
Bu güzel kitapta AİDS hastalığına yakalanan ve yakın arkadaşlarıyla bağlantısı çok kuvvetli olan bir adamın hikayesini okuyoruz..Kitabın sonlarına doğru bu hastalık hakkında bilgiler verilmiş..İlk 30,35 sayfada da bu kısacık yaşam hikayesi..
Akıcılığını bir an bile bozmayan ve bazı yerlerinde sorguladığım kısacık bir kitap okudum..Çok detaylı değildi fakat güzeldi..İlginizi çektiyse bakabilirsiniz..
Fotoğraf Üzerine
Fotoğraf nasıl çekilir, fotoğraf çekerken nelere dikkat etmeliyiz, iyi fotoğraf nasıl olmalıdır….. Bu tür sorulara cevap arıyorsanız yanlış kitabı seçtiniz.
Kitap fotoğrafın ve fotoğrafçılığın felsefi yanı üzerinde duruyor.
Fotoğraf ilk icat edildiği andan itibaren nasıl anlaşıldı, nasıl yorumlandı, fotoğrafçılığın duayenleri sayılan kişiler fotoğraf çekerken nelere dikkat ettiler veya nelerden sakındılar. Bu kişilerin fotoğraflarının birbirinden ayrılan veya birbirine benzeşen yönleri nelerdi..
Fotoğraf hayatımıza ne kattı veya hayatımızdan neleri çaldı.
Kısacası fotoğrafçılığın teknik yönlerini değil, düşünsel yönlerini önümüze getiriyor kitap. Fotoğraf üzerine düşünmek, bu konuda kendini geliştirmek isteyen kişilere şiddetle tavsiye ederim.
512 syf.
10/10 puan verdi
Spinoza okumaya başlamadan önce, "kessin çok sıkıcı ama bir şekilde bunun üstesinden geleceğim" dedim...Şimdi fikir dünyamı, Spinoza öncesi ve sonrası olarak ayıracak kadar netim.
Susan Sontag'ın Bilinç Tene Kuşanınca için de şöyle bir fikrim vardı: "Kessin yorumlarda abartıyorlar, bir günlük sonuçta nasıl bu kadar yüksek
Hikayeden çok anlatımıyla beni etkiledi.Neyin nasıl anlatıldığı, anlatılandan daha çok ilginizi çekiyorsa özellikle tavsiye ederim. Bu şekilde yazınca konuyu beğenmedim gibi algılanmasın lütfen sadece farklı anlatımları seviyorum.
#böyleyaşıyoruzartık kitabında Sontag’un arkadaşının AIDS’e yakalanması üzerine yazdığı uzun öykü ve AIDS Metaforları kitabından bir bölüm yer alıyor.
Hastalığa yakalanan kişinin yaşadıkları -hissettikleri arkadaşlarının konuşmaları üzerinden aktarılmış ve arkadaşlarının hissettikleri, ölümü sorgulayışları da. Bu dolaylı anlatımı çok beğendim. Hastanın ve hastalığın adından bahsetmiyor ve kitabın sonundaki yazıda netleşiyor nedeni. Yazıda toplumun AIDS ve kanser hastalarına karşı tutumunu da değerlendirmiş, çok yerinde tespitler.
Öykünün çevirisi #cemakaş , AIDS ve Metaforları’nın çevirisi #osmanakınhay
“Nasıl ölündüğünü öğreniyoruz, dedi Hilda, ben öğrenmeye hazır değilim, dedi Aileen…”
“Herkes, herkes için endişeleniyor artık, dedi Betsy, böyle yaşıyoruz sanırım, böyle yaşıyoruz artık.
Enfes bir anlatım
Coşkuyla abartma dürtümü frenleyerek biraz kitaptan bahsedeyim. (Şimdi) bu anlatımı da abartmalı :) Parantez içinde (şimdi) (artık) yazmak bir Susan Sontag detayı.
Ölüm Tüneli, Susan Sontag’ın 1967’de yayımlanan ikinci romanı. Büyük bir savaşın ardından değişen, ilerleyen modern dünyada yaşamı kurgulamış diye genelleyebilirim.
Susan Sontag'ın okuduğum ilk kitabı, hatta yazarı da ilk kez tanıdım bu kitapla.Yazar, eleştirmen, düşünür, sinemacı, tiyatro yönetmeni ve insan hakları savunucusu olan yazar, edebiyata, sanata, düşünmeye tutkuyla bağlı, sıra dışı fikirleri ifade etmekten çekinmeyen, liste yapma üstadı bir entelektüel.
Kitap 1947/1963 yılları günlükleri ve defterlerindeki yazılarından oluşuyor. Bu dönemlerde yaşadığı olayları, dönemindeki düşünceyi, ideolojiyi, siyasi hareketleri keskin ve acımasızca eleştirdiği yazılar da diyebiliriz. Kitapta birçok kitap, yazar ve film önerileri vardı. Andre Gide'yi çok sevdiğini çoğu yazısında belirtmişti, benimde daha önce okuyup sevdiğim bir yazar olduğu için diğer tavsiyelerini de okuma listeme aldım.
Faşizm ve savaşlara karşı duruşu da çok hoşuma gitti.
Not: Kitapta kendi cinsel yaşamını ve yönelimini de anlatan yazıları var, okumak isteyip rahatsız olabileceğini düşünen arkadaşlar için küçük bir uyarı. Keyifliydi okumalar.
Susan Sontag
Susan Sontag'ın Rolling Stone Dergisi'nin kurucu editörü Jonathan Coot'la 1978 yılında gerçekleştirdiği mülakatı içeren kitap, aslında bugün de güncelliğini koruyan sorulardan oluşuyor. Sontag bu sorulara içtenlikle, sorgulayıcı ama kışkırtıcı bir biçimde yanıt vermiş. Doğrudan hayatına ve hastalığına yöneltilen sorulara verdiği yanıtlarında da yepyeni bakış açıları oluşturuyor. Çok keyifli bir mülakat kitabı olan "Bilincin Kapısını Aralamak"; felsefe, sanat, siyaset, edebiyat ve tarihe kadar pek çok konu başlığını içinde barındırıyor. Sontag akademik olanla gündelik olanı bir arada değerlendirdiği yanıtları, pek çok tartışmayı da beraberinde taşıyor.
Kitabın bir yerinde şöyle diyor Sontag; "Kendi kendimi yarattığımı düşünürüm hep benim yanılsamamda bu. Hatta kendi kendimi eğittiğimi düşündüğüm de oldu. Her ne kadar Berkeley, Chicago, Harvard'da çok iyi bir öğrenim görmüş olsam da. Yine de kendi kendimi yetiştirdiğimi düşünürüm. Kimsenin izinde veya korumasında olmadım, kimse tarafından piyasaya tanıtılmadım. Birisinin karısı veya kızı olmak üzerinden kariyer yapmadım. Başka türlüsünü hiç beklemedim zaten. Elbette yardım kabul etmenin kötü bir şey olduğunu savunmuyorum, eğer birilerinden yardım alabiliyorsan ne alâ. Ancak her şeyi kendim yapmış olmayı seviyorum. Yapmam gerektiğini düşündüm, bunu bir sınav olarak kabul ettim. Benim için heyecan verici oldu.
Susan Sontag bu kitabında bize savaşın gerçeklerini "fotoğraflar" ile nasıl resmedildiğini ve halka nasıl verildiğini, halkın bu fotoğraflara nasıl tepki verdiğini anlatıyor. Savaş dendiği zaman aklımıza ölen insanlar , acı ve kaos gelir. Ya da bize haberlerde 3 dakika da verilmek istenen de bunlar olabilir. Ama bu kitabı okuduğunuz zaman savaşın ölümden daha çok şeyi barındırdığını göreceksiniz. Okurken bir fotoğraf ne kadar can yakabilir ki diye başlıyorsunuz. Sonra gerçek olmayan hiçbir şeyin fotoğraflanamadığı aklınıza geliyor, bunu bir çocuk ,bir kadın ,bir insan yaşadı diyorsunuz ve boğanızda bir yumru gibi kalıyor...Gördükleriniz, gördüklerim , sessiz kaldıklarınız, kaldıklarımız...Kitabı yarıda bırakıp göz yumma isteğiniz oluyor, çünkü okurken görürken acı çekiyorsunuz ama yarım bıraksanız da artık eskisi gibi olmuyorsunuz, ben olamadım.. Öğrendim ki bunca yıl başkalarının acısına bakmak değil kenarından bile geçememişim, ben acı çekiyorum dediğim tüm zaman dilimleri bu kitapla toz oldu... ÇÜNKÜ ASIL ACI ÇEKMEK BAŞKASININ ACISINI ÇEKMEKLE YER EDİYORMUŞ İNSANIN HAYATINA...
MUTLAKA AMA MUTLAKA BAKIN BU FOTOGRAFLARA VE ACILARIN KELİMELERLE EDİLEN DANSINA...