Hiçbir şey konusunda bir şeyler söyleyebilir misin???
“Sonuçları denli iyiler." Helmholtz omuzlarını silkti. "Ama sonuçları o kadar cılız ki. Bir şekilde yeterince önemli değiller. Çok daha önemli birşeyler yapabileceğimi hissediyorum. Evet, çok daha derin ve çok daha şiddetli. Ama ne? Söylenecek daha önemli ne olabilir? İnsan, yazması beklenen bir konuda nasıl daha şiddetli olabilir? Eğer doğru kullanırsan sözcükler X ışınlarına dönüşebilirler -her şeyi delip geçerler. Okursun ve delinirsin. Öğrencilerime öğretmeye çalıştığım şeylerden biri de bu -delici biçimde yazmak. Fakat Cemaat İlahileri ya da kokulu orglardaki en son gelişmeler üzerine bir makalenin delici olması ne fayda sağlar ki? Üstelik böylesi bir konuda yazarken, sözcükleri en yoğun X ışınları denli delici kılabilir misin? Hiçbir şey konusunda bir şeyler söyleyebilir misin? Sonunda iş gelip buraya dayanıyor. Uğraşıyorum, uğraşıyorum...”
İthakiKitabı okuyor
Dinler Tarihi Meğer Çok Oynakmış
Satır aralarına en değerli ilmi sır bilgileri yazmak bu yazın ustasının en değerli hüneridir.
Tarihi olan kültürü olan ve sır taşıyıcıları tarafından değiştirilmesine asla izin verilmeyen bir tek Türkler var. Zaman zaman devleti yöneten gafletler yüzünden yaşanır gerilemeler.
Dijital peygamberler dinler
Aklına geleni yazmak yazı yazmak değildir.
Tarihle ilgili bir kompozisyon söz konusuydu, konuyu çok iyi hatırlamıyorum. Kendimden emin, on beş yirmi sayfa karalayıp takdim ettim. Kâğıtlar geri verildi, yine en iyi numarayı ben almıştım: Yirmi üzerine yedi. Yazdıklarımın dörtte üçü silinmiş, kenarına 'gevezelik, konu ile alakası yok, uyuyor musunuz' gibi iltifatlar döktürülmüştü Dayak yemekten çok daha ağır bir hakaretti bu. Ama ilk cidfi yazı dersi idi. Anladım ki aklına geleni yazmak yazı yaz mak değildir.
Sayfa 27Kitabı okuyor
Bu ara böyle
Bu olay üzerine saatlerce düşündüğüm halde ,'ne özüne yaklaşabilmiş ne de bir hikmet kırıntısını yakalayabilmiştim
Allahım
Hergün üzerine Bir fakirlik elbisesi geçir ve içindeki dünyayı hazreti ibrâhim aleyhisellam gibi kes unutma ,eğer bu dünyayı istersen bu dünyayı alırsın eğer Allah'ı istersen hem dünyayı hem ahireti alırsın
Üslup zihnin fizyonomisidir .
Cv
Sıkıntıdan hiç kurtulamadım. Çünkü sıkıntının yüce bir etiği var. Bilmiyorum
sıkıntı üzerine de bir deneme yazar mıyım... Kendimi hep sıkıntı olarak gördüm
ve her yere de taşıdım. Sıkıntı yazılamaz belki, yazmak da istiyorum ama.
Nerdeyse “sıkılıyorum, öyleyse varım” diyebilirim. Böyle yaşıyorum ben. Aynı
zamanda insani bir yön de buluyorum sıkıntıda. Sıkılmayan insan yaşamıyordur
diyebilirim. Bir şey daha var ki o da: kitaplarımı ve odamı dünyanın her tarafına
götürebilsem, taşıyabilsem, belki dünya o kadar sıkıntılı olmayabilir. Sıkıntıyla
yapışık yaşıyorum adeta. Tepeden tırnağa sıkıntının içinde dolaşıyorum.
Sayfa 78 - Yapı Kredi Yayınları, İstanbul, 2006.Kitabı okudu
Bazıları yanlış platformdan "yazıyorlar"
Lütfen "yazmak" için yazmayın. Bu isteğinizi karşılayacak, bu isteğinize cevap verebilecek başka sosyal mecralar vardır illaki. Mesaj kutusuna düşen mesajların bazıları kitaplardan başlıyor ( kitapları bu anlamda araç olarak kullanmaya çalışmak üzücü gerçekten) ve sonra başka mecralara akmak için çıkış yolu arıyor.
Burayı başka emellere alet etmeyelim. Hayatımızda üzerine konuşabileceğimiz, bilgi ve fikir alışverişi yapabileceğimiz, cinsiyetlerimizin, sosyal mevkimizin, ekonomik durumumuzun, siyasi veya dini görüşümüzün çok üstünde yer alan ve bizi ayrıştırmayan aksine ortak bir payda da buluşturan kitapları harcamayalım ilkel tarafımıza.
Gerçek bilgi, sahibini hiçbir zaman kibirlendirmez…
üslup zihnin fizyonomisidir ve mizaç yahut kişilik için bedenin fizyonomisinden daha güvenli bir ipucu sunar.
“Tek bir kişinin, çok sıradan bir kişinin vicdanı üzerine bir şiir yazmak, tüm destanları daha yüce ve nihai bir destanda eritip karıştırmak anlamına gelir.”
Sayfa 264 - İş kültürKitabı okuyor
Faik Baysal
Muharrem Dayanç:
"Türk edebiyatında en çok ilgimi çeken bahislerden biri “yazarlar ve anneleri”dir. Konu bu kadar genel değil elbette bahsi biraz daha daraltarak söylemek gerekirse “küçük (hatta çocuk) yaşta annesini kaybeden yazarlar”dır. Başlangıçta Tevfik Fikret (12), Ahmet Hâşim (7), Yahya Kemal (13), Ahmet Hamdi Tanpınar (14), Ziya Osman Saba
