Varlığın Keşfi Olarak Tefekkür
Varoluşsal ve zihinsel kemale ancak kendimizin dışındaki ve üstündeki varlık mertebelerini düşündüğümüz zaman ulaşabiliriz. “Öteki”ni düşünmek ufkumuzu genişletir ve akla yeni tefekkür alanları açar. Öteki ile düşünmek bizi, benin dar kalıplarından kurtarır.
Sayfa 96 - İnsan Yayınları, 1. BaskıKitabı okudu
Gün bitiminde filmin tamamlandığını zannederken, seslerin kaydında teknik bir aksaklık olduğu ortaya çıkınca herkesin morali bozuldu. Ertesi gün yeniden çekimlere başladık, gece atmosferi vermesi için pencerenin camları siyah bir bezle kaplanmıştı. Aynı sahneyi defalarca çekiyor, aynı tartışmalara bıkmadan yeni baştan başlıyorduk. İyice rahatladığımızdan mıdır nedir, her seferinde konuşmaların seyri başka yöne kayıyordu. Mert'in amacı, günlük hayatımızda mutlak yargılarda bulunmanın zorluğunu, anlamsızlığını göstermek, insanlara gerçekliğin anbean değişebileceğini düşündürebilmekti. Mert, şahit olduğumuz, üzerine düşündüğümüz her şeyin aynamız olduğunu ve katillere, kurbanlara bakarken de kendimizi gördüğümüzü iddia ediyordu. Bu yakınlıklar yüzünden hiç farkında olmadan bazı katillere daha müsamahakâr davranabiliyorduk. Kötülüğe bakışımızı belirleyen ölçü, üzeri örtük suç ortaklıklarımızdı. Bu yüzden de ötekine yönelen ahlaki yargılar son derece katıyken benzerlerimizin -aslında kendimizin- masumiyetini neredeyse ön kabul halinde bilinçaltımızda tutuyorduk. Kötülüğü sıradanlaştıran da işte bu ikiyüzlülüğümüz ve tarafgirliğimizdi. Bütün bunları işaret etmek için filmin sonunda, duvarda duran sırrı dökülmeye yüz tutmuş ayna belirsiz bir nedenle yere düşüp paramparça oluyor, hararetle tartışan dört kişi bir anda sessizliğe gömülüp yere saçılan ayna kırıklarına bakıyordu. Her parçada odanın bambaşka bir görüntüsü yansıyordu. Hayat, aslında kırık aynaydı.
Sayfa 101Kitabı okudu
Yaşlı Adam: Sana küçük bir öykü anlatacağım:
Bir zamanlar, İmansızın biri, çocuğu çok hasta ve ölüm döşeğinde olan dul bir Hristiyan'ın evine konuk olmuş. İmansız adam çoğu zaman yatağın yanında çocuğu izlemiş ve sohbet ederek onu eğlendirmiş ve karşısına çıkan bu fırsatları doğasındaki güçlü bir isteği yatıştırmak üzere kullanmış-hepimizin
Sayfa 39 - Küçük Bir ÖyküKitabı okudu
Efendiler, ben bu kararların hiçbirinde uygunluk görmedim. Çünkü, bu kararların dayandığı bütün deliller ve mantıklaır çürüktü, temelsizdi. Gerçekte, içinde bulunduğumuz o tarihte, Osmanlı Devleti’nin temelleri çökmüş, ömrü tamamlanmıştı. Osmanlı memleketleri tamamen parçalanmıştı. Ortada bir avuç Türk’ün barındığı bir ata yurdu kalmıştı. Son mesele bunun da bölüşümünü sağlamaya çalışmaktan ibaretti. Osmanlı Devleti, onun bağımsızlığı, padişah, halife, hükûmet, bunların hepsi anlamı kalmamış bir takım boş sözlerden ibaretti.
Neyin ve kimin dokunulmazlığı için kimden ne gibi bir yardım sağlanmak isteniyordu.
O halde ciddî ve gerçek karar ne olabilirdi?
Efendiler, bu durum karşısında bir tek karar vardı. O da millî egemenliğe dayanan, kayıtsız şartsız, bağımsız yeni bir Türk devleti kurmak!
İşte, daha İstanbul’dan çıkmadan önce düşündüğümüz ve Samsun’da Anadolu topraklarına ayak basar basmaz uygulanmasına başladığımız karar, bu karar olmuştur.
Bir kadın bize çektirdiği her yeni ıstırapla, çoğu kez farkında olmadan, üzerimizdeki gücünü artırır, ama aynı zamanda kendisinden beklentilerimizi de çoğaltır. Kadın, bize yaptığı her kötülükle giderek daha fazla kıstırır bizi, zincirlerimizi artırır; ama aynı zamanda, içimiz rahat edecek şekilde kendisini bağlamamız için gerekli olduğunu düşündüğümüz zincir miktarını da iki katma çıkarır.
Uydular ve linkler çağının işaretler ve gürültü bolluğu içinde düşündüğümüz şeylerin çoğunu unutuyoruz. Hiçbir şey yeni değil artık. Alıntının alıntısı. Tekrarın tekrarı.
Sayfa 138Kitabı okudu
