Haklı olamazlar. Onlara nasıl zarar verebilirim. Onlar yaşamıyor doktor! Türkü söylediklerini duymadım inanabiliyor musun? Âşık olmuyorlar, uykusuz geçirdikleri bir tek gece yok.
Tanrı'yı bu şehirde istemiyorlar.
Bu arada iş için gönderdiğim başvuru formlarına referans olarak IRA, ETA, HAMAS yazmamı garip karşıladınız. Ben akşam çayımı bazen Bask'ta, bazen Şili'de, Somali'de, İskoçya'da içiyorum. Bunun adı dostluktur doktor.
Sınırlar yürümesini bilmeyenler içindir.
Kabul, bunlar gibi iyi vatandaş olamadım. Ama siz bürokrasi kuyruklarının mutsuz kölelerisiniz.
Zavallılar! Şimdi yerlerinizi değiştirin, yeni oyunlara hazırlanın.
Sayfa 19Kitabı okudu
Eski ve Yeni
"Eski",mum ışığında sabırlı,dayanıklı,muzaffer;"Yeni",bin mumluk ampuller altında,ezilmiş,sabırsız ve mağlub..."Eski",meş'ale ile gerçeği bulan;"Yeni",aydınlığın içinde yolunu şaşıran,sapan..."Eski" ve "Yeni" bu işte...
Sayfa 38 - MektupKitabı okudu
Dilime bu türkü,
Gönlüme bu sevda düştü düşeli yollardayım...
Yüreğime çoktan cemre düşürdüm.
Seni sevmek için
Baharı beklemeyeceğim...
Köylü
-Hadi bakalım, bana hayat görüşlerini anlat, kardeşim diyordu ona. Rusya'nın bütün gücü, geleceği sizmişsiniz. Tarihin yeni çağı sizinle başlayacakmış! Siz bize gerek bir dil, yeni yasalar getirecekmişsiniz!
Köylü ya hiçbir karşılık vermiyor, ya da: "Biz yaparız... Elbette... işte, demek oluyor ki... Bize nasip olan... diyelim ki alınyazımız!" gibi sözler ediyordu.
Bazarov onun sözünü keserek: "Sen bana şunu anlat." diyordu. "Sizin dünyanız nasıl bir şey? Bunu bilmek istiyorum. Yani, sizce dünya üç balığın sırtında mı duruyor?"
Köylü, babacan, candan bir tavırla, türkü söyler gibi konuşuyor, onu yatıştırmak ister gibi: "O senin dediğin yer yuvarlağıdır, balığın sırtında duran odur, beyim" diyordu. "Bizim dünyamıza gelince, onun karşısında, bildiğin gibi, beylerin emri var; işte onun için, sizler bizim babamızsınız. Bir bey ne kadar sert davranırsa köylü onu o kadar çok sever!"
Sayfa 311Kitabı okudu
''İmparator Kostantin'in başı bir Türk sipahinin kılıç vuruşuyla yere düşürülmüştü.
Ve Yahya Kemal'e:
''Düşsün çelengi Rumun, eğilsin seri frenk
Vur Türkü gönderen yedi takdir aşkına" destanını söyletecek büyük hadise olmuştu.
Türk ordusu, vuruşa vuruşa Divanyolu'na ve oradan Ayasofya'ya doğru ilerliyordu. Biraz sonra çan yerine ezan sesleri yükselmeye başladı. Bizans düşmüştü.
Böylelikle:
Cetlerimizin bembeyaz şimşekler gibi parlayan yalın kılıçları, orta çağların
karanlıklarını boğdular ve insanlığa, yeni çağ denilen asırları armağan ettiler.
Fatih ölebilir mi?
Fatih'in etrafındaki Türk şehitleriyle, gazileri, ölebilirler mi?
Nitekim ölmediler de!
Yalnız kendi tarihlerinde, Türk tarihinde değil, dünyanın en büyük olayı olarak yabancı tarihlerde de dünkü büyüklük ve haybetleriyle yaşamaktadırlar. Bana: Padişah destanlarından zevk alıyorsun.. Sen nasıl Cumhuriyetcisin, demeyiniz.
Ben Cumhuriyetçiyim ve Cumhuriyetçi olarak öleceğim. Bu mutlak ve muhakkaktır.
Ancak benim Cumhuriyetçiliğim, millî tarihimin, millî destanlarımın şereflerini, fetihlerini inkâr etmek anlamına gelmez.
Asla!...
Hatta tarihime ait kabahatleri de benimserim. Tarih bir küldür, bu mirası toptan benimserim. Fatihler, Selimler Türkün birer övünme, şeref destanlarıdır. İnsan olarak insanlığın bile.''
''Şu ciheti de belirtmeliyim ki; ben komünist değilim. Türk milliyetçisiyim. Böyle doğdum, böyle öleceğim. Türk birliğinin bir gün hakikat olacağına inancım vardır. Ben görmesem bile, gözlerimi dünyaya onun rüyaları içinde kapayacağım. Tıpkı Uhud şehidi Said ankedotu gibi Peygamberimizin arkadaşlarından Sadi, Uhud'da şehit olarak ölürken başucunda bulunanlara demiş ki: ''Gidiniz!... Peygamber'e deyiniz ki, onun şehitlere müjdelediği cennetleri görüyorum ve şimdi oraya girmek üzere bulunuyorum"!'' Said Müslümanlığa bu kadar inanmıştı. Ben de Türk birliğine bundan fazla inanıyorum. Onu görüyorum. Yarının tarihi, yeni bölümlerini Türk birliğiyle açacaktır. Dünya, sükûnunu bu bölümler içinde bulacaktır. Kâşgarlı Mahmud'un ''Divan-ı Lügat'it Türk''ünde dediği gibi: ''Tanrı; Türkü, insanlık, şerirlerden, şakilerden kurtulsun diye yarattı''
Pencereler
yağmur yağıyordu camlarınız
kızıl saçları kederli uzun
ben alt dudağımda cıgaram
türkü söylüyordum içimden
yağmur sesini kendi sesimden çok severim
Gece.
Bir türkü yükseliyor.
Bir kadın sesi.
Türküden çok bir inilti, bir yakınma.
Bu nerenin türküsü, diyorum.
Türkü değil, bir ağıt, diyor Vahap.
Ne diyor?
Yeni yakmış olmalılar, bilmiyorum.
Susuyor. Gecenin içinden gelen bu ağıtı dinliyor.
Sonra, uzun bir susuştan sonra, bu dağları bilirdim, gurbeti bilmezdim, diyor. Gece yüreğimde bir hançer, diyor. Kim sapladı bu hançeri, bilemem diyor. Gel hançeri çıkar, diyor. Gel hançeri çıkar, diyor.
Akan kanım...
Devam etme, diyorum. Ben bu ağıtı daha önce dinlemiştim.
Hiç sanmam, diyor Vahap. Ben bile duymamışken...
Sizin ağıtlarınız birbirinin aynı, diyorum. Sesimi yükseltiyorum. Tümü birbirinin aynı. Sonra rehberimin gönlünü almak istercesine,
Ölüm gibi, diyorum.
Sayfa 28Kitabı okudu
Değirmenci, Oğlu ve Eşek
İki şairimiz, Malherbe ve Racan, Baş başa kalmışlar bir gün. Aralarında açık konuştukları için:
- Sana bir şey soracağım, demiş Racan; Sen görmüş geçirmiş adamsın,
Hayatı benden iyi bilirsin. Benim artık karar verme zamanım. Ben kimim, nem var, ne işe yararım? Bunları senden iyi bilen yoktur.
Ne dersin? Gidip taşrada
Sayfa 93
TÜRKÜ
Bir sürü çiçek ama saydırmaya kalkma
Ayrı ayrı kadınlardan koparılmış
Kadınlardan ya hem de bilsen nerelerinden
Kahin-klin kahin-klin
Ben ne kadar öbür çiçekleri denesem
Seninki gül oluyor aralarında
Bir sürü güvercin havalan. Saçların
Bunlar tıpkı senin sevilmedeki saçların
Kanatlarımdan bellidir yeni açılmış sokaklarda
Gülüm-mera gülüm-mera
Bir güvercin akıntısında kesin güvercinler
Uçsuz bucaksız bana bakıyorsun
Bir sürü Süleyman Vagon-Blö’de
İçlerinden biri Vagon-Blö’de
En fazla kibarı en fazla penceresi olan
Çal-para çal-para
Açlığa saygısından olacak
Beni görünce şapkasını çıkarıyor.
ZAMAN KEKEMEYDİ
Gün bitti, elindeki güller de soldu
anımsanacak neler kaldı bugünden
paylaşılmış olan nelerdi sımsıcak
belki bir türkü söyleriz geceye karşı
saçlarını tarazlayan bir şafak olur
Zaman kekemeydi ve tarihe sızan
soytarılar gördük genç ömrümüzde
ölüm peşimize düşende bir göçebeydik
suretimiz ağardı kurulan
Gururla Bakıyorum Dünyaya
çünkü isyan bıçağıdır böğrüme saplanan sancı
çünkü harcımı öfkeyle, imanla karıyorum
ve kederin
ve solgun yüzlü işçilerin üzerine
dağbaşlarının hırçınlığı savruluyor benden.
çünkü beni ateşiyle dimdik tutan kin
çünkü benim gözbebeklerimde tutuşan şafak
miting afişleri
cesur pankartlar
ve binlerce