Başka insanları anlayamam. Kendi mutluluk anlayışımla diğer insanların mutluluk anlayışının birbirinden tamamen ayrıldığı endişesi... Bu endişe yüzünden geceleri uykuda kıvrandığım hatta deliye döndüğüm bile oldu.
Sanki 10 dert yumrum vardı da, bunlardan birini bile yanımdaki kişi sırtlansa bu onun hayatına mal olmaya yeterdi.
Geceleri mışıl mışıl uyuyup sabahları tazelenmiş olarak mı uyanıyorlar? Hiç acı duymuyorlar mı?
Bende bir şarkı yoktu sen okudun
Bir ayna yoktu bende sen baktın
Bereketli toprakların uykusunda bir köktüm
Senin bakışınla yeşerdim yağmurlar yağmadan
Gözlerinde bir şimşek çaktı bakışlarım ıslandı
Yanakların yağmurdan ıslak, gözlerin güneşli
Kurtlar doğuruyor, kuzuları kollayayım
Sen gözlerinle beni okşasan
Çoban değneğim tesirli bir silah olacak
Sen gözlerinle beni okşa
Çoban değneğim tesirli bir silah olacak
Savaş bitince senin için taze incirler toplayacağım