yıldız yangını...
- Dışarıya yağmur
Yüreğime hasret
Fikrime sen
Nasıl yağıyorsunuz
Üçünüz birden bir bilsen
Yağmurdan kaçanlar ve yağmura koşanlar
Tam ortasında bu çelişkinin ben!
Gözyaşlarım yağmura karışıp düşer bir fidanın toprağına
Sonra boy verir sevdamın darağacına
Dışarıda çıldırasıya yağan yağmur
Islatamıyor caddeyi
Hasretinin yüreğimi
Fikrinin aklımı ıslattığı kadar
Bir yıldız tutarım gecenin karanlığında
Ne sen bunu bilirsin nede yıldızlar
Yıldızlar kadar uzak olsan da bana
Gökyüzü kadar büyüktür sevdam
Bu sevdanın mağdur kalacağını bilsem de
Ki Mağdur kalan sadece sevdam değil yüreğimde!
Yine de yüreğimde eksilmez umudun
Gökyüzü güneş yangını bir hisle sarsa da bedenimi
Hükümsüz bir sevdanın sanığıyım ben
Ama bilemezdim ki gözlerinde müebbet yiyeceğimi…
Hükümsüz sevdam, bırakma beni hasretinin kıyısında
Ya al götür beni derinliklerine ya da vurma dalgalarını üzerime
Artık anla ve dinle yüreğimi
Gitme benden uzağa
Uzadıkça hasretin
Buz tutar yüreğim... - Tanıdığım en ilginç insan ''ARDAŞ''
2010 yılının son günleriydi. Ankara’da, bir parkta arkadaşımı beklerken kitap okuyordum. Yanıma orta yaşlarda, saçı sakalı birbirine girmiş, kirli, kâğıt toplayıcısı bir adam geldi. Kâğıt topladığı el arabasını biraz ileriye bırakıp selam verdi.
Elimdeki kitaba bakarak ‘’Psikanalitik kuramın babası’’ dedi. Doğru söylemişti, Freud’un Aforizmalarını okuyordum. Şaşırmıştım. Nereden biliyor bu adam bunları diye düşünürken cebinden bir poşet çıkarıp tütün sarmaya başladı. ‘’O kitapta şöyle yazıyor’’ dedi;
‘’Bir gün dönüp geçmişe baktığınızda, mücadelelerle geçen hayatınızın en güzel yılları olduğunu fark edeceksiniz. ‘’
Freud’un en sevdiğim sözünü ezberlemişti. O an anladım ki bu boş bir adam değil.
Tanışıp, sohbet etmeye başladık. İsmi Ardaş’mış . Ankara Üniversitesi Matematik bölümünü bitirdikten sonra annesiyle Almanya’ya gitmişler. Orada bir şirketin muhasebe işlerini yapmaya başlamış. Evlenmiş, kızı olmuş. Türkiye’ye 10 yıl sonra ilk kez annesinin cenazesini getirmek için gelmiş. Annesini defnettikten sonra geri Almanya’ya dönmüş. Güzel bir düzeni varken trafik kazasında eşini ve kızını kaybetmiş. Geri Türkiye’ye dönmüş. İlk zamanlar işsiz kalmış. Komilik, valelik, temizlikçilik yapmış. Hakaretlere dayanamayıp hepsinden ayrılmış. Kimseden iş istememiş. Kağıt toplamaya başlamış.
Gözlerinin içine ilgiyle bakarak dinlediğimi gördükten sonra beni yaşadığı yere davet etti. 2 gün sonra yılbaşı gecesiydi. Ne yapacağını sordum. ‘’Şatomda olacağım’’dedi. ‘’Beni de kabul eder misin?’’ dedim. ‘’Memnun olurum’’ dedi.
2 gün sonra, yılbaşı akşamı Ardaş abinin Şato dediği balıkçı barınağına benzer ahşap kulübeye geldim. İçerisi düzenliydi ama biraz kirliydi. Bunları hiç umursamadım çünkü kulübenin 2 duvarı boydan boya kitaplarla doluydu. Tahtadan raflar yapmış kitapları onlara dizmişti. Yaklaşık yarım saat kitaplarına baktım. Bölüm bölüm ayırmıştı. Neler yoktu ki; Bocacio, Bacon, Shakespare, Nobakov, James Joyce, Nietzsche, Tolstoy, Gorki, Kafka, Freud, Kant, Kierkegaard…
Bir bölümde Almanca dergiler, Le Monde ve The Independent gazetelerinin eski sayıları vardı. Ortada kütükten masası duruyordu. Üstünde keten bezinden yaptığı tütün tabakası, divit kalem, hokka, radyo ve tahta bardak vardı. Mum yanıyordu içerde fakat gayet aydınlıktı içerisi.
Bir köpeği vardı, adı ‘’Kimyon’’.
Kedisine ‘’Şamkat’’ adını vermişti. Neden ‘’Şamkat’’ dedim. Bir gün haberim yokken hamile kalmış dedi. Başka açıklama yapmadı. Sonra araştırınca öğrendim; Şamkat yazılı edebiyatta yer alan ilk fahişenin ismiymiş.
O gece Ardaş abi bütün hayatını ayrıntısıyla anlattı. Harika Türkçesi vardı. Cura çaldı. Şiir okudu. Sadık Gürbüz’ün ‘’Demiri Toz Ederler’’türküsünü Almanca söyledi. Felsefe konuştuk. İşçi sınıfını konuştuk. Ölen kızını anlattı. Alman barlarını anlattı. Kitap hediye etti. 1 şişe cin içti. 1 paket Cici Bebe(Bebek maması) yedi. Gözleri doldu. 30 kalem sarma tütün içti. İçtikçe kendinden geçti. Sabaha karşı istemeye istemeye çıktım büyülü şatodan.
1 gün sonra parkta buluştuk, döner yedik, demli çay içtik, politika konuştuk, bolca küfür ettik.
Aradan 1 hafta zaman geçtikten sonra her gün geldiği sokak dönercisinde karşılaştık. Şatosunda bir akşam ‘’Şamkat’’ mumu deviriyor perde tutuşuyor, kendine bir şey olmuyor ama ahşap kulübe ve içindekiler yanıyor.
O gün başka hiç konuşmadı. Elinde torba benzeri bir şey vardı. Eşiyle kızının mezarına su dökmeye gideceğini söyledi. Ayrıldık. Bir daha da hiç görmedim. Çok aradım ama bulamadım.
Okul gazetesinde ‘’Ardaş’ın Şatosu’’ ve ‘’Şamkat’ın Yangını’’ isimli iki yazı yazdım. Yazıları bulabilirsem siz değerli dostlarımla paylaşırım.
Ardaş abi bir yerlerde okursa bu yazıyı beni ve dostlarımı kendinden mahrum bırakmayacağından eminim.
24.12.2018 Bekir Yıldız - Dışarıya yağmur
Yüreğime hasret
Fikrime sen
Nasıl yağıyorsunuz
Üçünüz birden bir bilsen
Yağmurdan kaçanlar ve yağmura koşanlar
Tam ortasında bu çelişkinin ben!
Gözyaşlarım yağmura karışıp düşer bir fidanın toprağına
Sonra boy verir sevdamın darağacına
Dışarıda çıldırasıya yağan yağmur
Islatamıyor caddeyi
Hasretinin yüreğimi
Fikrinin aklımı ıslattığı kadar
Bir yıldız tutarım gecenin karanlığında
Ne sen bunu bilirsin nede yıldızlar
Yıldızlar kadar uzak olsan da bana
Gökyüzü kadar büyüktür sevdam
Bu sevdanın mağdur kalacağını bilsem de
Ki Mağdur kalan sadece sevdam değil yüreğimde!
Yine de yüreğimde eksilmez umudun
Gökyüzü güneş yangını bir hisle sarsa da bedenimi
Hükümsüz bir sevdanın sanığıyım ben
Ama bilemezdim ki gözlerinde müebbet yiyeceğimi…
Hükümsüz sevdam, bırakma beni hasretinin kıyısında
Ya al götür beni derinliklerine ya da vurma dalgalarını üzerime
Artık anla ve dinle yüreğimi
Gitme benden uzağa
Uzadıkça hasretin
Buz tutar yüreğim .
MUSA ÇELİK - İnsan onların karşısında bir yangını seyreder gibi hüzün duyuyordu; bin bir tehlike saklayan ufukta demir kömür fabrikalarının gökyüzüne saldığı kıvılcımlardan başka yıldız yoktu.
İş Bankası Kültür Yayınları, E-pub - AĞLAMALAR................................
HASAN HÜSEYİN KORKMAZGİL
........................................................
gördüm babaların ağlamasını
dalları düğüm düğüm
gövdesi kahve falı
bir zeytin ağacını köklemek var ya
sökmek var ya sarp yamaçtan ardıcı
kazma vurmak beşyüz yıllık meşeye
acısını duymak var ya kopmanın
babaların ağlamsı işte o
babaların ağlamsı öyle zor
gördüm babaların ağlamasını
anaların ağlaması bir beter
dövülen döş
yolunan saç
kan damlayan bir çığlık
ağustosta çam ormanı yangını.!
.......................................................
sokaklar alanlar evler kapılar
mutfaklar kilerler ocaklar ağlar
zıbınlar beşikler uykuszluklar ağlar
ağlaşırken analar
dağ taş toprak ağaç su yıldız
yeşeren buğday ağlar savrulan saman ağlar
ağlaşırken analar.!
.................................
kanın umudun hakkı
sütün ekmeğin hakkı
ne söylersin bre ozan
durur tek tel üstünde inceden sızlaşmağa
bütün bir evren ağlar
ağlaşırken analar.!
.................................
gördüm babaların ağlamasını
anaların ağlaması bir başka
anaların ağlaması bir beter.!
.................................................
23 temmuz 1980.................... - Yüzümdeki tuz yangını arttıkça kitaplara gömüldüm. Acının en güzel yanı, okuduğunuz kitaplarda daha çok satırın altını çizebilmenizi size sağlamasıdır.
Sayfa 25 - Hece Yayınları / kayıp - Karışan saatler içinde hâtırana
Bazı sabahlarla ikindiler yan yana,
Değişik gülleri sanki tek bir baharın;
Bâkir hülyasıyla beyaz ve ürkek yarın,
O sükût bahçesi, ufkunda kuş yerine
Hasret kanat çırpar düşünen ellerine...
Hep aynı nağmede çılgın dolaşan yaylar,
Bir yıldız kervanı gibi haftalar, aylar
Hep aynı hayalin peşinde bu yolculuk,
Hep gül yangını ve bahar sıtması ufuk...
Tenha bir ucunda gecenin bir sır gibi
Fısıldanan adın kardeş, dost ve sevgili,
Durgun havuzların süsü ten rengi çiçek
Bir mevsim cümbüşü içinde süzülerek
Ömrün gecesinde ve kader rüzgârında
Bir ürperme olur çıplak omuzlarında...
Ahmet Hamdi Tanpınar
