Acaba başıma gelecekler bela mıydı, yoksa ömrümün bela suratlı en mutlu yılları mıydı?
Sayfa 77Kitabı okudu
Ey, siz ki gençliğim, ömrümün
Alabildiğine veresiye yılları...
Sayfa 183 - Türk Edebiyat VakfıKitabı okudu
Öksüz bir boşluk kaldı avucumda
İçinde ömrümün yaralı yılları
Sayfa 52
Raymalı-aga kendi zamanında çok tanınmış bir cırav (yırcı), bir ozan idi. Daha küçük yaşta ün kazanmıştı. Tanrı vergisi bir yetenek ve kişiliğinin üç güzel özelliği sayesinde bozkırın en ünlü yırcısı, âşık ozanı olmuştu: Güftesini kendi yazar, bestesini kendi yapar ve güzel sesiyle bunları hem çalar, hem söylerdi. Dinleyenler ona hayran
Sayfa 334 - Ötüken
ÖĞRENCİLİK YILLARI, İstanbul Serüveni
O ünlü paşayı bulup sorunu için yardım istemeye karar verdi..... Böyle düşüncelerle paşa konağını arayıp buldu. ....paşaya sorununu vedileğini saygıyla anlattı kısaca.
Ne var ki Osmanlı paşası onu başka bir yerinden vurdu. "Evladım, parası olan okur, olmayan okuyamaz. İstanbul'da okumayı kolay mı sanıyorsun sen?" diyerek geldiği yere geri dönmesini öğütledi. Bunun için bir süre tramvay şirketine biletçi yazdırabileceğini, kazandığı parayla köyüne dönüp gitmesini söyledi. Kendine umut bağlamış o genci oracıkta, kapının önüne koyup, yaylı arabasına yaslanarak saltanatla çekip gitti. Paşanın bu davranışı karşısında delikanlı yerinde çakılıp kalmadı, gözleri dolmadı. Arabanın arkasına düşmüş yüksek sesle söyleniyordu: "Görürsün sen, parası olmayan okur mu okumaz mı? Senin gibiler yüzünden babalarımız cahil kalmış, yoksul düşmüşler. Ne yapıp edip okumanın yolunu bulacağım. Benim gibi çocukların okuması için ömrümün sonuna kadar çalışacağım. Koca Paşa, eğer ömrün olursa nasıl okuduğumu görürsün.Yazıklar olsun senin paşalığına!"
Sayfa 33Kitabı okudu
“Bana uzun uzun bak geceleri Bahtiyar. Belki kaybolduğum yeri görebilirim.”
“Romantik biri değilim Roza.”
“Eksik kalan ne varsa tamamlarım. Utanma!”
“Yorulursun.”
“Yardım edersin.”
“Kaybettiğim yılları geri verebilir misin?”
“Yanındayım işte.”
“Ömrümün sayılı günlerini ömrünün sayılı günlerine katsam harcamadan durabilir misin?”
“Her şey bir parça umut için sevgilim, aşk sorulara cevap vermez. Aşk eylemdir. Tükenmesi gereken bir eylem…
Adil mi? Adaleti neyle ölçersin sen ey Yargıç? Kim seni kırbaçladı ki, kırbaçlanmanın ne olduğunu bilesin? Nasıl oluyor da toprak altında geçireceğim yılları gün ışığında geçirecekmişim gibi parmaklarınla sayabiliyorsun. Sen hiç zindana atıldın mı? Ömrümün kaç baharını benden aldığını biliyor musun? Hiçbir şey bilmiyorsun sen, adil bir insan değilsin, çünkü ancak darbe yiyen bilir acının ne olduğunu, darbeyi vuran değil, sadece acı çeken bilir acının ne olduğunu. Kibrin yalnızca suçluları cezalandırmayı biliyor, oysa sensin en büyük suçlu, çünkü ben öfkeliyken aldım insanların canını, tutkumun esiriyken işledim cinayet, oysa sen soğukkanlılıkla alıyorsun hayatımı benden, ellerinin tartmadığı, dehşetini hiç bilmediğin bir ölçüye dayanarak. adaletin basamağından in aşağıya Yargıç, yaşayan insanların hayatını bitirme sözlerindeki ölümle!
Sayfa 39Kitabı okudu
O çoktan uçup giden yılları...
O çoktan uçup giden yılları saatlerce, günlerce anlatabilirim. Bütün ömrümün takvimini gözlerinin önüne serebilirim. Fakat canını sıkmak, sana acı çektirmek istemiyorum.
Sayfa 18
