Le Monde'un Yüzyılın 100 Kitabı listesi
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Yüzyılın yüz kitabı, Fransız yayın perakendecilerinin Fnac ve Paris gazetesinin Le Monde yaptığı anketlerden çıkan, yirminci yüzyılın en iyi yüz kitabı olduğu düşünülen kitapların sınıflandırılmış bir listesidir.
Kitapçılar ve gazeteciler tarafından hazırlanan, 200 kitap
**** 
Hasan Ali Toptaş KİTAPLARI VE DİĞER GÜZEL KİTAPLARI OKUMA ETKİNLİĞİ****
“Bugünkü dünyanın uğultusu, anlamların yerinden oynadığı, araya silah patırtılarının girdiği, kalın ve rahatsız edici bir şey.”
Değerli arkadaşlar, hepinize merhabalar. Hiç lafı uzatmayarak bu uğultudan biraz olsun uzaklaşmak için sizi
Aslında yaşamın da bir yolculuk olduğunu belki en iyi yolculukta anlıyoruz.
Sayfa 74 - Edebiyat Dergisi YayınlarıKitabı okudu
Felsefe Okumaları
1. Schopenhauer - Say yayınları dizisi
2. Schopenhauer - İsteme ve Tasarım olarak dünya
3. Schopenhauer - Aşkın metafiziği
4. Rudiger Safranski - Felsefenin yaban yılları( Schopenhauer biyografisi)
5. Nietzsche - Böyle buyurdu zerdüşt
6, Nietzsche - Putların Alacakaranlığında
7. Nietzsche - İyinin ve kötünün ötesinde
8. Nietzsche - Ecce
Çünkü mısralar sanıldığı gibi duyguların değil, yaşamış olmanın verimidir. Bir mısra yazabilmek için insan, birçok şehir görmeli, insanları, nesneleri görmeli, hayvanları tanımalı, kuşların nasıl uçtuğunu hissetmeli, küçük çiçeklerin sabahları açarken nasıl titreştiğini bilmeli. İnsan, bilinmeyen yerlerdeki yolları, beklenmedik rastlantıları ve uzun zamandır yaklaşmakta olduğunu sezdiği ayrılıkları düşünebilmeli, hâlâ anlaşılmamış çocukluk günlerini; sevindirici bir şey söylediklerinde anlamayıp kırdığımız anne babaları; o kadar çok, derin ve ağır değişimlerle garip, tuhaf başlayan çocukluk hastalıklarını; sessiz ve kapanık odalarda geçen günleri; deniz kıyısındaki sabahları; denizi, denizleri; yukarılarda çağıldayan, yıldızlarla uçuşan yolculuk gecelerini düşünebilmeli. Bütün bunları düşünebilmek de yetmez. Anılar da olmalı; birbirine benzemeyen birçok sevda gecesinden, doğuran kadınların çığlıklarından, içlerine kapanık, hafif, solgun, uyuyan loğusalardan gelme anılarımız da olmalı. Hem sonra ölenlerin yanında bulunmalı; odalarda, ölülerin başucunda oturmuş olmalı. Bu da yetmez, anılar da yetmez. Çoksa anılar, onları unutabilmeli, sonra da dönüp gelmelerini beklemekten yana büyük sabır göstermeli. Çünkü anılarla da bitmez. Onlar ancak içimizde kan, bizde bakış ve davranış oldukları, isimsizleştikleri, artık bizden ayırt edilemedikleri zaman, işte ancak o zaman, çok seyrek bir saatte, bir mısraın ilk kelimesi, anıların arasından, anılardan çıkıverir.
Sayfa 21
YÜZYILIN YÜZ KİTABI
1- Yabancı - Albert Camus (Nobel Ödüllü 1942)
2- Kayıp Zamanın İzinde - Marcel Proust (1913–1927)
3- Dava - Franz Kafka (1925)
4- Küçük Prens - Antoine de Saint-Exupéry (1943)
5- İnsanlık Durumu - André Malraux (1933)
6- Gecenin Sonuna Yolculuk - Louis-Ferdinand Céline (1932)
7- Gazap Üzümleri - John Steinbeck (Nobel Ödüllü 1939)
8- Çanlar Kimin
Yolculuk gece başlar
Gece, ayın nöbet zamanıdır
Gece, gizlilik ve mahremiyettir,
Aşk ise gizliliktedir
Aşk, gönlü uzun bir gecedir
Genç ise güç ve cesaret nişanıdır
Kapıdan çıkmak ise bir daha dönmemek üzere
sınır ve kural tanımayan bir maceraya atılmanın ilk hareketidir.
Karanlık ve sevda, gece ile
Gece ise ay ile ikili
Terminalde bir saat kadar oturup New Orleans otobüsünü bekledim, adamı öldürmüş muydum acaba?
nihayet bavulum ve daktilomla otobüse bindim, daktiloyu kafama düşmemesi için üst rafın dibine
yerleştirdim, bol içkili ve Fort Worth'lü bir kızılla hafif flört içeren bir yolculuk oldu. ben de Fort
Worth'de indim, ama kızıl annesi ile yaşıyordu, bir oda tutmak zorunda kaldım ve bir genelevde
tuttum yanlışlıkla, sabaha kadar bağırıp çağırıyorlardı: "Hey! kaç para verirsen ver Onu bana
sokamazsın!" sürekli sifon sesi. açılıp çarpılan kapılar.
kızıl hatun masum görünümlü hoş bir şeydi, daha iyi birini ha-kediyordu. neyse, donuna giremeden
kasabadan ayrıldım, sonunda New Orleans'e vardım.
ama Elf. Elf'i hatırladınız mı: odamda dövüştüğüm adam. savaşta makineli tüfek ateşine yakalanıp
öldü. son nefesini vermeden önce uzun zaman yatakta can çekişmiş, 3-4 hafta, ve gariptir, bana
"orospu çocuğunun tekinin parmağını makineli tüfeğin tetiğine koyup beni ikiye böldüğünü farzet?"
diye sormuştu.
"o zaman senin hatan."
"senin lanet bir makineli tüfek tarafından ikiye bölünmeyeceğini biliyorum."
"son derece yerinde bir tespit, Sam Amca'nın makineli tüfeklerinden biri ancak."
"yeme beni! ülkeni sevdiğini biliyorum, gözlerinde görebiliyorum! sevgi, gerçek sevgi! vatan sevgisi!"
işte bu yüzden çakmıştım ilk yumruğu.
hikayenin gerisini biliyorsunuz.
New Orleans'e vardığımda genelev olmadığından emin olduğum bir yerde bir oda tuttum, her ne kadar
bütün kent genelevinden farksızdıysa da.
