Emel Mathlouthi - Naci En Palestina: youtu.be/VTskSD7_rRg
adsız yerlerden geldim
toprağım yok
anavatanım belirsiz
ateşler yakıyorum parmaklarımla
ve sana şarkılar söylüyorum kalbimle
yürek telim gönül yakıyor
Filistin'de doğdum
yerim yok, toprağım yok, yurdum yok
böyledir, bizim kadınlarımız
acınla şarkını söylediğinde
seni darmadağın eder...
Ne yaparsam yapayım, sonunda içimle baş başa kalıyorum.
Ve derin bir hüzün gelip kaplıyor içimi.
Benim yurdum içimde galiba.
"Adın nedir senin?" diye soruyorlar. Bir adım olduğunu sanıyorlar. Oysa yoktur adım. Hepsini attım; ne adım vardır, ne yurdum. Ben varım yalnız. "Adın nedir?" İnsan. "Kaç yaşındasın?" Saymadım. İstesem de sayamazdım zaten. Her zaman vardım, her zaman da var olacağım çünkü."
Gurbet Köşelerinde
Bir ışık bir umut birde yar bekledim
Yılları saydım hicranla geçirdiğim
Hayale daldı mihraç da bu gözlerim
Ağladı gönül gurbet köşelerinde
Elimi attığım her şey boşa çıktı
Felek nedense kafayı bana taktı
Öz yurdum vatanıma hasret bıraktı
Sarsıldı gönül gurbet köşelerinde
Dolmadı hiç çilem dolmadı dert küpüm
Günler geçtikçe arttı omzumdaki yüküm
Hedef seçti beni hep kader topyekun
Yıkıldı gönül gurbet köşelerinde
Amaçneydi gayen neydi oysa
Saplandık kaldık adıbatasıca
Ne cüzdan doldu ne kasa
Yanıldı gönül gurbet köşelerinde
Yanıldı gönül gurbet köşelerinde
''Yurdum için herhangi bir büyüklüğü, hele kana ve yalana dayanan bir büyüklüğü istemem. Adaleti yaşatarak yurdumu yaşatmak isterim...''
" ben, dedi, bir şeye özlem duydum mu, ne yaparım bilir misin? bir daha hatırlamayacak kadar bıkıp da kurtulmak için yerim, yerim… ya da tiksintiyle hatırlamak için. bak bir zamanlar çocukken, kirazlara karşı anlatılmaz bir tutkum vardı. param olmadığı için azar azar alıyor, yiyor, yine istiyordum. günün birinde, kızdım mı, utandım mı, bilmiyorum; baktım ki kirazlar bana istediklerini yaptırıyorlar ve beni rezil ediyorlar, ne plan kurdum bilir misin? geceleyin yavaşça kalktım, babamın ceplerini yokladım, gümüş bir mecidiye bulup çaldım. sabah sabah da kalktım, bir bahçeye gidip bir sepet dolusu kiraz satın aldım. bir çukurun içine oturup başladım yemeye. yedim, yedim, şiştim, midem bulandı, kustum. kustum patron. o zamandan beri de kirazlardan kurtuldum; bir daha gözüme görünmelerini bile istemedim. özgür oldum. artık kirazlara bakıp şöyle diyordum: size ihtiyacım yok! şarap için aynı şeyi yaptım, sigara için de. hâlâ içiyorum ama, istediğim anda ´harp´ diye bıçakla keser gibi kesiyorum. tutku bana egemen olamamıştır. yurdum için de aynı şey. hasret çektim, bıktım, kustum, kurtuldum."
Boşuna çırpınma gökyüzü
Yurdum kadar ağlayamazsın!