Ey kavmim...
Sen ki peygamberlerini bile dinlemedin beni hiç dinlemezsin. Dönüp de bakmazsın ölülerine.
Lut kavminden de değilsin sen, hazdan olmayacak mahvın.
Acıyla karıldı harcın ama acıya da yabancısın... Ağıtları sen yakarsın ama kendi kulakların duymaz kendi ağıdını.
Bir koyun sürüsünden çalar gibi çalarlar insanlarını, ve sen bir koyun
Alıntıya Gel-Okuyu(Yol)Cu!
Bir kadına duyulan sevgi, bedensel bir arzu bile ona tanrısal bir hikmet yüklenmeden, doğanın bütün şöleni o bedene yansıtılmadan, sevgi bir mucizeye dönüştürülmeden söylenemez. Söylenirse bu, sevgiliye, ona duyulan aşka, insanın büyüklüğüne yapılabilecek bir aşağılama, bir haksızlık, sözcüğün hakiki ve mecazi anlamıyla bir günahtır. Çünkü bu sevgi, gider varlığını bir büyük varoluştan alır. Bu sevgi ne kadar büyük olursa, insan üzerinden tanrıya/doğaya o kadar büyük sevgi gösterilmiş olacaktır: "Kim güzele candan aşık olurdu/ Allah'ın sevgisi kula düşmeden. " Kula düşen sevgi böyle bir yüceden geliyorsa, sevgiliye söylenecek söz, sevenin de sevilenin de yaratıcısına yakışır olmalıdır: "Cemali güneştir dilleri ayet/ Kaşları Zülfikar gözleri Tevrat/ Zülüfleri Zebur İncil'dir kamet/ Muhabbet gönlümü Kuran'a çekti. " Aşığımız bir aşkın esrarına ermiştir yine. Dil, doğadan ve eski büyük aşklardan alacaktır anlatım gücünü: "Bazı güneşteyim bazı yeldeyim/ Bazı yağmurdayım bazı seldeyim/ Bir Leyla peşinde ıssız çöldeyim/ Bir garip Mecnun'a yoldaş gibiyim. " İmgesel dolayımını bu kadar kutsaldan, doğanın büyüklüğünden alan bir aşkın bitişi de başlangıcındaki coşkusuna yakışır bir acıyla dile gelecektir:
"Yüce bir dağ idim dümdüz eyledin/ Ayaklar altında bir toz eyledin/ Akan pınar idim susuz eyledin/ Güzel baharımı kara çevirdin// Ben isminden başka lisan bilmezdim/ Kemalinden başka sultan bilmez dim/ Gül yüzünden başka Rahman bilmezdim/ Yaktın bu gönlümü nara çevirdin. "
Tanrı'nın Sözü olan Tevrat, Zebur ve İncil kesinlikle değişmedi ve değişmeyecektir.
Sayfa 26 - GDKKitabı okudu
Yeryüzüne Varis Olan Salih Kullar
Tevrat'ta ve Zebur'da Allah'ın kanunu olarak yazılan bir gerçek Kur'ân'da tekrar hatırlatılıyor: Yeryüzüne salih ve temiz kullar hakim olur. Onların en büyük özelliği merhametli ve muvahhid olmalarıdır. Eğer onlar yeryüzüne hâkim olmazlarsa zalimler hâkim olur, bu da dünya için felaket olur. (Bk. Enbiya, 21/105-108).
Yüce Allah tarafından Peygamberlere indirilen yüz dört kitaptan dördü büyük kitap olup bu dört büyük kitaptan:
Tevrat, Musa Aleyhisselâma, Zebur, Dâvûd Aleyhisselâma, İncil, İsâ Aleyhisselâma, Furkan (Kur'ân-ı Kerim), Muhammed Aleyhisselâma indirilmiştir.
Sayfa 792 - EpubKitabı okudu
Yüzün bu âlemmiş de sanki
Davud sana gelmiş, Musa sana, İsa sana.
Salmışsın kendini bir hamağa yatar gibi maviyede.
Gökyüzü sanki senden esinlenmiş,
Zebur senden, Tevrat senden, İncil senden.
Binlerce renge doğru koşmuş yüzün,
Bilinmez renklere, çizilmez renklere.
Belki de kitapların bile düşman edemeyeceği bir insanlık olabileceğini önce hesap edemedi. Bir dinsiz insan olarak dinleyemeyeceğimi, sezemeyeceğimi sandığı insanlığıma söylermiş gibi:
- Tevrat ile İncil ile Zebur ile Kuran ile geldinse, merhaba, dedi.
Aynı kitabın bile insanları birbirine düşman ettiğini bilmiyorlar mıydı?
Kitaplara İman
İLAHİ KİTAPLARA İMAN
İnsanlığın tarihi vahiyle, ilahi kelamla başlamıştır. Yüce Rabbimiz, kelamını, muradını kitaplarıyla, peygamberleriyle bizlere ulaştırmıştır. Kâinatı mamur kılmamız için vahiyle bizlere yol göstermiştir. Kendini tanımamız, O’na kulluk etmemiz, her iki dünyada huzur ve saadete ermemiz için bizleri vahiyle desteklemiştir. Hayatın ve ölümün, dünyanın ve ahiretin anlamını, doğruyu yanlışı, hakkı batılı, iyiyi kötüyü vahiyle bildirmiştir. Ahlak ve erdemi, adalet ve hakkaniyeti vahiyle öğretmiştir. Mümin olmanın esaslarından biri de Allah’ın kitaplarına imandır. Kitaplara iman, Allah kelamının hak ve doğru olduğunu tasdik etmektir. Biz müminler, ilahi kitapların asıllarına iman ederiz. Onların tahrif edilmemiş hâllerinin, Allah kelamı olduğunu kabul ederiz. Kitabı inkâr etmenin, aslında onun sahibini inkâr etmek anlamına geldiğini biliriz. Yine biliriz ki hayat rehberimiz Kur’an dışındaki mevcut ilahi kitapların, yani Tevrat, Zebur ve İncil’in asılları insanlar tarafından değiştirilmiştir.
Diyanet İşleri Başkanlığı
Yılmaz Odabaşı
Aşk nedir incil'e göre? nedir tevrat'a, zebur'a, kur'ân'a göre?
bu kitaplardaki aşklar, küfürler neyin rengine göre?
insandır, insan aslolan: insana göre!
bir bedeni o kıyısızlığa bırakma saati geldiğinde
gitmek bir yalnızlıktır.
bütün gitmeler yalnızlıktır.
kalmaya göre...
Bir dinsiz insan olarak dinleyemeyeceğimi, sezemeyeceğimi sandığı insanlığıma söylermiş gibi:
— Tevrat ile İncil ile Zebur ile Kuran ile geldinse merhaba dedi.
Aynı kitabın bile insanları birbirine düşman ettiğini bilmiyolar mıydı?
İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Son Kitap olan Kuran, Tek Rabbin Emri ile CEBRAİL A.S. tarafından Işık Dostumuz MUHAMMET MUSTAFA'ya yazdırılmıştır.
Şimdi Rab, İnsanla arasına hiçbir Elçi koymadan, Altın Çağın Kalemine, tüm Kitapların özünü Toplayarak Bütün Kitapların İlmi açıklamasını yazdırmaktadır.
Tanrının Kuran'da geçen isimleri 99 tanedir.İncil'de 300, Tevrat'ta 300, Zebur'da 300 tanedir.Yani hepsi 999 tanedir.
Ama Evrendeki İsimlerinin toplamı bunlarla birlikte 6666 tanedir. ️️️️️
Sayfa 17Kitabı okudu
