Fyodor Mihayloviç Dostoyevski
/ Karamazov Kardeşler /
“ Babalar çocuklarınızı incitmeyin, sadece hayat veren değil, hayat verip hak eden, baba adını taşıyabilir.” sf: 987
Nerden başlasam bilmiyorum, eseri yaşadım diyebilirim, o kadar dolu bir kitap ki sevgili okurlar sizi içine alıyor ve çıkmanın imkanı yok. Bakış açınız değişiyor, aydınlanma yaşıyorsunuz, bazen de uçurumdan tepetaklak yuvarlanıp dipsiz bir kuyuya düşüyorsunuz okumanın hazzı burda başlıyor. Suç ve Ceza’dan sonra büyülendiğim ikinci kitap aslında 1. liği zorluyor.
Bir baba Fyodor Pavloviç ve 3 oğlu ( Dimitri, İvan,Aleksey Karamazov) bir de kardeş olarak görmedikleri gayri meşru (Smerdyakov) bir ailede babanın ne kadar önemli olduğunu bu üç gencin ızdırap dolu hayatlarını okuyunca öğreneceksiniz. Dimitri; babası gibi içki, kumar ve kadına düşkün; İvan, kendini geliştirmiş kültürlü, tanrının varlığına inanmayan sorunları olan bir genç ve Aleksey en merhametlisi vicdanı ve Allah korkusu olan dini yönü kuvvetli bir karakter. Bence İvan en çarpıcı olan karakter ilginç düşünceleriyle , insanı kendisiyle ve toplumda yaşanan olaylarla yüzleştiriyor.
Eser 4 bölümden oluşuyor din , sosyoloji, psikoloji, hukuk, adalet, tarih, felsefe gibi birçok alanı içine alan eser sade ve sürükleyici anlatımıyla okuru büyülüyor.
️Ana fikri; “sevgi” her şeyi sev ve mutlu ol , affet arın kötülüklerinden, adalet ama gerçek adalet…