Zıtlıklar birbirini çeker.
İnsanı insan yapan, zıtlıklar içindeki âlemde kaim olmasıdır. Mutluluk kadar mutsuzluğun da olduğunu bilmek, mücadele kadar vazgeçebilmenin de bir güç olduğunu fark etmek ve bunu kabullenmek insanı psikolojik iyiliğe götürür.
Bu dünya zıtlıklar âlemiydi bir bakıma. Ekşi ile tatlının birbirinin içine saklanabilmesi gibi, her akıllı insanın içinde bir delilik kalıntısı vardı ve her deliliğin derinliklerinde de bir aklıselim tohumu ışıldıyordu.
Karanlık ile aydınlık arasındaki zıt ilişki, bütün zıtlıklar arasında en zahir olanıdır. Biri, diğerinin yokluğundan doğabilir ancak; aydınlık yokluğundan karanlık hasıl olur ve karanlık yokluğundan da aydınlık. Birbirlerine kaim ve muhtaç iki mefhum. Karanlık olmasaydı aydınlığın da bir anlamı olmayacaktı. Ve aydınlık olmasaydı, karanlıkta kalacaktık kainat.
Sayfa 55Kitabı okudu
“Ne kadar tanıdık bu ruh hâli.
İnsanlar böyle durumları “dengesizlik” değil “çeşitlilik” diye kabul etmeliler.
Zıtlıklar evreninde uyumlu davranışları ancak “mükemmel hastalar”sergilerler.
Onları normal sanırız çünkü “normal” kavramını onlar tanımlamıştır.”
Sayfa 213Kitabı okudu
Sayfa 216Kitabı okudu
Yin ve Yang
Taocu felsefeye göre Yin ve Yang olmadan evrende hiçbir şey oluşamaz. İnsanın algılama ve yayılma kapasitesi ikilikler üzerinedir. İnsan her şeyi zıttı sayesinde algılayabilir. Erkeğin varlığını kadın, gecenin varlığını gündüz, kötünün varlığını iyi sayesinde anlarız. Çünkü insana ve hayata dair hiçbir şey zıttı olmadan açıklanamaz. zıtlıklar birbirinden bağımsız var olamazlar, gündüz olmadan gece, kadın olmadan erkek var olamaz.
Seversen mutlu da olursun, kederli de. Bunlar tez ve antitezdir. Aşk bir uyumdur, sentezdir. Yaşam zıtlıklar sayesinde akar gider, tıpkı bir nehrin iki yaka arasında akması gibi. Tek yakalı bir nehir düşünemezsin. Eğer bunu düşünürsen o zaman tüm nehirler yok olur. Tek bir yakanın daha iyi olacağına karar verirsen o zaman hiçbir nehir varolamaz.
958.jpg){kind=small}
Efsun & Zeliha~*
Gözlerimin tam içine baktı, bana inanıyor mu, güveniyor mu bilmiyordum. Ölmek istemiyordu ama yaşamak da içinden gelmiyordu. Bu muallak dünyanın en çirkin hissiydi belki de.
Evet evet muhakkak öyle olmalıydı.
Zıtlıklar her zaman daha iyiydi orta yerde olmaktan. Yaşamak ya da ölmek daha kötü değildi yaşarken yaşamdan uzak olmaktan.
Sayfa 40 - İndigoKitabı okudu
"Bu dünya zıtlıklar alemiydi bir bakıma. Ekşi ile tatlının birbirinin içine saklanabilmesi gibi,her akıllı insanın içinde bir delilik kalıntısı vardı ve her deliliğin derinliklerinde de bir aklıselim tohumu ışıldıyordu."