Hasan paşa
@1714hasan
Bursa
Bursa, 14 Mart
51 okur puanı
Mayıs 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Birçok yetişkin çocuk, ailelerinin birdenbire düzeleceği umuduyla yaşar, fakat bu umuda bağlanmak, sonunda daha da büyük bir hayal kırıklığına ve yıkıma yol açar.
Ne kadar çok düşünürsem, insanları sevmekten daha sanatsal bir şey olmadığını o kadar çok hissediyorum.
Zaten küçüklüğümden beri saadeti israf etmekten korkar, bir kısmını ilerisi için saklamak isterdim... Bu hal gerçi birçok fırsatları kaçırmama sebep olurdu, fakat fazlasını isteyerek talihimi ürkütmekten her zaman çekinirdim.
Okur Takip Önerileri
''Halk can çekişiyor. Alıştırmış kendini bu yaşama. Yadırgamıyor. Çocuklarının ölmesi, kadınların güçlerinin yetmeyeceği işleri yapmak zorunda bırakılmaları, herkesin, özellikle yaşlıların kötü beslenmeleri olağan geliyor onlara. Halk yavaş yavaş öylesine alışmış, benimsemiş ki bunu, yaşayışının korkunçluğunu göremiyor, yakınmıyor. Bu yüzden biz de bu durumun olağan olduğunu sanıyoruz.''
Bu dünyada herkes bir şey olmaya çalışırken, sen hiç ol…
Menzilin yokluk olsun.
İnsan çömlekten farkı olmamalı; nasıl ki çömleği ayakta tutan dışındaki biçim değil, içindeki boşluk ise, insanı ayakta tutanda benlik zannı değil “hiç’lik bilinci”dir.
Sadece bedenleri, şekilleri, görüntüleri sevenlere ne yazık! Ölüm her şeyi yok edecek. Ruhları sevmeyi deneyin, onlara yeniden kavuşursunuz.
Bu hayatta her şeyiyle güvenebildiğiniz en az bir kişi olmalı. Yoksa kendinizi hep yalnız hissedersiniz. İnsanların çoğu yalnızdır o yüzden, yapayalnız.
Birisi kabuk tutmuş yaralarımızı okşamaya başladığında, cırt diye açılıveriyor ve kanamaya başlıyor yeniden oluk oluk. Birine teslim olduğumuzda ve içimizi döktüğümüzde, bedenimiz ve ruhumuz kan içinde kalıyor. O yüzden değil mi içimizi tutmalarımız, birine teslim olmaktan korkmalarımız, ortalıkta gergin ve tedirgin dolanmalarımız? 'Anlatsam mı, anlatmasam mı?' kararsızlığımız. 'Bu sevgi beni acıtır mı?' kuşkularımız.
Zaman,kumar masasında karşımızda oturan oyuncudur ve oyunun bütün kartları onun elindedir,bizler ancak hayatımızı verirsek bir şey elde edebiliriz...
"...ancak bizler ağzımızı açmadan önce
uzun uzun düşünürüz, konuşmuş olmak
için konuşmaz, sözlerimizin uzaklarda
yaratabileceği etkileri düşünürüz. "
"Hayat böyleydi işte, kaşıkla verir verir
sonra bir gün kepçeyle verdiklerinin
tümünü geri alırdı."
"...kadınların en güzeli değildi belki ama
güzelliğinde açıklanamayan, onu özel kılan,
sözcüklerle anlatılamayan bir şeyler vardı,
bir beyitte, çevirmenin hep ıskaladığı bir türlü
ifade edemediği gizli anlama, böyle bir anlam
varsa tabii, benzeyen bir şeyler vardı güzelliğinde."
Herkes, kendilerine ait olmayan şeylerde, sanki kendilerine aitmişçesine bir iz bırakmaya çalışıyordu.
İnsan, ömrünün yarısını mutluluğu düşlemekle, ikinci yarısınıysa pişman olup titremekle geçirmiyor muydu?
