Kırım Savaşı
Rusya'nın 5 Mayıs 1853'te Istanbul'a gönderdiği elçi, sadece Ordoks Kilisesi'ni himaye etme hakkını istemekle kalmayıp (1774'te verilmiş imtiyazları tarafgir bir yaklaşımla anlamaya dayanan bir hak iddiasıydı bu), İmparatorluğun Ortodoks ahalisini de, yani İmparatorluk ahalisinin üçte birinden fazlasını himaye etme hakkını isteyince, tehlikeli bir tırmanış başladı. Fransız ve İngiliz elçilerince desteklenen Babıâli bu talebi reddetti. Rusya, Babıâli isteklerini kabul etmediği takdirde, Eflâk ve Boğdan'ı işgal edeceğini bildirdi ve Rus birlikleri Temmuz ayında Eflâk ve Boğdan'a girdi.
Sayfa 73 - İletişimKitabı yarım bıraktı
Kırım Savaşı'nın (1853-1856) görünürdeki sebebi, Filistin'deki kutsal yerleri, özellikle de Beytü'l-lahm'daki Kamame Kilisesi'ni, Katolik Kilisesi'nin mi yoksa Ortodoks Kilisesi'nin mi denetleyeceği üzerine sürüp giden çekişmeydi. Fransızlar Katolikler adına aracılıkta bulunuyor, Ruslar ise Ortodoksların haklarının savunuculuğunu yapıyordu.
Sayfa 72 - İletişim Yayınları,2020Kitabı okudu
Dinsel önyargıyla devletin yeni ele geçirilen topraklarda tam kontrolü sağlama isteğinin bir araya gelmesi, Müslümanların kitleler halinde, Karadeniz kıyısından (1828’den sonra), Kırım’dan (1853-1854 Kırım Savaşı sırasında ve sonrasında) ve Kafkasya’dan (1860’ların ilk dönemlerinde) kovulmasına veya dayanılamaz baskı altında göç etmelerine yol açmıştır.
İletişim Yayınları, e-kitap - Giriş: Demografi Mühendisliği Ve Modern Türkiye’nin Doğuşu, Erik Jan ZürcherKitabı okudu
16. yüzyıldan beri Ortodoks Hristiyanlığın savunucusu kesilen Rusya, 1853 Kırım Savaşı'nda Batı Avrupa Hristiyanları tarafından ağır bir hezimete uğratılınca, din birliği yanında ırk ve dil birliğine, yani Slav Birliği'ne dayanan yeni bir ideolojik taktik kullanmaya başlamıştır. Bu da Panslavizm'dir.
Kırım savaşı (1853-1856) sırasında kurulmuştu bu topraklarda ilk genelev.
Sayfa 36Kitabı okudu
Çeşitli olumsuzluklara karşın, miktarları sınırlı kaldığı için, kaimelerin 1852'ye kadar başarılı oldukları söylenebilir. Ancak 1852 yılında, faiz geliri sağlamayan kaimelerin tedavüle çıkarılmasıyla birlikte, kaimelerin tarihinde yeni bir dönem başlamış oldu. Yeni kaimelerin itibari değerleri oldukça küçük, 10 ve 20 kuruş olarak belirlenmişti. Resmi açıklamalarda küçük kupürlerin günlük alışverişlerde kolaylık sağladığı belirtilmekle birlikte, yeni kaimelerin devlete önemli bir gelir sağladığı açıktı. Tedavüldeki kaimelerin miktarı 1853 yılında 175 milyon kuruşa ya da 1,6 milyon sterline ulaştı. Bu miktarın çok büyük olduğu söylenemez. Ancak Kırım Savaşı sırasında, çok fazla miktarda kaime basılmaya başlanınca, altın lira cinsinden piyasa değerleri de itibari değerlerinin yarısına indi. 200-220 kuruşluk kaime bir altın liraya eşit kabul edilmeye başladı. 1861 yılında ise, 1.250 milyon kuruşluk rekor miktarda kaime piyasaları bastı. 400 kuruşluk kaimenin kuru bir altın liraya kadar geriledi. Böylece, Osmanlı tarihindeki ilk kâğıt para deneyimi, başlangıcından yirmi yıl sonra çok hızlı bir enflasyonla sonuçlanmış oluyordu. Yaygın protestolardan sonra 1862 yılında devlet, Osmanlı Bankası'ndan sağladığı kısa vadeli kredilerle kaimeleri piyasadan kaldırdı.
Sayfa 202 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
19. yüzyılda, Çar I. Nikola döneminde "Hasta Adam" olarak addedilen Osmanlı Devleti'nin bütünlüğü net bir şekilde tehlikedeydi. Rusya niyetini açık şekilde belli ediyor ve daha cüretkâr hamlelerde bulunarak kendisini Osmanlı coğrafyasındaki Slavların ve Ortodoks Hristiyanların hamisi olarak görüyordu. Bu sorun ise Osmanlı Devleti ve onun yanında yer alan (İngiltere, Fransa, Sardunya ve Piemonte'den oluşan) müttefikleri ile Rusya arasında Kırım Savaşı'nı (1853-1856) tetiklemiştir. Rusya'nın yenilgisi ile sonuçlanan bu savaş neticesinde Osmanlı Devleti geçmişe dönük kimi prangalardan kurtulmuş ise de bu harbin Osmanlı maliyesi üzerinde çok ağır bedelleri olmuştu.
Sayfa 18 - Mavi Gök YayınlarıKitabı okudu
