Bronte kardeşleri okurken aklımda devamlı şu düşünce ile okuyorum;
Kadın yazarların kendilerini doğurmalarının en sancılı olduğu süreçti ve 3 kız kardeşin yazıları, kitapları dönem için aynı zamanda feminist bi başkaldırı da aynı zamanda.
Tüm dönem şartlarını ve kız kardeşlerin konumunu arka planda bırakarak çok sert bi eleştiri yapmak istiyorum;
kitaplarda o kadar çok kadının ezikliği ile karşılaşıyorum ki, aşağılanmasıyla falan. Bi yandan da yazar penceresinden bakmaya çalışıyorum, ironik olması açısından mı bu dili kullandılar acaba diye.
Çok fazla spoiler vermeden yazmaya çalıştım, kitabı henüz bitirmedim ama kendime not şeklinde ön yargılarımı yazmak istedim. Kitabı okurken oluşan bu düşüncelerim kitap bittiğinde kendi evrimini nasıl tamamlayacak ben de merakla bekliyorum.
Hikaye anlatıcısı olan Nelly karakterimiz olayı anlatmaya başlarken zaten bol bol spoiler veriyor. O yüzden spoiler veririm endişesi yaşamadan yazabilirim.
16.Bölüm
Nelly gerçekten tam bir yobaz kaşarsın girl.
23.Bölüm
Gerçekten bazı diyaloglarda karakterlerin bencilce sarfettiği cümleleri küfürsüz okumak imkansız. Hadi cathy kurtar kendini şu gavatlardan güzelim.
Kitap bitince arkadaşlarınızdan ayrılıyor gibi hissediyorsunuz.
Çok lezzetli bi kitaptı gerçekten.
Filmini de izlemek istedim bi yarım saat kadar izledim, kitabı okuyanlar için gerçekten betimlemelere dikkat edilmiş güzel bi film olmuş. Ama kitabı okumadan izlerseniz işkenceden başka bi şey değil. Bilgi olarak bunu da paylaşmak istedim.
Şems-i Tebrizi sıkça yer vermiş yazarımız. Sıkı hayranı olduğunu tahmin etmek zor değil. Bölüm başlarında kısım kısım da olsa alıntılayarak her bir hikayeye ayrı bir anlam katmış. Şems-i çok severim. Bir bütünlük sağlamış ve konuyla da güzel bağlamış sözlerini. Bilgi birikimini ve her hikâyenin duygu yoğunluğunu
