"İnsan bu dünyada 30 yıl yaşamışsa eğer ve benim gibi hep yalnız başına savaşmak zorunda kalmışsa, o zaman beklenmeyen olaylara karşı bağışıklık kazanıyor ve bunlar yüzünden çok sarsılmıyor."
Bu kadar derdi birden hasta bir kalp alır mı?
Dağılan bir acının tesiri alçalır mı?
Ben, ki bugün her aşka yas tutan bir varlığım, Evvelden bir mezardım, şimdi bir mezarlığım.
Sen bir basamaksın zaman! İşte üstüne basıyorum. Ötelerde senin yorgunluğun yok... Sen yoksun..." dedim.
Cevap veremedi...
Bir defa bin ümidi birbirine bağlayıp koydum alnımı secdeye...
Bu kadar...
Sonra yavaş yavaş mantığım değişti. Hatta dünyaya bakışım, eşyayı görüşüm, insanları anlayışım değişti. Vâkıa bunlar bir günde olmadı. Hatta çok güçlükle ve adım adım oldu. Hatta çok defa bana rağmen oldu. Fakat oldu.
"Ben büyüdüm
Akasyalar öldü
üzgünüm.
Dışınız çok kalabalıktı
Beni içindeki zindana attınızdı.
Olur ya bir gün
suyu hatırlar şelale
şeytan utanmayı öğrenir
Ve yüzleşir yüzünüz mevsimlerle
Sırf bu yüzden büyüdümdü..
Akasyalar öldü."