“Çünkü sevmek, yarıda kalan bir kitaba devam etmek gibi kolay bir iş değildi.”
Sayfa 63
“Kadın, herhangi birinin özlemini çekiyordu.
Tıpkı gün ışıyana kadar soğuktan titreyerek sarınacağı bir palto gibi özlüyordu onu.”
Sayfa 42
Göğe Bakma Durağı
Bu karanlık böyle iyi, afferin Tanrıya
Herkes uyusun iyi oluyor hoşlanıyorum
Hırsızlar, polisler, açlar, toklar uyusun
Herkes uyusun bir seni uyutmam bir de ben uyumam
Herkes yokken biz oluruz, biz uyumayalım
Nasıl olsa sarhoşuz nasıl olsa öpüşürüz sokaklarda
Beni bırak göğe bakalım
Okur Takip Önerileri
“Konu yalnızca unutmak değil, çok daha ötesi.
Çünkü insan unuttuğuyla yeniden tanışabilir.”
Sayfa 93
Senden söz etmek istemiyorum.Benim meselem olmadığı için değil, benim meselem; yalnızca bundan bahsetmek istemiyorum.
Veda etmiyorum.Pusuda bekleyen yerçekimi beni tümüyle aşağı çekmediği sürece bu bir veda değil.
Ama sen yaşadığına göre bu nasıl yapılabilir ki?
Bir patlama ve geçiyor; bir kısmı geçip gitti.
Ama onu açığa çıkaran güçler içimde sürekli depreşiyor.Öncesi ve sonrası, hayatım, varlığım bu yeraltı tehdidinden besleniyor.O biterse ben de biterim.Bu benim kendimi hayata var etme biçimim.
O sana ererse ben de hayatıma son veririm.
İnsanın gözlerini kapaması kadar kolay ve doğal.
“Sen kafanın içindeki yokluğa o kadar saplanmışsın ki derhal uğrunda can feda edecek bir şey arayarak ikinci bir yokluğa dalmak istiyorsun!”
Sayfa 45
Benim Aşkım
Bir kalemin ucundan hislerimiz akınca
Bir ince yol onları sıkıyor, daraltıyor;
Beni anlayamazsan gözlerime bakınca
Göğsümü parçala bak kalbim nasıl atıyor.
1934
“Az konuşmuşlar, çok bakışmışlar; ama ikisinin de gönlü birbirini sevmiş..”
Sayfa 117
"Bir kadını sırf güzelliği için sevmek mümkün mü? Bu bir heykeli sevmek gibi bir şey olmaz mı?" demiştir Tolstoy.
Victor Hugo da onu şöyle destekler:
“Sadece bedenleri,şekilleri,görüntüleri sevenlere ne yazık.Ölüm her şeyi yok edecek;ruhları sevmeyi deneyin.”
Özlemek
Geçenlerde bir kitapta okudum:
“İnsan bazen ne olursa olsun özler çünkü özlemek insani bir ihtiyaçtır.Özlediğin kişi özlenmeyi hak etmiyor olabilir.Zaten kimse hak edenleri özlemez.”
Okuyunca insanın üzerine bir hüzün çöküyor ama düşününce de hayat bu diyor insan.Bir insana olmak zorunda değil bu özlem.Bazen geçmişe,bir anıya,bir ortama,bir kokuya veya bir kitaba...Her zaman bir şeyleri özleriz.
Mesaj
ölebilirim genç yaşımda,
en güzel şiirlerimi söylemeden götürebilirim.
şimdi kavak yelleri esiyorken başımda,
sevgilim,
seni bir akşamüstü düşündürebilirim.
‘ölebiliriz genç yaşımızda’
doğmakla ölmek arasında
Bitiyoruz albayım.
Hem de yaşanacak çok şey varken.
Allah kahretsin,insan anlatmak da istiyor albayım.
En baştan,tekrar tekrar hiç anlatmamış gibi.
Doğmak mesela,siz hiç doğumunu hatırlayan birini gördünüz mü?
Göremezsiniz albayım göremezsiniz.
Doğmak acı çekmektir.Doğuyorsun,bebeksin daha,ağlamıyorsun diye tokat yiyorsun.
Neymiş ciğerlerimiz açılacakmış,beden eğitimi dersindeyiz sanki.Bırak sevgili kardeşim,bırak açılmasın.Çünkü biz o ilk tokattan sonra hep ağlıyoruz.Kimsenin vurmasına da gerek kalmıyor ondan sonra.Açılan da ciğerlerimiz değil yaralarımız oluyor.Sonra da bütün dünyaya,gözlerimizden değil yarala izlerimizden bakmaya başlıyoruz.
Film izler gibi izliyoruz başkalarının çektiği acıları.
Kitap sayfası çevirir gibi de başımızı çeviriyoruz.
Utandığımız için değil,hissizleştiğimiz için.O yüzden doğmak biraz da acı çekmektir albayım.
Her güzel şeyin bir sonu vardır ama o son herkes için güzel olmayabilir.
Ölüm hatırlanmaya doğmaktır,yaşamak unutulmaya.
Yaşadıkça unutuldum,ölünce hatırlarlar belki albayım.Bir hikaye biter bir başkası başlar,filler tepişir çimler ezilir,film sonunda da adam ölür.
Çünkü doğmak biraz da ölmek değildir albayım.
Öyle şeyler edebiyatta olur,ölmek ölmektir.
Kendi ölümün de senin değil,diğer herkesin başına gelen bir şeydir.Bitiyoruz albayım.
Doğmakla ölmek arasında,bitiyoruz..
İki kalp
İki kalp arasında en kısa yol:
Birbirine uzanmış ve zaman zaman
Ancak parmak uçlarıyla değebilen
İki kol 
Cemal Süreya
