Sabitlenmiş gönderi
Canım insanlar! Sonunda, bana, bunu da yaptınız.
Nesiller yorgunluğu biriktirir ve aktarırlar; babalarımız bize bir kansızlık mirası, bir yılgınlık yedeği, bir çürüme kaynağı ve yaşam içgüdülerimizden daha güçlü bir hale gelen bir ölme enerjisi bırakmışlardır.
Bir kitap okudu
192 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Sapiens'in suçu mudur bilinmez, ama gittikleri her yerde yerli nüfus tükendi.
Ne var ki, her şeyi bilmek için, belki hiçbir şey bilmemek gerektiğinden, âdemoğullarından bazıları, bildikleri her şeyi unutmaya hayatlarını adadı.
Yoksa boşuna mı geçti benim ömrüm?
Ancak elemimden kaynaklanan budalalıkla ve ortak acımızın verdiği bıkkınlıkla ne zaman Tanrı karşısında hak aramaya kalksam, kendime şunu söyleyerek yatışmaya çalışırım: Tanrı’nın bizler için tayin ettiği acıların belki bir anlamı vardır, belki her birimiz bir günahın bedelini ödüyoruzdur.
Mutluluk? Bu, yaşamım boyunca zaman zaman ele aldığım, irdelediğim bir sözcük – ancak biçimini koruduğunu hiç görmedim.
Her şeyden evvel hiçbir insan mutlu değildir; bütün hayatı boyunca hayali bir mutluluk peşinde koşup durur, onu nadiren ele geçirir ve ele geçirse bile, geçirmesiyle birlikte bir yanılsamadan, bir düş kırıklığından başka bir şey kalmayacaktır geride; ve kural olarak sonunda bütün umutları suya düşecek ve limana bir enkaz halinde girecektir.
